140110 ΚΟΠΑΝΙΣΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση του;

Στην ψυχολογία ονομάζεται «ενσυναίσθηση» και σημαίνει το να επικοινωνείς με τον άλλο, μέσω της κατανόησης, της συναισθηματικής ταύτισης.

Στην ουσία, δηλαδή, να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να βλέπεις τα πράγματα από τη δική του οπτική.

Είναι κομμάτι δύσκολο, για να μην πω ακατόρθωτο, ιδίως όταν ο άλλος είναι πολύ διαφορετικός από εμάς, είναι ας πούμε παιδί, ή ανήκει στο άλλο φύλο, ή προέρχεται από μια εντελώς διαφορετική πολιτισμική παράδοση από τη δική μας.

Πώς να μπεις στη θέση του, πώς να «φορέσεις τα παπούτσια του», πώς να αντιληφθείς τον τρόπο που σκέφτεται, τον τρόπο που αντιδρά, πώς να δικαιολογήσεις τη συμπεριφορά του…

Ωστόσο, μπορείς να προσπαθήσεις.

Σας καλώ, λοιπόν, κι εσάς, να κάνετε μια τέτοια προσπάθεια και να σκεφτείτε όπως ένας άνθρωπος καταδικασμένος σε 6 φορές ισόβια.

Προσέξτε, όχι όπως οιοσδήποτε ισοβίτης, αλλά κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του «αιχμάλωτο πολέμου».

Καταλάβατε; Όχι; Θα το εξηγήσω.

Ένας άνθρωπος που έχει καταδικαστεί για τρομοκρατική δράση, δεν είναι κάποιος που διέπραξε ένα έγκλημα, έναν φόνο, και πιθανώς έχει μεταμεληθεί, αλλά πρέπει και να εκτίσει την ποινή του.

Ο «αντάρτη πόλεων» πιστεύει ότι είναι ένας «μαχητής», ένας στρατιώτης που δεν δολοφονεί, αλλά «εκτελεί» τους εχθρούς του συστήματος.

Όχι του δικού μας αλλά κάποιου συστήματος που έχει μέσα στο κεφάλι του, για την εγκαθίδρυση του οποίου «μάχεται» με τους «συντρόφους» του.

Κάποια στιγμή τυχαίνει να συλληφθεί από τους εχθρούς και να καταδικαστεί με βάση δικούς τους νόμους, τους οποίους, φυσικά, ο ίδιος δεν παραδέχεται και είναι από τα πρώτα πράγματα που θα αλλάξει, όταν εγκαθιδρύσει το καθεστώς που έχει στο κεφάλι του.

Για να μην το πολυλογώ, για κάποιον τέτοιο ισοβίτη μιλάμε και στη θέση αυτού σας καλώ να έρθετε και να μου πείτε πώς θα αντιμετωπίζατε εσείς τις άδειες που, γενναιόδωρα, θα σας έδινε ο εχθρός, προκειμένου να… επισκεφθείτε συγγενικά σας πρόσωπα.

Το άλλο πουλάκι:

Η δημοκρατία δεν εκδικείται!

Σωστόν!

Και καλό είναι να τη διακρίνει κι ένα χουβαρνταλίκι. Όταν διάβασα, ας πούμε, πως η άδεια που «παραβίασε» ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι η έβδομη που του χορηγήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2012, σκέφτηκα αμέσως ότι εγώ, ως στρατιώτης, ούτε που είχα ονειρευτεί τέτοιες άδειες.

Θα μου πείτε, εσύ δεν ήσουν ισοβίτης, αλλά φαντάρος σε λίγο θα απολυόσουν, άσε που είχες και τις εξόδους σου.

Και εγώ θα σας απαντήσω ναι, αλλά είχα παρουσιαστεί και «εθελοντικά», δεν βρέθηκα εκεί καταδικασμένος για φόνους!

Ας είναι, χαλάλι!

Το ερώτημα όμως της «ενσυναίσθησης» παραμένει. Εσείς πώς θα «αξιοποιούσατε» αυτές τις άδειες;

Μήπως θα προσπαθούσατε να βρείτε έναν τρόπο να επικοινωνήσετε με παλιούς «συντρόφους» και «συναγωνιστές» σας;

Μήπως θα ψάχνατε την ευκαιρία και θα οργανώνατε τον τρόπο επιστροφής σας στον «ένοπλο αγώνα», αφού ποτέ δεν δεχτήκατε ότι ο αγώνας σας ήταν χωρίς νόημα ή, ακόμη χειρότερα, ότι δρούσατε ως στυγνός δολοφόνος;

Εγώ έτσι θα έκανα. Θα έψαχνα πώς να… την κάνω.

Αυτό δεν δικαιολογεί αλλά εξηγεί την στάση του Χριστόδουλου Ξηρού, χωρίς όμως να δικαιολογεί αλλά ούτε να εξηγεί τη στάση των αρχών που του χορήγησαν τις άδειες.

Προσέξτε, τώρα.

Διατάχθηκε, λέει, έρευνα, για να διαπιστωθεί αν ο Χριστόδουλος Ξηρός που κρατείται (κρατείτο) στην Ε΄ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, είχε μεταβεί στην Α΄ πτέρυγα, όπου κρατούνται (για την ώρα) τα φυλακισμένα μέλη της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς».

Γιατί; Διότι ο «πυρήνας φυλακής» (το φαντάζεστε;) ανάρτησε στο διαδίκτυο ανακοίνωση στην οποία χαίρεται και πανηγυρίζει επειδή (διαβάζω) «ο αντάρτης πόλης Χριστόδουλος Ξηρός διασχίζει αμετανόητα την χώρα της ελευθερίας».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ανθρώπινα δικαιώματα!

Σκέφτεστε τις αντιδράσεις των ευαισθητοποιημένων πολιτών στην πρόταση να δίνεται σε κάθε ισοβίτη ένα «κινητό» από το οποίο οι αρχές θα μπορούν να τον εντοπίζουν, όταν παραβιάζει την άδεια από την φυλακή;

Προφανώς το «κινητό» αυτό θα είναι υποχρεωμένος να το κουβαλά επάνω του σαν βραχιόλι, ας πούμε, ή σαν ρολόι, το οποίο δεν θα μπορεί να αφαιρεί παρά μόνο με ειδικό «κλειδάκι» που θα έχουν οι φύλακες.

Αυτό είναι κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως βέβαια και το να παρουσιάζεσαι κάθε μέρα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σου. Μόνο που με το «κινητό» είναι πιο δύσκολο να… την κάνεις, αφού αν προσπαθήσεις να το αφαιρέσεις θα εντοπιστείς.

Κατάφορη παραβίαση.

Μην ξεχνάμε όμως πως μιλάμε για ανθρώπινους καταδικασμένους σε ισόβια, ανθρώπους που ούτως ή άλλως η πολιτεία τους έχει αφαιρέσει το βασικότερο δικαίωμα, της ελευθερίας, ως συνέπεια των πράξεών τους.

Θέλεις, λοιπόν, να πάρεις μια άδεια; Επειδή δεν σου έχω εμπιστοσύνη, δεν μου επιτρέπεις να σου έχω εμπιστοσύνη, θα δεχτείς αυτόν τον περιορισμό.

Αν θέλεις. Διαφορετικά κάθισε και περίμενε το επισκεπτήριο.

Εσείς, τι θα κάνατε στη θέση του;

Εγώ θα το δεχόμουν και θα έψαχνα πάλι τρόπους να… την κάνω!

Θα ζήσω ελεύθερο πουλί!