190510 ΑΝΤΑΜΕΙΒΟΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Δεν μας έμεινε χρόνος.

                 

Η επικαιρότητα τρέχει με ρυθμούς που είναι αδύνατον να προλάβει ένας σχολιαστής που σέβεται τον εαυτό του. Δηλαδή κάποιος που δεν θέλει να σχολιάζει με ένα «τουίτ» ή με μια ανάρτηση λίγων λέξεων στο φέισμπουκ.

Δεν έχει όμως και τόση σημασία μια μικρή καθυστέρηση. Εξάλλου, τα θέματα με τα οποία εμείς καταπιανόμαστε είναι μεγάλα, σημαντικά, κυρίως όμως διαχρονικά (ΧΑ!) και έτσι δεν χάνουμε τίποτε αν τα συζητήσουμε λίγες μέρες αργότερα.

Έπειτα, δεν λένε ότι είναι πολύ κακό να αντιδρά πάντα κάποιος εν θερμώ; Ενώ, αν αφήσεις να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αν μετρήσεις, ας πούμε, αργά από μέσα σου μέχρι το τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες, το βλέπεις πιο ψύχραιμα.

Να, για παράδειγμα, ένα τέτοιο μεγάλο, σημαντικό και κυρίως διαχρονικό θέμα είναι η υπουργοποίηση (τι λέξη κι αυτή!) του κυρίου Θεοχαρόπουλου. Όχι δηλαδή η συγκεκριμένη, αλλά… γενικώς.

Εσείς, τι θα κάνατε, προκειμένου να γίνετε υπουργός, έστω και για λίγους μήνες; Το ερώτημα, παρ’ όλο που είναι καθαρά ρητορικό για μας, κλήθηκαν και το απάντησαν ουκ ολίγα δημόσια πρόσωπα.

Θα έκαναν πράγματα… ακατονόμαστα! Θα άλλαζαν δύο και τρεις φορές κόμμα. Θα αγκαλιάζονταν με εκείνους που κάποτε έβριζαν. Θα ανασκεύαζαν ξανά και ξανά δηλώσεις και θέσεις τους…

Ξέρω. Μπορεί πολύ εύκολα να μας κατηγορήσει κάποιος ότι μιλάμε εκ του ασφαλούς. Εμάς κανείς ποτέ δεν πρόκειται να μας προτείνει, ή να μας δώσει τη δυνατότητα να γίνουμε υπουργοί.

Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς θα αντιδρούσαμε σε μια τέτοια περίπτωση. Διότι «μπαίνει σε πειρασμό, παιδί μου, ο άνθρωπος», όπως λένε και οι γεροντάδες στο Άγιο Όρος, και όχι μόνον αυτοί. 

Θα μου επιτρέψουν όμως, με όλο το σεβασμό, να πω ότι, σε πολλές περιπτώσεις, κάποιοι… κωλοτρώγονται για να μπουν σε πειρασμό. Το φέρνουν από εδώ, το πηγαίνουν από εκεί, και με κάθε τρόπο δηλώνουν «πρόθυμοι».

Εξάλλου, κανείς δεν σε κάνει υπουργό με το ζόρι. Μπορείς πάντοτε να βουλώσεις τα στόματα όσων σε κατηγορούν πως πήγες γυρεύοντας, αρνούμενος ευγενικά την προσφορά. Τουλάχιστον τη στιγμή που αυτό βγάζει μάτια.

Το άλλο πουλάκι:

Άσ’ το για αργότερα.

Νέος είσαι ακόμη, ο Τσίπρας κάποια στιγμή θα ξαναγίνει πρωθυπουργός, καθότι κανείς καλός δεν χάνεται σε αυτόν τον τόπο, ε, πάρε τη θέση τότε, που δεν θα μπορούν να σου πουν ότι εξαγοράστηκες.

Είναι ανάγκη να κάνεις -συγγνώμη για τον σεξισμό- «όπως η χήρα στο κρεβάτι», που λέει και ο λαός μας; Φαίνεται όμως, φίλοι μου, πως το θέμα δεν είναι τόσο απλό. Διότι, στις μέρες μας, η σημειολογία μετράει.

Θα πρέπει, λοιπόν, δια της υπουργοποιήσεως, να φανούν πολλά πράγματα. Πρώτον ότι το σχήμα διευρύνεται «ουσιαστικά». Δηλαδή η Προοδευτική Συμμαχία όχι απλώς συμπορεύεται, αλλά συγκυβερνά.

Δόξα τω Θεώ, θέσεις υπάρχουν για όλους. Κι αν δεν υπάρχουν μπορούν να δημιουργηθούν. Έτσι θα καταλάβει και ο τελευταίος δύσπιστος ότι μιλάμε για ουσιαστική συμμαχία και όχι προεκλογικό… συμμάζεμα.

Στο πλαίσιο αυτό, μπορείτε να διαβάσετε και τις δηλώσεις του κυρίου Θεοχαρόπουλου πως η συμμετοχή του στην κυβέρνηση «σηματοδοτεί την σταθερή προσήλωση όλων και ιδίως του Αλέξη Τσίπρα στην Προοδευτική Συμμαχία». 

Δηλαδή, αν δεν υπουργοποιούνταν (περίεργο, αυτή τη λέξη την αναγνωρίζει ο διορθωτής) ο Θεοχαρόπουλος, η σταθερή προσήλωση του Αλέξη στην Προοδευτική Συμμαχία δεν θα ήταν και τόσο εμφανής. Ενώ τώρα…

Εκείνο όμως που κυρίως πρέπει να φανεί είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να είναι πολλά πράγματα, αχάριστος όμως δεν είναι. Ξέρει να ανταμείβει εκείνους που τον βοήθησαν στη… σταδιοδρομία του.

Όσα κι αν του έχουν πει κατά καιρούς, όσο σκληρά ή ειρωνικά (δηλαδή πολύ σκληρά) σχόλια κι αν έχουν κάνει για τον ίδιο και την κυβέρνησή του, από τη στιγμή που θα δουν το φως το αληθινό, αυτός δεν τους αφήνει έτσι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ποιος από τους δύο άλλαξε;

Εμείς το έχουμε ξαναπεί. Είμαστε οι τελευταίοι που θα υποστηρίξουν ότι είναι κακό κάποιος άνθρωπος να αλλάζει απόψεις. Κάθε άλλο. Διαφορετικά θα ήταν… ΚΚΕ! Μερικές φορές όμως μπερδευόμαστε.

Μέσα σε λίγους μήνες! Κοιτάξτε τι έλεγε ο υπουργός Τουρισμού προς τους νυν συντρόφους του: «Έχει πει κανείς από εσάς ότι είναι σοσιαλδημοκράτης; Έχετε πει ότι θέλετε να ανήκετε στη Σοσιαλδημοκρατία;

Δεν το έχετε πει ποτέ, διότι δεν ασπάζεστε τις αρχές μας, της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Προσπαθείτε να καπηλευτείτε καιροσκοπικά ό,τι σας ενδιαφέρει. Προσκολλάστε κάθε φορά εκεί που σας συμφέρει, από τη κ. Μέρκελ, στην Σοσιαλδημοκρατία κ.ο.κ.»

Αυτό είναι ένα μόνο πολύ μικρό δείγμα από την τεράστια ανθολογία που υπάρχει και που αυτές τις μέρες έχει κατακλύσει το διαδίκτυο. Το επιλέξαμε γιατί είναι σχετικά πρόσφατο και γιατί πάει πακέτο με το ακόλουθο:

«Αποδέχτηκα την πρόταση του πρωθυπουργού γιατί είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι τώρα έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις και αυτή τη στιγμή χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων για να πάει μπροστά η χώρα»

Τώρα! Αυτή τη στιγμή! Χωρίς να μας πει ποιες ακριβώς είναι αυτές οι προϋποθέσεις, και, κυρίως, τι εννοεί λέγοντας «προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις». Οι οποίες δεν προσπαθούν, τώρα, αυτή τη στιγμή, να καπηλευτούν…

Ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, ποιο είναι το πρόβλημα με όλους αυτούς τους Θεοχαρόπουλους; Ότι οδηγούν τον πολίτη να σκεφτεί «όλοι ίδιοι είναι, μόνο τον εαυτό τους βλέπουν». Και ξέρετε πού οδηγεί αυτό.

 Τουρίστας… Τουρισμού!