ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

140120 ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΟ-1

Το ένα πουλάκι:
Άλλη μια χαμένη ευκαιρία!

Δυστυχώς, σ’ αυτό τον τρόπο εξακολουθεί να κυριαρχεί η στενομυαλιά, να παίρνουν αποφάσεις άνθρωποι κλειστών οριζόντων και να ορίζουν τις μοίρες μας υπεύθυνοι κολλημένοι στο χθες.

Έτσι έμεινε ανεκμετάλλευτη, έπεσε δηλαδή στο κενό, η πρόταση για τη «λευκή εβδομάδα», η οποία θα έδινε την ευκαιρία στους Έλληνες που έχουν παιδιά στο σχολείο να χαρούν τις ομορφιές της ελληνικής χειμωνιάτικης γης.

Η πρόταση έγινε από κάποιο σύνδεσμο ξενοδόχων και είχε ως στόχο την τόνωση της κίνησης στα καταλύματα τους, όμως αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να δούμε τις θετικές της πλευρές.

Εξάλλου, όπως λένε όλοι οι ειδικοί στη διαχείριση σχέσεων, σε μια συμφωνία πρέπει να υπάρχει το win-win, η αίσθηση δηλαδή ότι και τα δυο μέρη έχουν κερδίσει κάτι.

Έτσι οι ξενοδόχοι βλέπουν το ταμείο τους κι εμείς, οι επισκέπτες, βλέπουμε την ελληνική φύση, τις ομορφιές της ορεινής, κυρίως, πατρίδας μας και απολαμβάνουμε τις μίνι διακοπές την εβδομάδα της Καθαράς Δευτέρας.

Επίσης είχαμε την ευκαιρία (και, δυστυχώς, τη χάσαμε) να νιώσουμε για άλλη μια φορά Ευρωπαίοι, υιοθετώντας μια από τις αγαπημένες δικές τους συνήθειες το να παρατάμε δηλαδή τις δουλειές μας στο καταχείμωνο, να παίρνουμε άδεια και να τρέχουμε για σκι.

Βεβαίως, υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές, τις οποίες οι εισηγητές της «Λευκής Εβδομάδας» δεν έλαβαν υπόψη τους.
Η πρώτη είναι ότι εκεί, στην κεντρική Ευρώπη, έχουν χιόνι, πράγμα που δεν είναι αυτονόητο για τα δικά μας χιονοδρομικά κέντρα.

Η δεύτερη είναι ότι εκεί γνωρίζουν να κάνουν σκι!
Θα μου πείτε ευκαιρία, με τις «Λευκές Εβδομάδες» να μάθουμε κι εμείς.

Δεν είναι όμως έτσι. Εκεί το μαθαίνουν κατά τις «εβδομάδες χιονιού», όταν μικρά παιδιά με τους δασκάλους τους πηγαίνουν εκδρομές σε χιονοδρομικά κέντρα και μένουν εκεί μέρες, διδασκόμενα καθημερινά σκι από ειδικούς εκπαιδευτές.

Μια τρίτη διαφορά είναι πως εκεί δεν έχουν θάλασσα.
Έτσι δεν ενδιαφέρονται, όπως εμείς, να πάρουν την άδειά τους το καλοκαίρι. Αυτό, σε συνδυασμό με τα δύο προηγούμενα οδηγεί ένα σωρό Ευρωπαίους στο να παίρνουν μεγάλο μέρος της άδειάς τους τον χειμώνα.

Το άλλο πουλάκι:
Να συνεχίσω;

Μια άλλη διαφορά, πιθανότατα μικρής σημασίας, είναι πως εκεί έχουν λεφτά για κάτι τέτοιο.
Εμείς εδώ, απλώς και μόνο σχεδιάζοντάς το, υλοποιούμε την γνωστή παροιμία «Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι!»

Ποιος θα πάει για διακοπές στο βουνό;
Όσοι εργάζονται δεν μπορούν εύκολα να κλείσουν τα μαγαζιά τους ή να πάρουν άδεια (εκτός αν τους δοθεί υποχρεωτική άδεια, στο πλαίσιο κάποιου είδους κινητικότητας).

Όσοι πάλι είναι άνεργοι δεν έχουν να… ξυστούν, στα βουνά θα τρέχουν;
Προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι εργάζονται έχουν, οι άνεργοι όμως ένας λόγος παραπάνω.

Έτσι, η «Λευκή Εβδομάδα», θα ήταν μάλλον μια εβδομάδα ταλαιπωρίας για τους γονείς, οι οποίοι δεν θα είχαν πού να «παρκάρουν» τα παιδιά τους, αφού το σχολείο –κακά τα ψέματα- παίζει και είναι τέτοιο ρόλο.
Αφήνεις εκεί το παιδί σου και ξενοιάζεις.

Το ενδιαφέρον είναι ότι στη «Λευκή εβδομάδα» αντέδρασαν και οι εκπαιδευτικοί.
Όταν το έμαθα είναι αλήθεια πως λίγο ξαφνιάστηκα. Ποιος δεν θέλει να έχει επιπλέον διακοπές  ή «ξεκούραση»;

Βεβαίως, θα ήταν λίγο προκλητικό να βγουν και να αγκαλιάσουν αμέσως την πρόταση, θα μπορούσαν όμως να σφυρίξουν αδιάφορα, να μην πουν τίποτε. Ωστόσο, ερμηνεύοντας το δημόσιο αίσθημα (ή καταλαβαίνοντας ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να περάσει) αντέδρασαν και είπαν πως είναι λάθος.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Αντέδρασαν;

Διότι εγώ διάβασα την ανακοίνωση και πουθενά δεν λέει πως το μέτρο αυτό καθαυτό είναι λάθος. Ούτε λέει πως οι εκπαιδευτικοί δεν χρειάζονται παραπέρα διακοπές («ξεκούραση»).

Διαβάζω: «…εκείνο το οποίο λείπει από τον ελληνικό λαό, λόγω των ανάλγητων και άδικων μνημονιακών πολιτικών, δεν είναι ο ελεύθερος χρόνος, αλλά τα χρήματα».

Έπειτα καλούν το Υπουργεί Παιδείας να αντιγράψει τις ευρωπαϊκές πολιτικές που δίνουν περισσότερους πόρους στην Παιδεία «και όχι να διολισθαίνει σε ανούσιες και προκλητικές, με δεδομένη την οικονομική συγκυρία, προτάσεις».

Εσείς τι καταλαβαίνει από αυτά;
Εγώ καταλαβαίνω πως, αν υπήρχαν λεφτά, οι εκπαιδευτικοί δεν θα είχαν αντίρρηση να το κλείνουν το μαγαζί. Τώρα όμως, με δεδομένη την οικονομική συγκυρία, η πρόταση είναι ανούσια και προκλητική.

Αν δεν έχετε πειστεί ακόμη, σας διαβάζω και το τέλος της ανακοίνωσης όπου καλούν το Υπουργείο (που «ευθύνεται για την απώλεια δεκάδων διδακτικών ωρών») να αποσαφηνίσει εάν πράγματι συζητήθηκε κάτι τέτοιο, αφού δεν υπήρχε επίσημη ανακοίνωση και να πει, εφόσον υλοποιηθεί, «πώς θα καλυφθούν οι διδακτικές ώρες».

Δηλαδή, στην ανάγκη, εμείς το κλείνουμε το μαγαζί, αλλά ας μην χαθούν επιπλέον ώρες, ας συμπληρωθούν με κάποιο τρόπο.

Τόσο καλά!
Λευκές νύχτες!



Δεν υπάρχουν σχόλια: