180110 ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΝ-3

Το ένα πουλάκι:

Συνεχίζουμε τον Καζαμία του 2018 με το τρίτο τρίμηνο.

Ιούλιος:

Στις 5 του μήνα, όπως είχαν προγραμματιστεί από τον Ιανουάριο ακόμη, πραγματοποιούνται πολυάριθμες εκδηλώσεις συμπαράστασης στην «πρώτη κυρία της χώρας», την Περιστέρα Μπαζιάνα, η οποία… πλαντάζει στο κλάμα.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, προβάλλονται σε ειδικά αφιερώματα οι ταινίες «Ορφανή σε ξένα χέρια» (1962), «Για λίγη στοργή» (1963), «Τα δάκρυά μου είναι καυτά» (1964), «Προδομένη» (1965) και «Θέλω να ζήσω στον ήλιο» (1966), με την μοναδική -μέχρι πρόσφατα- Μάρθα Βούρτση.

Πλήθος καλλιτεχνών, όλοι όσοι είχαν τραγουδήσει για το ΟΧΙ στο Σύνταγμα (Ρίτα Αντωνοπούλου, Ελένη Βιτάλη, Ηρώ, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Αφροδίτη Μάνου, Γιώργος Μεράντζας, Θάνος Μικρούτσικος, Χαΐνηδες, Ραλία Χρηστίδου –είδατε μνήμη το Google;) συμμετέχουν σε μεγάλη συναυλία.

Η συναυλία ξεκινά με «Το γελαστό παιδί» (Βλέπω μια κόρη κλαίει, σπαραχτικά θρηνεί), ενώ, μεταξύ άλλων ακούγονται τα τραγούδια «Κλαίει απόψε η γειτονιά», «Κλαίγω μυστικά, κουκλάκι μου», «Κλαίει μια καρδιά», «Κλαίει απόψε ο ουρανός», και το διφορούμενο «Άκου πώς κλαίει ο… μπαγλαμάς».

Εκ παραδρομής (;) μπήκε στο πρόγραμμα και το τραγούδι «Τώρα κλαις, γιατί κλαις; Συ δεν είσαι που γέλαγες χθες;», αλλά διακόπτεται πριν ολοκληρωθεί το ρεφρέν, με παρέμβαση του παρουσιαστή της εκδήλωσης Πασχάλη Τσαρούχα (είπαμε, Google).

Τον μήνα αυτόν, εκπνέει η (πρώτη από μια μεγάλη σειρά) προθεσμία πληρωμής των εκκαθαριστικών σημειωμάτων της εφορίας, αλλά ελάχιστοι υπόχρεοι συγκινούνται. Έτσι τα έσοδα υστερούν σημαντικά και η κυβέρνηση καταφεύγει στα μεγάλα μέσα:

Με ειδικά κινηματογραφημένο μήνυμά του, που προβάλλεται από όλα τα φιλοκυβερνητικά Μέσα, ο Αρτέμης Σώρρας καλεί τους Συνέλληνες, τα αδέλφια και τους πολεμιστές του να… πληρώσουν ό,τι οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο.

Διότι «ο τρόπος για να μπεις σε μια νομική διαδικασία και να γλιτώσεις το σπίτι σου, να γλιτώσεις τη ζωή σου και να πας απέναντι σε ένα τεράστιο κτήνος καθεστωτικό, να το λιώσεις, είναι μόνο να αποπληρώσεις με χρήματα».

Το άλλο πουλάκι:

Και φτάνουμε στον Αύγουστο.

Τον μήνα που περίμεναν χρόνια οι Έλληνες, καθώς μπαίνει ένα τέλος στα Μνημόνια και η χώρα μπορεί πλέον να δανείζεται όσα επιθυμεί από τις αγορές, κυρίως όμως να διαθέτει τα δανεικά όπου εκείνη νομίζει ότι θα πιάσουν τόπο. Πράγμα που, όταν μιλάμε για ελληνικές κυβερνήσεις, σημαίνει «θα φέρουν ψήφους».

Η έξοδος από τα μνημόνια χαρακτηρίζεται από άλλους «καθαρή» και από άλλους «απάτη», μόνο που από εδώ που είμαστε δεν φαίνεται καθαρά ποιοι είναι οι μεν και ποιοι οι δε. Φαντάζομαι πως όσο θα πλησιάζουμε στον Αύγουστο το τοπίο θα ξεκαθαρίσει.

Υπάρχει βέβαια και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος μιλάει για «καθαρή είσοδο στο 4ο μνημόνιο 2019-2022» το οποίο περιλαμβάνει ψηφισμένα από την κυβέρνηση «δημοσιονομικά μέτρα και στόχους καθώς και μηχανισμούς εποπτείας, αλλά δεν περιλαμβάνει ευρωπαϊκό επικουρικό μηχανισμό κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας».

Σε κάθε περίπτωση, να άλλη μια καλή ευκαιρία να στηθούν χοροί στο Σύνταγμα, από τους πιστούς της κυβέρνησης που εξακολουθούν να τη θεωρούν σωτήρια, αν όχι για όλη τη χώρα, τουλάχιστον για τους ίδιους και αρκετούς γνωστούς τους.

Τον μήνα αυτόν κάνει και μια εντυπωσιακή ενέργεια η γνωστή-άγνωστη οργάνωση Ρουβίκωνας. Συγκεκριμένα, τα μέλη της εμφανίζονται αιφνιδιαστικά, πρωί πρωί στην δημοφιλή παραλία Ψαρρού της Μυκόνου, όπου πραγματοποιούν κατάληψη στις πρώτες ξαπλώστρες.

Οι καταληψίες παραμένουν στον χώρο επί πέντε περίπου λεπτά, ενώ, πριν αποχωρήσουν με ναυλωμένο σκάφος που προσεγγίζει την παραλία, γράφουν συνθήματα στην άμμο, τα οποία όμως σβήνει το κύμα, πριν προλάβουν να τα φωτογραφίσουν οι ελάχιστοι πρωινοί (χθεσινοβραδινοί) λουόμενοι.

Το επεισόδιο προκαλεί νέο παραλήρημα του γνωστού πλέον ραβίνου Φριζή, ο οποίος καταριέται τα μέλη της οργάνωσης «να τους σταθεί στον λαιμό η αστακομακαρονάδα» και «να πνιγούν με το υπόλοιπο της Moët & Chandon που άρπαξαν από την παγωνιέρα της τρίτης ξαπλώστρας».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μπαίνουμε, λοιπόν, στον Σεπτέμβριο.

Τα Σχολεία ανοίγουν με σημαντικές αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία τους. Η πρώτη έχει να κάνει με την υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών για 30 ώρες την εβδομάδα (όσο είναι «το εργασιακό τους ωράριο») στον χώρο του Σχολείου.

Μέτρο που προκαλεί την αντίδραση τόσο των ιδιοκτητών καφετεριών όσο και των μικροπωλητών στις λαϊκές αγορές της χώρας. «Μας στερείτε τους καλύτερους πελάτες μας», λένε οι εκπρόσωποί τους στον υπουργό, που όμως μιλάει για άλλη μια μνημονιακή υποχρέωση.

Η δεύτερη σημαντική αλλαγή έχει να κάνει με την, πολλά υποσχόμενη και πολυαναμενόμενη από… πολλούς, «αξιολόγηση». Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, κάθε Σχολείο θα (αυτο)αξιολογείται από τους εκπαιδευτικούς του και κάθε εκπαιδευτικός από… το Σχολείο του!

«Τώρα, μάλιστα», σχολίασε ο Άδωνις Γεωργιάδης, υποσχόμενος ότι, μόλις έρθει στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία, οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται από τους μαθητές, τους γονείς, τις δημοτικές αρχές, τον διοικητή της Αστυνομίας, τον παπά της ενορίας και από ένα «ειδικό σώμα αξιολογητών» που θα συστήσει η κυβέρνηση.

Στα τέλη του μήνα πραγματοποιείται και ένας πρώτος απολογισμός της τουριστικής περιόδου, η οποία αποδείχθηκε επιτυχής πέραν πάσης προσδοκίας. Κοντά στα τριάντα εκατομμύρια τουρίστες επισκέφθηκαν ήδη την χώρα, για να θαυμάσουν από κοντά τον λαό που, μετά από εννιά χρόνια κρίσης, εξακολουθεί να καλοπερνάει.

«Δεν καλοπερνούσαν πάντα, μόνο τα τρία τελευταία χρόνια, που σταμάτησαν να ψάχνουν και στα σκουπίδια για φαγητό», δηλώνει η υπουργός Τουρισμού κ. Κουντουρά.

Ουδέν σχόλιο!

Η χρονιά όμως τελειώνει και θα τα πούμε αύριο.

 Καλοκαιράκι ειν’ η καρδιά μου!