140108 ΚΑΛΟΧΡΟΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Καλή Χρονιά!

Όπως καταλάβατε, για να είμαστε σήμερα πρωί πρωί εδώ, ούτε φέτος μας έπεσε το κρατικό λαχείο!

Ας είναι καλά όμως οι άνθρωποι. Τόσα και τόσα χρόνια περάσαμε ελπίζοντας, δεν είναι λίγο πράγμα!

Εμείς, την υγειά μας να ‘χουμε.

Να κάτι που αξίζει και το σχολιάσει κανείς. Την ευχή που ακούμε να κυριαρχεί αυτές τις μέρες «Χρόνια πολλά, καλή χρονιά… με υγεία».

Με τονισμένο το τρίτο μέρος, ώστε να δώσουμε στον άλλο να καταλάβει πως για μας πράγματι το σπουδαιότερο ρόλο τον παίζει η υγεία.

Τι παρατηρούμε όμως;

Μόλις περάσουν οι γιορτές και προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, αρχίζει η γκρίνια για όσα στραβά πηγαίνουν στη ζωή μας, κυρίως στον οικονομικό τομέα.

Η ευχή ξεχνιέται και κανείς δεν λέει «είμαι άνεργος, αλλά δόξα τω Θεώ, έχω την υγειά μου».

Κανείς δεν λέει «βγήκαν τα κοινόχρηστα και δεν έχω να τα πληρώσω, αλλά δεν παραπονιέμαι, τουλάχιστον είμαι υγιής».

Έτσι είναι φίλοι μου.

Όλοι θεωρούμε την υγεία ως το πολυτιμότερο αγαθό, το οποίο όμως, όταν το έχουμε, το κρίνουμε αυτονόητο, σαν κάτι που η ζωή μάς το χρωστάει, και πάμε για άλλα.

Αφήστε που με τις συνεχείς αλλαγές και τις αυξήσεις «τιμολογίων» στον τομέα υγείας, για να έχεις την υγεία σου, μάλλον θα πρέπει να έχεις και αρκετά στην άκρη, ένα καλό κομπόδεμα.

Τώρα, θα μου πείτε, είναι σκέψεις αυτές για αρχή χρόνου;

Κάθε νέα αρχή θέλει αισιοδοξία, χαμόγελο, σιγουριά για την εκπλήρωση όσων περιμένουμε, βεβαιότητα πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, προσμονή για τις αλλαγές που θα οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο…

Είναι όμως η αρχή του νέου έτους ένα καινούριο ξεκίνημα;

Ή μήπως είναι απλώς αυτό που λένε οι παππούδες με την έλευση της πρωτοχρονιάς, ότι «πήραμε ακόμη έναν χρόνο στην πλάτη μας»;

Κακά τα ψέματα, φίλοι μου.

Η πρωτοχρονιά το μόνο που σημαίνει είναι η έλευση του νέου… οικονομικού έτους. Για να μην πω απλώς του νέου φορολογικού έτους.

Το άλλο πουλάκι:

Έτσι είναι.

Για τους μαθητές (και τις οικογένειές τους) και για τους εκπαιδευτικούς είναι άλλη η αρχή κάθε νέου κύκλου. Το ίδιο και για τους φοιτητές.

Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι έχουν επίσης δικά τους ορόσημα, συνήθως τη σπορά ή τον καιρό που γεννιούνται τα μικρά των ζώων.

Ακόμη και οι έμποροι, αναλόγως τι εμπορεύονται ο καθένας, έχουν ξεχωριστά σημεία στο χρόνο που καθορίζουν την έναρξη και τη λήξη κάποιου ετήσιου κύκλου.

Έχουν τις περιόδους που παραλαμβάνουν νέο εμπόρευμα, την αρχή ή το τέλος των εκπτώσεων κ.λπ.

Αφήστε πάλι εκείνους που εργάζονται σε τουριστικές περιοχές. Εκεί και αν διαφοροποιείται η έναρξη της νέας σαιζόν και, φυσικά, καμιά σχέση δεν έχει με την πρωτοχρονιά.

Επομένως;

Καταλήγουμε στο θλιβερό γεγονός πως η 1^η Ιανουαρίου σηματοδοτεί απλώς την έναρξη ενός οικονομικού έτους.

Ισχύουν τα νέα τέλη κυκλοφορίας, ξεκινάμε να μαζεύουμε νέες αποδείξεις, περιμένουμε τις νέες αυξήσεις στα τιμολόγια, τίθενται σε ισχύ νέα μέτρα.

Ωστόσο εμείς το γιορτάζουμε.

Και, αν δεν έχουμε κάτι σοβαρό να μας απασχολεί, κάνουμε και σχέδια για το μέλλον, ξεκινώντας από το να ενημερωθούμε αναλυτικά για τις προβλέψεις των άστρων.

Βεβαίως! Έτσι στα κουτουρού θα βαδίσουμε;

Μετά αρχίζουμε να διαβάζουμε λίστες με πράγματα που πρέπει (το πρέπει τονισμένο) να κάνει κάποιος, δηλαδή εμείς, στη νέα χρονιά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Διαβάζω από σχετικό μπλογκ:

25 πράγματα που πρέπει να ξεκινήσετε να κάνετε.

25 πράγματα που πρέπει να σταματήσετε να κάνετε.

25 πράγματα που κάνουν διαφορετικά οι πετυχημένοι.

25 συνήθειες που οδηγούν στην ευτυχία.

Με σας τρομάζει το 25, αντίστοιχες λίστες θα βρείτε με δέκα, πενήντα ή εκατό «πράγματα», οπότε μπορείτε να επιλέξετε και να κάνετε μια δική σας προσωπική λίστα.

Να, ας πούμε, από τη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να ξεκινήσω να κάνω, εγώ διάλεξα τα εξής:

Να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Να δίνω προτεραιότητα στη δική μου ευτυχία. Να είμαι ο πραγματικός εαυτός μου. Να δημιουργώ ο ίδιος τη δική μου ευτυχία. Να συγχωρώ τον εαυτό μου. Να ακούω την εσωτερικών φωνή μου. Να είμαι πιο ανοιχτός στο πώς αισθάνομαι…

Αμάν! Όλα για τον εαυτούλη μου είναι, ρε παιδιά!

Κι εγώ που νόμιζα τόσα χρόνια ότι ο άνθρωπος «δικαιώνεται» μέσα από τους άλλους. Ότι η «σωτηρία» μας είναι υπόθεση συλλογική. Ότι άνθρωπος «μόνος ούτε στον παράδεισο», όπως έλεγαν και οι παλιοί.

Έτσι, λοιπόν, γίνεται μια νέα αρχή;

Τότε με συγχωρείτε, αλλά εγώ προτιμώ να μην αλλάξω χρονιά, να μείνω σ’ αυτά που ήξερα.

Εξάλλου δεν πέρασα και άσχημα, έτσι που πορεύτηκα για δεκαετίες!

Αφήνω τα 25 πράγματα σε όσους ψάχνονται…

Λέω, με τη νέα χρονιά,
να αφήσουμε τους εγωισμούς
και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας!