180129 ΤΣΑΝΤ-ΙΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πώς σας φάνηκε;

Αυτό το σουκού, λέω, πώς σας φάνηκε; Δεν ήταν διαφορετικό από τα υπόλοιπα;

Πώς είπατε; Δεν ξέρετε τι είναι το σουκού; Νομίζω ότι το έχουμε ξαναπεί. Είναι το σαββατοκύριακο στη νέα γλώσσα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Είναι μια έκφραση που τη χρησιμοποιούν κυρίως, για να μην πω αποκλειστικά, όσοι έχουν χρήμα να πάνε κάπου, να φύγουν από την πόλη που ζουν και να αλλάξουν λίγο τον αέρα τους.

Αυτοί έχουν «σουκού». Οι άλλοι, ας πούμε οι άνεργοι, όσοι μετράνε τα ψιλά και σκέφτονται ποιον λογαριασμό να πληρώσουν πρώτο, τι να το κάνουν το «σουκού», μόνο μπελάς και επιπρόσθετα έξοδα είναι.

Χρησιμοποιείται, λοιπόν, ο όρος από όσους μπορούν ή από όσους θέλουν να δείξουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Διότι, όταν ρωτάς για το «σουκού» του άλλου, εξυπακούεται ότι έχεις κι εσύ ένα.

Τέλος πάντων. Ας επανέλθουμε στο αρχικό μας ερώτημα, το οποίο το απευθύνω κυρίως σε όσους έχουν παιδιά στο δημοτικό Σχολείο, αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους που τους αρέσει να παρατηρούν τις αλλαγές που συντελούνται στη κοινωνία.

Αυτό το σαββατοκύριακο, λοιπόν, ήταν διαφορετικό για χιλιάδες οικογένειες, χάρη σε ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που έθεσε σε εφαρμογή το υπουργείο Παιδείας. Λέγεται «αφήνουμε την τσάντα στο Σχολείο».

Όπως καταλαβαίνετε και από τον πρωτότυπο τίτλο που δόθηκε στο πρόγραμμα, δεν πρόκειται για κάτι άλλο, παρά για το γεγονός ότι οι μαθητές του Δημοτικού έφυγαν την Παρασκευή από τα Σχολειά τους χωρίς τσάντες.

Πράγμα που σημαίνει ότι όλο το «σουκού» είχαν καθόλου διάβασμα, το πέρασαν… δημιουργικά με την οικογένεια και τους φίλους τους. Σας ρώτησα, λοιπόν, αν παρατηρήσατε κι εσείς αυτή την αλλαγή.

Προσωπικά είδα ένα σωρό παιδάκια να επισκέπτονται με τους γονείς τους τα Μουσεία της πόλης, ενώ άλλα παρακολούθησαν την ταινία για παιδιά που παίζει ο κινηματογράφος της πόλης μας.

Το άλλο πουλάκι:

Ήταν καλός και ο καιρός…

Έτσι, πολλές οικογένειες βρήκαν την ευκαιρία να εκδράμουν για να απολαύσουν τα χιονισμένα βουνά της περιοχής μας. (Όταν λέω περιοχής μας, εσείς να βάζετε μέσα και το Μπάνσκο, περιοχή μας είναι και εκείνο.)

Σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν υποχρεωμένοι να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και να βοηθούν τα παιδιά τους στα μαθήματα που θα έπρεπε να ετοιμάσουν για σήμερα. Τώρα αν τους είδατε πάλι έτσι, ήταν επειδή… έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια.

Το μέτρο είχε τέτοια επιτυχία που είναι βέβαιο ότι τα επαναληφθεί και άλλες φορές, πράγμα για το οποίο το υπουργείο ήταν απολύτως βέβαιο, γι’ αυτό και είπε στους εκπαιδευτικούς να προγραμματίσουν από τώρα και τα υπόλοιπα σαββατοκύριακα.

Υπήρξαν προβλήματα; Ε, όπως συμβαίνει με την εφαρμογή κάθε νέου μέτρου, υπήρξαν και αυτή τη φορά μερικά παρατράγουδα. Ας πούμε δεν ήταν όλα τα παιδάκια εντελώς ελεύθερα από σχολικές εργασίες.

Μερικοί δάσκαλοι τους… έδωσαν στο χέρι τις γνωστές φωτοτυπίες, για να έχουν να πορεύονται και να μην απορούν πώς θα γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους, ούτε να ταλαιπωρούνται με τις ώρες μπροστά σε μια οθόνη.

Υπήρξαν και γονείς που δεν επέτρεψαν στα παιδιά τους να αφήσουν τις τσάντες στο Σχολείο, προκειμένου, λέει, να μην χαθούν. Όχι τα παιδιά, οι τσάντες να μην χαθούν, δηλαδή να μην μπει κανείς στο Σχολείο και τις κλέψει!

Είμαι βέβαιος ότι οι ίδιοι γονείς, έτσι και συνέβαινε κάτι στο Σχολείο που είχε ως αποτέλεσμα να απομονωθούν τα παιδιά τους και να ξεχωρίσουν από το σύνολο των υπολοίπων, θα ξεσήκωναν τον κόσμο.

Τώρα που αυτό συμβαίνει με δική τους ευθύνη, δεν τρέχει τίποτε. Δεν πειράζει. Ελπίζουμε ότι τώρα που είδαν ότι καμιά τσάντα δεν κλάπηκε, την επόμενη φορά θα είναι πιο χαλαροί και θα επιτρέψουν και στα δικά τους παιδιά να συμμετέχουν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ας σοβαρευτούμε όμως.

Και αυτό το «μέτρο», όπως συμβαίνει με τόσα άλλα στη χώρα μας, ήταν μια… έμπνευση της στιγμής, μια ιδέα κάποιων συμβούλων του υπουργείου που ήθελαν να δείξουν ότι έχουν καλές προθέσεις. Οι οποίες δεν αρκούν!

Η αναστάτωση που επήλθε στα σχολικά προγράμματα ήταν μεγαλύτερη από τα οφέλη τής εφαρμογής του μέτρου. Διότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όλες οι τάξεις είχαν τα ίδια μαθήματα Παρασκευή και Δευτέρα.

Επιπλέον, πόση ώρα νομίζετε ότι παίρνει σε κάποιον μαθητή να ετοιμάσει τα μαθήματα της επόμενης μέρας; Αυτός ήταν ο λόγος που δεν περνούσαν, όσα παιδιά δεν περνούσαν, «δημιουργικό χρόνο» με τις οικογένειές τους;

Από την άλλη, και το να καθίσεις με το παιδί σου και να μελετήσετε μαζί ένα κεφάλαιο της Ιστορίας ή των Μαθηματικών δεν αποτελεί «δημιουργικό χρόνο»; Δυστυχώς, άλλοι είναι οι λόγοι που τα παιδιά δεν «ζουν» μαζί με τους γονείς τους.

Είναι ο τρόπος που, τουλάχιστον τα κάπως μεγαλύτερα, «παίζουν» με τα νέα αυτά ηλεκτρονικά παιχνίδια είτε εντελώς μόνα, είτε εξ αποστάσεως με κάποιους φίλους τους. Και σ’ αυτά τα παιχνίδια δεν χωράει κανένας γονιός.

Δεν είμαστε απολύτως αρνητικοί. Το μέτρο, κάτω από άλλες προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αποδειχθεί πραγματικά χρήσιμο. Το κακό είναι πως οτιδήποτε ξεκίνησε στραβά πότε δεν βελτιώθηκε στην πορεία.

Αφήστε που ήρθε την τελευταία στιγμή και η δραστήρια ΔΟΕ να μπερδέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, υποδεικνύοντας στου Συλλόγους Διδασκόντων να μην ακολουθήσουν υποχρεωτικά το μέτρο αλλά… να κάνουν του κεφαλιού τους.

Τόσο καλά!

 Άλλο σουμού κι άλλο σουκού!