190314 ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Από τι σχολεία βγαίνουν;

Εκπλήσσομαι κάθε φορά που συναντώ νέους ανθρώπους να μην γνωρίζουν πράγματα που θα έπρεπε κανείς να τα ξέρει από τα παιδικά του ακόμη χρόνια. Δεν μιλάω για τίποτε απίστευτες γνώσεις.

Θα μου πείτε αυτό το πράγμα δεν έχει ένα αντικειμενικό μέτρο. Η απάντηση που γνωρίζεις θεωρείται εξ ορισμού εύκολη. (Δηλαδή, για να ακριβολογούμε, εύκολη είναι η ερώτηση που απαιτεί τη συγκεκριμένη απάντηση.)

Αντίθετα, αν σε ρωτήσουν κάτι που δεν το γνωρίζεις, θεωρείς ότι σου έκαναν την πιο δύσκολη ερώτηση του κόσμου. Κι ας το ξέρουν όλοι οι υπόλοιποι της παρέας. Είπαμε, δεν είναι κάτι που μπορείς να το κρίνεις αντικειμενικά.

Ένα «μέτρο» θα ήταν το πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν τη συγκεκριμένη απάντηση. Αυτό όμως δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε… ειδικές ερωτήσεις. Για παράδειγμα, ποδοσφαιριστής που τον ξέρει όλος ο αντρικός πληθυσμός, πιθανόν να είναι άγνωστος σε ένα κορίτσι.

Αντίστοιχα, κάτι που μπορεί να είναι γνωστό σε όλες τις γυναίκες, ίσως βρεθούν άντρες που δεν το έχουν ακουστά. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει με κάθε είδους θέματα που ενδιαφέρουν ένα ειδικό κοινό. 

Πολλοί παρακολουθούν τη σύγχρονη μουσική σκηνή, άλλοι όχι. Υπάρχουν γνώστες γύρω από κινηματογραφικά θέματα και άλλοι που δεν έχουν ιδέα γι’ αυτά. Ακόμη και με την πολιτική υπάρχουν τελείως άσχετοι.

Γι’ αυτό, το μόνο κριτήριο που θα μπορούσε να βάλει κανείς είναι το αν μιλάμε για μια γνώση που την παίρνουμε από το σχολείο και μάλιστα όχι σε κάποιο από τα δύσκολα μαθήματα, όπως Μαθηματικά ή Χημεία.

Για να μην μακρηγορούμε όμως, θα σας δώσω ένα παράδειγμα τού τι θεωρώ εγώ εύκολη ερώτηση. Και μάλιστα, όπως θα δείτε στη συνέχεια, όχι μόνο εγώ αλλά και πολύς ακόμη κόσμος.

Τι γνωρίζετε για την Ελβετία; Προσέξτε! Η ερώτηση ζητά να πείτε καναδυό από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της χώρας, έτσι ώστε κάποιος να καταλάβει ότι αναφερόμαστε σ’ αυτήν και όχι σε κάποια άλλη.

Δεν θέλουμε δηλαδή να ξέρετε την έκταση, ούτε τον πληθυσμό της, ούτε καν ότι συνορεύει με το Λιχτενστάιν, ότι είναι χωρισμένη σε καντόνα και είναι η πατρίδα του Ρουσσώ, του Έρμαν Έσσε, του Πάουλ Κλέε…

Το άλλο πουλάκι:

Ρουκ Ζουκ!

Στο γνωστό αυτό τηλεοπτικό παιχνίδι (το οποίο εγώ δεν παρακολουθώ, αλλά αυτό έχει να κάνει με τις ειδικές γνώσεις που είπαμε πριν) μια παίκτρια έπρεπε να περιγράψει στις συμπαίκτριές της την Ελβετία.

Έπρεπε δηλαδή να τους πει κάποια χαρακτηριστικά, ώστε εκείνες να καταλάβουν ότι αναφέρεται σ’ αυτή τη χώρα και να πουν το όνομά της. Ξεκίνησε λέγοντας στην παρουσιάστρια πως δεν έχει πάει ποτέ εκεί.

«Μόνο μέχρι τη Θεσσαλονίκη έχω πάει», είπε, πράγμα όμως που δείχνει ότι ήξερε πως η Ελβετία είναι κάπου βόρεια! Στη συνέχεια αποκάλυψε ότι δεν γνώριζε τίποτε απολύτως για το μέρος αυτό.

«Αν ήταν το Σύνταγμα, θα μπορούσα να πω τσολιάδες» ανέφερε χαρακτηριστικά, «όμως για την Ελβετία… Τι έχει εκεί;» ρώτησε την παρουσιάστρια, η οποία βέβαια της είπε ότι δεν επιτρέπεται να βοηθήσει.

Η καημένη (η παρουσιάστρια) περίμενε, όπως αποκαλύφθηκε στο τέλος, να έχει ακούσει η παίκτρια κάτι για… «τις σοκολάτες της Ελβετίας, για τα ρολόγια, ή το άλλο, ότι εκεί έχουν πολλά λεφτά».

Βεβαίως, αν είχε διαβάσει το «Αστερίξ στη χώρα των Ελβετών», θα μπορούσε να πει πολλά περισσότερα, όπως για παράδειγμα ότι εκεί φυτρώνει το Εντελβάις, το λουλούδι που χρειαζόταν ο Πανοραμίξ για να φτιάξει ένα γιατρικό.

Επίσης ότι εκεί γίνονται τα περίφημα ελβετικά τυριά, τα οποία μάλιστα οι Ρωμαίοι τα χρησιμοποιούσαν ως φοντύ, στα περίφημα όργιά τους. Ακόμη ότι οι Ελβετοί ήταν μανιακοί με την καθαριότητα.

Ότι, θέλοντας να κρύψουν τους Γαλάτες φίλους τους, τους κλειδώνουν σε μια θυρίδα. Ο Οβελίξ την σπάζει για να βγουν, και ο τραπεζίτης αναγκάζεται να πει στους Ρωμαίους ότι μπήκαν ληστές, δυσφημώντας έτσι το τραπεζικό τους σύστημα.

Επίσης ότι εκεί διεξάγονται πολλά συνέδρια, ή ότι στις βουνοπλαγιές τραγουδούν τα γιόντελ, πράγμα που θυμίζει τα τραγούδια του Κακοφωνίξ. Επίσης περιποιούνται τα τραύματα ακόμη και εκείνων που δέρνουν οι ίδιοι.

Και έτσι γίνεται αναφορά στον Ερυθρό Σταυρό. Όπως υπάρχουν αναφορές στην ορειβασία (στον Οβελίξ η χώρα φάνηκε «επίπεδη», επειδή κοιμόταν όταν ανέβηκαν στα βουνά) και στον Γουλιέλμο Τέλλο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Από τι σχολεία βγαίνουν;

Ακόμη όμως και αν απουσίαζες στο συγκεκριμένο μάθημα, είναι δυνατόν νέος άνθρωπος να μην έχεις ακούσει τίποτε για την Ελβετία; Η συγκεκριμένη παίκτρια λέει στη φίλη της τη λέξη «Ρώμη»!

Και μετά την καλεί να πει χώρες, μπας και πετύχει κατά λάθος την Ελβετία. Όταν εκείνη τη ρωτάει αν υπάρχει κάτι χαρακτηριστικό εκεί, η αγεωγράφητη παίκτρια απαντά: «Ξέρω κι εγώ; Γόνδολες;»

Έμπλεξε την Ελβετία με τη Βενετία! Βεβαίως, το απίστευτο με αυτά τα παιδιά είναι το θράσος τους, γιατί έχω δει αντίστοιχα και σε άλλα παιχνίδια γνώσεων. Δεν ξέρουν απολύτως τίποτε! Και όμως πηγαίνουν να παίξουν!

Φαίνεται πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα μπορεί να μην προσφέρει γνώσεις, σίγουρα όμως τονώνει την αυτοπεποίθηση των μαθητών που περνούν από… τα χέρια του. Εκτός αν τους κάνει τόσο άσχετους…

Που ούτε μπορούν να διανοηθούν πόσο αγράμματοι είναι!

 Σουγιάς!