180126 ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Κρυώνετε;

Προσέξτε τι θα απαντήσετε, γιατί σας την έχω στημένη. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι ζούμε έναν ήπιο χειμώνα˙ μέχρι στιγμής. Διότι ποτέ δεν ξέρει κανείς τι του ξημερώνει. Καιρός είναι αυτός…

Εξάλλου, ακόμα και ο πιο βαρύς χειμώνας είναι ήπιος, μέχρι να… βαρύνει. Έτσι είναι ο καιρός, έχει γυρίσματα, τα οποία μπορείς να τα παρατηρήσεις, αν έχεις καλή μνήμη ή απλώς αν είσαι παρατηρητικός.

Προχθές, για παράδειγμα, βρέθηκα στην κοπή βασιλόπιτας ενός συλλόγου, πράγμα που κάνω χρόνια τώρα. Ε, λοιπόν, ελάχιστοι παρατήρησαν ότι φέτος δεν παρευρέθηκε ούτε ένας πολιτικός. Γιατί, άραγε;

Η χρονιά δεν φαίνεται να είναι προεκλογική, τουλάχιστον από το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε τώρα. Αφήστε που είναι πονηρές και οι μέρες. Οι πολιτικοί δεν κυκλοφορούν, χωρίς να υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος.

Γιατί; Διότι υπάρχει κίνδυνος να δεχθούν καμιά αδέσποτη… ερώτηση περί Μακεδονίας και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Είναι καιρός αυτός για να εκτίθεσαι; Δεν βλέπεις πού πάει το πράγμα;

Μόνο όσοι είναι απολύτως απελπισμένοι (με βάση τις δημοσκοπήσεις) ποντάρουν στο παιχνίδι με το όνομα (που είναι η ψυχή μας). Αυτοί και όσοι αντλούν πελατεία αποκλειστικά από τον συγκεκριμένο χώρο των Μακεδονομάχων.

Όλοι οι υπόλοιποι, το λέγαμε και τη Δευτέρα, κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους, ή σφυρίζουν αδιάφορα, με τη γνωστή τακτική εκείνου που είναι και δεν είναι, που θέλει και δεν θέλει, που μπορεί και δεν μπορεί…

Ξεκίνησα όμως να σας λέω για τον καιρό και με παρέσυρε η επικαιρότητα. Ο καιρός πάει καλά˙ και κρύο πολύ δεν έχουμε και ηλιοφάνεια αρκετή υπάρχει, ώστε να εξοικονομούν ενέργεια όσοι βασίζονται στον ήλιο.

Βέβαια, δεν είμαστε και Αθήνα! Κάποιος φίλος που επισκέφθηκε προχθές την πρωτεύουσα ανέφερε πως οι πεζόδρομοι και οι πλατείες στενάζουν από τα πλήθη που απολαμβάνουν τον καφέ ή το ποτό τους στον… μαλακό καιρό.

Το άλλο πουλάκι:

Πού να μας καταλάβουν!

Αυτοί εκεί κάτω έχουν ελάχιστα έξοδα για καύσιμα, ο χειμώνας περνάει συνήθως χωρίς να τον καταλάβουν, εκτός άμα τους ρίξει κανένα χιονάκι και ταλαιπωρηθούν καναδυό μέρες. Τότε ρωτάνε πού είναι το κράτος.

Για να καταλάβετε πόσο άσχετοι είναι με τον χειμωνιάτικο καιρό, είδα με τα μάτια μου και άκουσα με τα αφτιά μου μία ρεπόρτερ να μεταδίδει από το… πεδίο της κακοκαιρίας: «Οι νιφάδες, αυτή τη στιγμή, πέφτουν βροχή»!

Που, αν ήταν σοβαρό το κανάλι, έπρεπε να της πουν από το κοντρόλ «άσε, αυτή τη στιγμή, το μικρόφωνο στο χιόνι και πέρασε να αποζημιωθείς, γιατί απολύεσαι». Δυστυχώς όμως, δεν έχει μόνο ο δημόσιος τομέας τα στραβά του.

Λέγαμε όμως για τον Χειμώνα για τον οποίο δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε. Διότι διάβαζα προχθές πως σε κάποια περιοχή της βορειοανατολικής Ρωσίας, στο χωρίο Οϊμιακόν (αν το λέω σωστά) το θερμόμετρο… πάγωσε.

Δεν ξέρω τι θερμόμετρα έχετε εσείς στο σπίτι σας, όμως το δικό μας δείχνει μέχρι τριάντα βαθμούς κάτω από το μηδέν. Πράγμα που σημαίνει ότι ο κατασκευαστής ήταν υπέρ το δέον προνοητικός.

Εκτός αν σκόπευε να το πουλήσει και σ’ αυτό το παγωμένο χωριό της Ρωσίας. Όπου το θερμόμετρο έδειξε προχθές μείον εξήντα βάλε βαθμούς. Λέω εξήντα βάλε, διότι άλλοι συμφωνούν στο μείον εξήντα δύο και άλλοι προχωρούν στο εξήντα επτά. Πάντα μείον!

Είναι οι χαμηλότερες θερμοκρασίες που έχουν παρατηρηθεί σε περιοχές που υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι˙ όχι, ας πούμε, στην Ανταρκτική. Το χωριό αυτό έχει το ρεκόρ με -67,7 βαθμούς τον Χειμώνα τού 1933.

Έχετε αναρωτηθεί με ποιο τρόπο οι κάτοικοι του χωριού ζεσταίνουν τα σπίτια τους; Όταν λέμε τα ζεσταίνουν, μη φανταστείτε˙ το πολύ πολύ να ανεβάζουν τη θερμοκρασία καμιά δεκαριά βαθμούς… κάτω από το μηδέν.

Σκεφθείτε μόνο ότι το Σχολείο κλείνει όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους -52 βαθμούς. Τώρα, γιατί πενήντα δύο και όχι, ας πούμε, πενήντα, κάτι θα ξέρουν αυτοί που έβαλαν εκεί το όριο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εμένα άλλο με τρόμαξε.

Τον χειμώνα, η μέρα τους είναι πολύ μικρή, μόλις τρεις ώρες, ενώ το καλοκαίρι φτάνει τις είκοσι μία. Πράγμα που δεν τους επηρεάζει και τόσο, διότι το καλοκαίρι τους, φαντάζομαι, το περνούν στην Χαλκιδική. Τον χειμώνα όμως…

Δεν είναι μόνο η διάρκεια της μέρας. Είναι και τι ακριβώς εννοούμε λέγοντας μέρα –η λέξη δεν έχει το ίδιο νόημα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Φέτος, για παράδειγμα, η Ρωσία ζει τον πιο σκοτεινό χειμώνα της ιστορίας της.

Ξέρετε πόσο ήλιο είδαν τα μάτια των Μοσχοβιτών; Πριν σας απαντήσω, σκεφθείτε ότι εμείς, έτσι και κάνουμε τρεις μέρες να δούμε ήλιο, είμαστε μέσα στη γκρίνια και τη μαυρίλα. Λοιπόν, τώρα μπορώ να το πω:

Έξι λεπτά! Μόνον έξι λεπτά. Όχι τη μέρα, ούτε την εβδομάδα, τον μήνα! Ολόκληρο τον Δεκέμβριο, ο ήλιος φώτισε με τις ακτίνες του (για να το πω και λίγο ποιητικά) τη Μόσχα, μόνον έξι λεπτά.

Καταλάβατε τώρα γιατί η ΤΣΣΚΑ δίνει τόσα λεφτά για να αποκτήσει παίκτες; Όχι γιατί παίρνει τους καλύτερους, αλλά γιατί, αν έδινε όσα και ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός, ποιος θα άφηνε τον ελληνικό ήλιο να πάει στη Μόσχα;

Τώρα, αν οι παίκτες αυτοί εξελίσσονται εκεί γρηγορότερα, αφού δεν έχουν και πολλά πράγματα να κάνουν πέρα από τις προπονήσεις, αυτό είναι άλλο θέμα που πρέπει να το δουν οι ελληνικές ομάδες.

 Φρέντο!