190517 ΑΧΟΡΤΑΓΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Το τζάμπα είναι απαιτητικό.

Θέλει ανθρώπους με αγωγή, θέλει ανθρώπους με ευγένεια, ανώτερους ανθρώπους θέλει το τζάμπα. Αν είσαι λιγούρης, αν είσαι ανάγωγος, αν είσαι ταμαχιάρης, το τζάμπα δεν κάνει για σένα.

Στο τζάμπα θα φανεί ποιος σέβεται τους άλλους, κυρίως όμως ποιος σέβεται τον εαυτό του. Θα φανεί εκείνος που δεν είναι «νηστικός», που διατηρεί κάποια αξιοπρέπεια, που δείχνει ότι κατάγεται από σπίτι.

Που θυμάται όλα όσα του έλεγε η μητέρα του όταν ήταν μικρός. «Δεν θα κάνεις σαν πεινασμένος. Θα ζητάς ευγενικά και θα λες ευχαριστώ. Θα περιμένεις να πάρουν όλοι και, αν περισσέψει, μπορείς να ξαναζητήσεις…»

Δεν μιλώ για τα μητρικά «μαθήματα» των δικών μας χρόνων που σου έλεγαν «εκεί που θα πάμε, ό,τι και να σου προσφέρουν δεν θα πάρεις, θα αρνηθείς ευγενικά». Εκείνο πάλι ήταν απάνθρωπο.

Και, τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να ευθύνεται για το γεγονός ότι πολλοί βγάζουν τα απωθημένα τους σήμερα, πέφτοντας με τα μούτρα πάνω στο κάθε λογής τζάμπα «αρπάζοντας» για όλα τα χρόνια της στέρησης.

Αστειεύομαι. Η συμπεριφορά ορισμένων, πολλών, πάρα πολλών ορισμένων, δεν δικαιολογείται με τίποτε. Το είδαμε ξανά αυτές τις μέρες με τις εκδηλώσεις της Δραμοινογνωσίας. Κάποιοι έφαγαν και ήπιαν για έναν χρόνο.

Και πάλι αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Ας φάνε κι ας πιούνε όσο τραβάει η ψυχή τους, αλλά ας το κάνουν με πολιτισμένο τρόπο. Σεβόμενοι τον εαυτό τους και τους άλλους. Δείχνοντας όλα αυτά τα στοιχεία που είπαμε πριν.

Αφήνω την άλλου είδους αγένεια. Μισομεθυσμένος ο δικός σου από τα τόσα κρασιά που κατέβασε, το ένα πίσω από το άλλο, σχολίαζε και αρνητικά την ποιότητα του… λευκού, που δεν ήταν, φαίνεται, του γούστου του.

Λες κει είχε ξαναπιεί τέτοιο κρασί, από τα πιο εκλεκτά οινοποιεία της περιοχής μας, που θεωρούνται από τα καλύτερα της χώρας. Εννοώ να το πληρώσει και να το πιει, όχι να το βρει τζάμπα και… να μην του αρέσει!

Το άλλο πουλάκι:

Γιατί τζάμπα;

Αν δεν κάνω λάθος, η Οικολογική Κίνηση Δράμας έκανε μια πάρα πολύ καλή πρόταση, που θα συνδύαζε τη λύση δύο προβλημάτων. Ήταν η αποφυγή χρήσης πλαστικών σε όλες τις εκδηλώσεις της Δραμοινογνωσίας.

Θα μπορούσε να υπάρχει ένα αναμνηστικό γυάλινο ποτήρι κρασιού, το οποίο ο επισκέπτης θα αγόραζε και θα το χρησιμοποιούσε για να δοκιμάζει μ’ αυτό τα κρασιά που επιθυμεί. Να δούμε πόσοι θα το έκαναν.

Θυμάμαι από πολύ παλιά, τότε βέβαια που δεν ήταν ακόμη τόσο διαδεδομένη η χρήση πλαστικών, που υπήρχαν πήλινα ποτηράκια με την επιγραφή «γιορτή κρασιού…» που αγόραζες σε ανάλογες εκδηλώσεις.

Έπειτα ήρθαν τα πλαστικά και ήρθε και το τζάμπα, μια πολύ κακή νοοτροπία, χαρακτηριστική του χειρότερου είδους λαϊκισμού. Διότι το τζάμπα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια κακώς νοούμενη, δήθεν, «προσφορά».

Πρώτα πρώτα αποκρύπτει το γεγονός ότι «τζάμπα δεν υπάρχει». Θα σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ. Διάβασα ότι κάποιος δήμαρχος αποφάσισε να λειτουργήσει αστική συγκοινωνία στον Δήμο του.

Αγοράστηκε το λεωφορείο, ανακοινώθηκαν και τα δρομολόγια, τα οποία, λέει, θα είναι «δωρεάν» για τους δημότες. Τι θα πει δωρεάν; Ποιος θα πληρώνει όλο αυτό το εγχείρημα; Δεν θα έπρεπε να το ξέρει ο κάθε πολίτης;

Να πει ο κύριος δήμαρχος ότι τόσο κόστισε η αγορά του λεωφορείου, τόσο θα κοστίζει η ετήσια κυκλοφορία και συντήρησή του, τόσο θα είναι και το εργασιακό κόστος του οδηγού ή των οδηγών του.

Αυτά τα χρήματα θα δοθούν από το τάδε κονδύλιο. Και μετά, αφού αρχίσει η λειτουργία της συγκοινωνίας και δούμε πόσοι θα μετακινούνται, μπορούμε να υπολογίσουμε πόσο κοστίζει και το κάθε δωρεάν «εισιτήριο».

(Και να υπολογίσουμε μήπως, ας πούμε, είναι πιο συμφέρον να τους πληρώνει ο Δήμος το ταξί για να πηγαίνουν στη δουλειά τους, και μάλιστα χωρίς να περιμένουν την ώρα του δρομολογίου. Λέω εγώ!)

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Σεβασμός!

Όταν πληρώνεις έστω και ένα μικρό, συμβολικό ποσό, για να παρακολουθήσεις μια εκδήλωση, εννοώ μια εκδήλωση που έχει κάποιο κόστος, τότε είναι βέβαιο ότι θα σεβαστείς περισσότερο εκείνο που θα δεις.

Επιπλέον, εκείνοι που θα επιλέξουν να πάνε δεν θα το κάνουν από περιέργεια, ούτε επειδή δεν έχουν κάτι καλύτερο για να περάσουν την ώρα τους, ούτε, βέβαια επειδή είναι τζάμπα! Θα ξέρουν πολύ καλά τι επέλεξαν.

Συγχρόνως θα αποφύγουν τον συνωστισμό (όπου τζάμπα εκεί και πλήθος) θα βρουν θέση (οι τζαμπατζήδες τρέχουν από νωρίς) και θα παρακολουθήσουν ανενόχλητοι, χωρίς τα πήγαινε έλα ή τα σχόλια όσων βρέθηκαν εκεί κατά λάθος.

Το εισιτήριο, ακόμη κι αν είναι συμβολικό, δείχνει σεβασμό και στον δημιουργό που παρουσιάζει τη δουλειά του. Και στη δουλειά του. Δεν είναι τυχαίο ότι δημιουργοί που σέβονται τον εαυτό τους αποφεύγουν το «τζάμπα».

Το κακό είναι ότι μπορεί αυτοί να πληρώνονται, όμως τα χρήματα τα δίνουν μερακλήδες πολιτικοί, όχι από την τσέπη τους, αυτό ποτέ, για να παρακολουθήσει ο λαός «δωρεάν». Κι έτσι έχουμε όλα αυτά τα δυσάρεστα φαινόμενα.

Ας το καταλάβουμε, το «αντίτιμο» δεν είναι κακό πράγμα. Εκτός των άλλων είναι ένα σοβαρό παιδαγωγικό μέσο. Απεναντίας, το τζάμπα το μόνο που κάνει είναι να μας κακομαθαίνει. Εσείς ποιο προτιμάτε.

 Ο Τζάμπας ζει και βασιλεύει!