190523 ΔΙΑΡΚΕΣ

Το ένα πουλάκι:

Τόσος κόσμος!

Βλέποντας κανείς τα ψηφοδέλτια των διαφόρων δημοτικών παρατάξεων, εντυπωσιάζεται με το πλήθος των υποψηφίων που αναγράφονται εκεί. Διαβάζοντας και τα βιογραφικά τους, εντυπωσιάζεται ακόμη περισσότερο.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να προσφέρουν στον τόπο; Αυτό μόνο ευλογία για τη Δράμα θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς. Και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Τόσοι άνθρωποι να ασχολούνται με τα κοινά!

Μετά όμως σκέφτεσαι ότι το ίδιο πάνω κάτω συνέβη και στις προηγούμενες εκλογές. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα μιλάμε για διαφορετικά πρόσωπα. Που πάει να πει ότι ο αριθμός όσων νοιάζονται και πονούν τον τόπο είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Βεβαίως, πιθανότατα να υπάρχουν και άλλοι που ασχολούνται με τα κοινά, όμως δεν κατεβαίνουν υποψήφιοι και δεν τους βλέπουμε στα ψηφοδέλτια και τα προγράμματα των παρατάξεων. Πού τους βλέπουμε;

Στον χώρο που δραστηριοποιείται ο καθένας τους. Είμαι βέβαιος ότι δέχτηκαν μεγάλες πιέσεις να στελεχώσουν κάποιο ψηφοδέλτιο, όμως εκείνοι αρνήθηκαν ευγενικά, λέγοντας πως δεν έχουν ελεύθερο χρόνο.

Και όλοι οι άλλοι έχουν; Να κάτι που επίσης θα μπορούσε να συζητήσει κανείς σοβαρά. Είναι η ενασχόληση με τα δημοτικά πράγματα κάτι που μπορεί να γίνεται στο περιθώριο του ελεύθερου χρόνου σου;

Ή μήπως απαιτεί ολοκληρωτικό δόσιμο; Και αν ισχύει αυτό, ποιοι είναι οι δημότες που θα μπορούσαν να αφιερώσουν τόσο χρόνο και τόση ενέργεια στην ενασχόλησή τους με τα του δήμου;

Ασφαλώς τότε θα μιλούσαμε μόνο για συνταξιούχους ή αργόσχολους, ούτε καν ανέργους, αφού η ανεργία απαιτεί κι αυτή πολλά στην αναζήτηση κάποιας θέσης. Γίνεται όμως δημοτικό συμβούλιο μόνο με τέτοιους;

Μην το ψάχνετε, η απάντηση βρίσκεται αλλού. Κανείς δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που έχουν αυτές οι θέσεις, αν είναι μόνος του. Αν δεν πλαισιώνεται από φίλους και συνεργάτες που θα τον βοηθούν.

Και πού θα τους βρει; μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Έχουν τη δυνατότητα οι αντιδήμαρχοι, ας πούμε, να διαθέτουν μετακλητούς υπαλλήλους, ή θα πρέπει να στηρίζονται αποκλειστικά στους δημοτικούς υπαλλήλους;

Το άλλο πουλάκι:

Εκείνοι έχουν τις δουλειές τους.

Επομένως και οι αντιδήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι θα πρέπει να στηριχτούν κάπου αλλού. Πού; Μα, φυσικά, στην «παράταξη» με την οποία εκλέχτηκαν. Στο ψηφοδέλτιο με το οποίο κατέβηκαν στις εκλογές.

Το μυστικό, λοιπόν, είναι στην ύπαρξη και τη λειτουργία μιας ομάδας. Μιας ομάδας που μπορεί να δημιουργείται προεκλογικά, καλό θα είναι όμως να συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί και μετά τις εκλογές.

Όσοι εκλεγούν εννοείται ότι θα το κάνουν. Αν και αυτό μην το θεωρείτε δεδομένο. Ξέρουμε περιπτώσεις ανθρώπων που εκλέχτηκαν και μετά περίμεναν να περάσουν τα χρόνια για να απαλλαγούν.

Αν δεν παραιτήθηκαν πριν από το τέλος της θητείας τους. Εμείς όμως παίρνουμε την καλύτερη των περιπτώσεων, εκείνους που ανταποκρίνονται ευσυνείδητα στα καθήκοντά τους. Δεν πρέπει να μείνουν μόνοι.

Δίπλα τους οφείλουν να σταθούν και όλοι οι συνυποψήφιοί τους. Να δείξουν δηλαδή ότι η ομάδα που δημιουργήθηκε προεκλογικά δεν ήταν μια συγκυριακή συνεύρεση ανθρώπων που τους ένωνε απλώς η επιθυμία να εκλεγούν.

Η ομάδα αυτή οφείλει να έχει συνέχεια. Σε ποιους το οφείλει; Σε όσους την ψήφισαν και εμπιστεύτηκαν όχι μόνο ένα προς ένα τα μέλη της, όχι μόνο τον επικεφαλής, αλλά και το σύνολο των ανθρώπων, την παράταξη.

Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η δυναμική μιας ομάδας δεν εξαντλείται στο άθροισμα των δυνατοτήτων ενός εκάστου των μελών της. Είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο και πολύ πιο μεγάλο από αυτό.

Και εκεί πρέπει να στηριχτεί το κάθε ψηφοδέλτιο, αν θέλει να είναι αποτελεσματικό. Πρέπει να δει πώς θα συνεχίσει να λειτουργεί και μετά τις εκλογές, με όλα ή τα περισσότερα μέλη από εκείνα που βλέπουμε σήμερα να ζητούν την ψήφο μας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να ένα κριτήριο!

Τώρα που συζητάμε και ψάχνουμε να βρούμε ποιοι αξίζουν να τους εμπιστευτούμε, κοντά στα άλλα κριτήρια μπορούμε να βάλουμε και τη διάρκεια. Είτε την ατομική, είτε την ομαδική, ως παράταξη.

Αξίζει να δώσουμε την ψήφο μας σε… διάττοντες αστέρες; Σε υποψηφίους που ήρθαν από το πουθενά, στην καλύτερη περίπτωση από το σπίτι τους, και είμαστε βέβαιοι ότι εκεί θα ξαναπάνε την επομένη των εκλογών, αν δεν εκλεγούν;

Ή μήπως θα πρέπει να υποστηρίξουμε όσους αποδεδειγμένα έχουν διάρκεια; Όσους τους βλέπαμε στο κοινωνικό στίβο πριν αποφασίσουν να «εκτεθούν» ως υποψήφιοι, και θα εξακολουθήσουμε να τους βλέπουμε ακόμη κι αν χάσουν.

Αυτό ισχύει για πρόσωπα, ισχύει και για παρατάξεις. Έχουμε δει να σχηματίζονται ψηφοδέλτια τα οποία, την επομένη των εκλογών να διαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν. Μπορεί να παραμένει ο τίτλος, αλλά είναι… σφραγίδα.

Αυτοί που προεκλογικά υπόσχονταν ότι θα είναι δίπλα στον πολίτη και θα δίνουν καθημερινές μάχες χάνονται, για να επανεμφανιστούν μετά από χρόνια, είτε με το ίδιο, είτε με άλλα ψηφοδέλτια, και να ζητήσουν πάλι την ψήφο μας.

Έχουμε δει όμως και άλλους να «είναι εκεί» και μετά την ήττα τους, να δίνουν τις μάχες μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο και, κυρίως να εξακολουθούν να λειτουργούν ως παράταξη.

Αυτούς μπορούμε να τους εμπιστευτούμε περισσότερο. Μαζί με όλα τα άλλα κριτήρια που θα βάλουμε, λοιπόν, ας είναι και αυτό της διαρκούς παρουσίας στα δημόσια πράγματα. Κάτι καλό θα βγάλει.

 Εδώ και… αύριο!