140123 ΠΡΟΣΟΝΤΟΥΧΟ

Το ένα πουλάκι:

«Ένα σωρό προσόντα…»

Έχετε αναρωτηθεί πόσα είναι τα νέα παιδιά στη χώρα μας που διαθέτουν «ένα σωρό προσόντα»;

Πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες…

Πολλά από αυτά τα προσόντα έχουν αποκτηθεί με πολύ κόπο και τεράστια έξοδα.

Υποτίθεται ότι θα αποτελούσαν το διαβατήριο για την επαγγελματική αποκατάσταση των κατόχων τους.

Σε άλλα χρόνια, ίσως.

Όταν το δημόσιο αποτελούσε έναν τεράστιο εργοδότη, όπου όλοι έβρισκαν δουλειά.

Μάλιστα, με τη βοήθεια κάποιων νόμων που πήγαν να βάλουν τάξη στα ρουσφέτια, όσο πιο πολλά πτυχία διέθετες, τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα είχες να… «τρουπώσεις».

Διαβάζω από άρθρο του Νίκου Ξυδάκη, στην Καθημερινή, όπου, με αφορμή την ταινία «Η ζωή της Αντέλ», γράφει:

«Στο πρόσωπο της Έμας βλέπω τα εμβρόντητα παιδιά της παρ’ ημίν μεσαίας τάξης, των καλών σχολείων, των πτυχίων, των μεταπτυχιακών, των διδακτορικών. Των παιδιών που πίστεψαν και πιστεύουν ακόμη ότι η ζωή ξετυλίγεται ντετερμινιστικά διαρκώς προς τα άνω, σκαλί σκαλί, πτυχίο πτυχίο, όλο και πιο άυλη, όλο και πιο στυλιζαρισμένη, όλο και πιο συμμορφούμενη στον Κανόνα.

Με εκλεπτύνσεις του πνεύματος και πειθάρχηση του σώματος, με χτίσιμο ενός μοναδικού εαυτού λάμποντος στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Είναι τα παιδιά της μεσαίας τάξης των πρόσφατων δύο-τριών δεκατιών, που βρέθηκαν στη ράχη του ευδαιμονιστικού κύματος και γαλουχήθηκαν ως περιούσια και μοναδικά προνομιούχα πλάσματα, με συνεχές οικογενειακό μπακ-απ για την επιμηκυμένη εφηβεία και το τυπικά πλούσιο βιογραφικό.

Η κρίση αιφνιδίασε αυτά τα ευάλωτα ελληνόπαιδα, τα προστατευμένα από την ανάγκη, τα προφυλαγμένα ακόμα κι από τις ίδιες τους τις αισθήσεις και τα αισθήματα, από δοκιμασίες του σώματος και της ύλης τους. Τα βρήκε προς το τέλος της μακράς, άληκτης  εφηβείας, με τυπικά πλούσιο βιογραφικό.

Κατά τα άλλα όμως απαρασκεύαστα, υπερφίαλα, ανώριμα, καλοαναπτυγμένα φυτά εσωτερικού χώρου που εκτέθηκαν αίφνης στο ξεροβόρι και στον καύσωνα».

Το άλλο πουλάκι:

Ωραίος είσαι, ρε!

Μας διάβασες τι λέει ο Νίκος Ξυδάκης και απέφυγες να πεις τη δική σου γνώμη για το θέμα.

Εγώ την έλεγα συζητώντας προχθές με φίλο που έχει παιδιά σ’ αυτή την ηλικία και μ’ αυτά τα προσόντα.

Του έλεγα πως είναι κρίμα παιδιά, υποτίθεται, άξια να έχουν ως μόνο τους όνειρο μια θέση μισθωτού, κατά προτίμηση στο δημόσιο.

Όταν μάλιστα άρχισαν να μειώνονται οι μισθοί και τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, φανταζόμουν πως ίσως αυτό ήταν μια αφορμή να στρέψουν οι νέοι αλλού την προσοχή τους.

Δυστυχώς, το αλλού έγινε κι αυτό δυσεύρετο και μισθολογικά χειρότερο.

Η μόνη ελπίδα είναι να ανοίξουν τα φτερά τους για κάτι εντελώς δικό τους, εδώ όμως υπάρχουν άλλες τεράστιες δυσκολίες, που δεν οφείλονται μόνο στην οικονομική κρίση.

Ο φίλος μου επεσήμανε πως η μεγαλύτερη από αυτές είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά δεν ξέρουν, δεν έχουν μάθει, τι θα πει δουλειά.

Πραγματική δουλειά, όχι διάβασμα ή εκπόνηση εργασιών.

Κοντεύουν τα τριάντα και δεν έχουν κάνει ένα μεροκάματο στη ζωή τους, ζουν από το εισόδημα των γονιών τους, πολλοί από τους οποίους έχουν τεράστια ευθύνη για τον τρόπο με τον οποίο τα αναθρέψουν. Μέσα σε προστατευτικό κλωβό, μακριά από την πραγματική ζωή, τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες της..

Φρόντισαν να μην τους στερηθεί τίποτε, όμως κατάφεραν να μην έχουν τίποτε πραγματικά δικό τους.

Το μόνο που έμαθαν, στις καλύτερες περιπτώσεις, γιατί υπάρχουν και οι άλλες, είναι να διαβάζουν και να μαζεύουν «προσόντα»;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γιατί τα λέτε προσόντα;

Δεν έχετε καταλάβει ότι τα περισσότερα είναι τίτλοι σπουδών, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα;

Ότι είναι συγκεντρωμένα –με πολύ κόπο, αλήθεια- απλώς και μόνο επειδή δίνουν «μόρια» για διορισμό;

Μήπως δεν θα έπρεπε να μιλάμε για προσόντα, αλλά για δικαιολογητικά; 

Προς Θεού, δε θέλω να υποτιμήσω την αξία των σπουδών, όμως μήπως τους λείπει κάποιο απαραίτητο συμπλήρωμα;

Για να το καταλάβετε, φανταστείτε δυο ειδικές περιπτώσεις. Ένας μουσικός τελειώνει με άριστα το ωδείο, συνεχίζει τις ανώτερες σπουδές του και γύρω στα τριάντα που έχει πάρει ό,τι πτυχίο υπάρχει στο… γαλλικό κόρνο.

Εννοείται ότι δεν έχει παίξει ποτέ με άλλους μουσικούς και τώρα θα ψάξει να βρει δουλειά.

Ένας άλλος έμαθε τα βασικά στην κιθάρα, παίζει και καλό μπάσο και, από πολύ νέος συνεργάζεσαι με άλλους μουσικούς, μπαίνει σε διάφορα γκρουπάκια, παίζει και σε νυχτερινά μαγαζιά.

Δεν θα ρωτήσω αυτό που υποψιάζεστε, ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει δουλειά.

Θα σας ρωτήσω ποιος νομίζετε ότι έχει, περισσότερα ουσιαστικά προσόντα ή, κάτι ακόμη πιο σκληρό, ποιος φαντάζεστε ότι είναι πιο άρτιος μουσικός;

Α, γεια σας!

«Έχουσα τα προσόντα», που λέγαμε και παλιά!