190529 ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:

Μετά Χριστόν προφήτες!

Μου κάνει μεγάλη εντύπωση το πόσος κόσμος εμφανίστηκε να σχολιάζει τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, κυρίως όμως να κατακρίνει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση, υποστηρίζοντας πόσο δικαιολογημένη ήταν η ήττα τους.

Δικαιολογημένη και αναμενόμενη! Πού ήταν όλος αυτός ο κόσμος τόσον καιρό; Γιατί δεν έλεγαν δημοσίως τη γνώμη τους, αλλά περίμεναν το εκλογικό αποτέλεσμα για να εκφράσουν τη… χαρά τους;

Απ’ ό,τι μάλιστα φάνηκε, ούτε στις δημοσκοπήσεις τολμούσαν να πουν τη γνώμη τους ξεκάθαρα. Αν το έκαναν, θα ήταν όλα διαφορετικά. Θα ήμασταν κι εμείς, αλλά και οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ κάπως πιο προετοιμασμένοι.

Δεν θα έβγαιναν να εκτεθούν, όχι μόνο τις προηγούμενες των εκλογών μέρες, αλλά και την στιγμή που δημοσιοποιήθηκαν τα έξιτ πολ, και να λένε ένα σωρό ανοησίες για το ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Περισσότερο μάλιστα εκτέθηκαν κάτι Μπίστηδες και άλλα παλικάρια της λεγόμενης Προοδευτικής Συμμαχίας, τους οποίους φαίνεται οι συριζαίοι κρατούσαν εντελώς στο σκοτάδι, και έτσι εμφανίστηκαν… βασιλικότεροι του βασιλέως.

Μ’ αρέσει που όλοι αυτοί μάς καλούν να εμπιστευτούμε την εμπειρία και το πολιτικό τους ένστικτο, όταν με ανακοινωμένα τα αποτελέσματα των έξιτ πολ, δεν είναι ικανοί να βγάλουν ένα ασφαλές συμπέρασμα.

Ή, τουλάχιστον, να φροντίσουν να κρατήσουν μια πισινή, και να μην υποστηρίζουν πως στο τελικό αποτέλεσμα η διαφορά θα είναι μικρότερη και από εκείνη που έδιναν ως ακραία πιθανή (απίθανη!) τέτοια οι δημοσκόποι. 

Την επόμενη, λοιπόν, μέρα, ξεσπάθωσαν όλοι οι κρυφοαντισυριζαίοι (δικός μου ο όρος) και έγιναν φανεροί, δίνοντάς μας έτσι και το μέτρο τού πού θα πάει η κατάσταση στις εθνικές εκλογές που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός.

Ο οποίος μη φανταστείτε ότι το έκανε ως μια πράξη πολιτικής γενναιότητας και αποδοχής του αποτελέσματος, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν κάποιοι. Βιάστηκε να πει ότι πάμε σε εκλογές για… να προλάβει!

Τι να προλάβει; Την εσωκομματική γκρίνια και αμφισβήτηση που αναπόφευκτα θα έφερνε η τόσο μεγάλη ήττα, και από την οποία πήραμε ήδη κάποια πρώτα στοιχεία. Διότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε σηκώσει το θέμα στους ώμους του.

Το άλλο πουλάκι:

Τώρα όμως… σιωπή.

Και κομματική πειθαρχία. Διότι «μπορεί να χάθηκε μια μάχη, έχουμε όμως μπροστά μας έναν πόλεμο», όπως χαρακτηριστικά είπε. Και όλοι ξέρουμε ότι σε καιρό πολέμου δεν ασκείται κριτική.

Αφήστε που, όποιος τολμήσει να παρακούσει εντολές, περνά στρατοδικείο ή εκτελείται με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Τσίπρας, λοιπόν, έδωσε μια παράταση στον εαυτό του και κουκούλωσε τις εσωκομματικές αντιδράσεις.

Δηλαδή τις φίμωσε. Για την ώρα. Ας μη κοιμάται ήσυχος όμως, ο λογαριασμός θα του έρθει μαζεμένος, αν, όπως λέει η εκλογική παράδοση και όπως δείχνουν όλα, υποστεί νέα συντριβή στις εθνικές εκλογές.

Άτιμο πράγμα όμως η λαϊκή ετυμηγορία, ρε παιδιά! Χρειάζεται μεγάλη ωριμότητα για να την αποδεχτείς, ιδίως αν είσαι… κακομαθημένος (ή καλομαθημένος –το ίδιο είναι) και δεν έχεις συνηθίσει στα δυσάρεστα αποτελέσματα.

Να, ας πούμε, ξέρετε ποιο ήταν το ισχυρότερο επιχείρημα των συριζαίων φίλων μας, όταν τους θυμίζαμε τι έλεγε ο Τσίπρας πριν καβαλήσει την εξουσία και πώς το κατάφερε, υποσχόμενος πράγματα αδιανόητα; 

Μας έλεγαν ότι για όλα αυτά κρίθηκε, αφού πήγε σε εκλογές μετά την κωλοτούμπα (και τού ΟΧΙ) όπου ο λαός του έδωσε και πάλι εντολή. Επομένως, όλα όσα είχε πει ή κάνει πριν συγχωρήθηκαν στην εκλογική κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Τώρα όμως; Πρέπει κι αυτοί να διαχειριστούν την… ήττα των καφενείων, ερχόμενοι αντιμέτωποι με όσα υποστήριζαν. Τώρα πρέπει να αποδεχτούν ότι ο λαός μίλησε και εξέφρασε την αντίθεσή του σε όσα οι ίδιοι υποστήριζαν.

Βέβαια κανείς ποτέ δεν είπε ότι ο λαός είναι «άσφαλτος». Όμως αυτή είναι και η γοητεία της δημοκρατίας, η οποία ποτέ δεν θα γίνει… αριστοκρατία. Αποφασίζουν οι πολλοί με τα καλά και με τα στραβά τους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν είδατε;

Λες και το ξέραμε και σας είπαμε ποιους δεν θα ψηφίσουμε, με την ελπίδα να κάνετε το ίδιο κι εσείς. Να έχετε έναν μπούσουλα, βρε αδελφέ! Λες, όμως, και σας είπαμε το ανάποδο. Πήγατε και εκλέξατε τους πιο…

Σε κάθε ψηφοδέλτιο (λέμε, τώρα) υπήρχαν άνθρωποι που άξιζαν να πάνε στην Ευρώπη και να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας. Υπήρχαν όμως και… ντενεκέδες! Ε, οι περισσότεροι πήγαν και ψήφισαν αυτούς.

Ανθρώπους που τα πολιτικά του προσόντα, τρόπος του λέγειν, είναι όλα εκείνα τα οποία εμείς σας είπαμε ότι αποτελούν λόγους για να ΜΗΝ ψηφίσουμε κάποιους. Δεν μας ακούσατε. Και μην πείτε ότι δεν ήσασταν εσείς αλλά κάποιοι άλλοι…

Διότι, φίλοι μου, αυτό είναι ένα ακόμη γνώρισμα της δημοκρατίας. Όλοι μαζί είμαστε υπεύθυνοι. Και μην κοιτάτε που τάχα κάνουμε ότι σας μαλώνουμε και βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω. Το αποτέλεσμα είναι έργο όλων μας.

Αν καμαρώνουμε λοιπόν για κάτι, και αν ντρεπόμαστε για κάτι άλλο, δεν θα πρέπει να τα διαχωρίζουμε και να θεωρούμε το πρώτο αποτέλεσμα της κρίσης κάποιου σοφού λαού, ενώ το δεύτερο του ανόητου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ατομική ευθύνη και προσωπική υποχρέωση του καθενός να λέει ή να κάνει εκείνο που θεωρεί σωστό, όμως το συνολικό αποτέλεσμα το χρεωνόμαστε όλοι.

Ας το έχουν υπόψη τους ιδίως κάποια «καθαρά» κόμματα, που θεωρούν επιτυχία τους το κόντεμα της Χρυσής Αυγής και αποτυχία των άλλων το συνολικό αποτέλεσμα, μέσα στο οποίο βρίσκεται και το δικό τους ποσοστό.

Θα έχουμε συνέχεια.

 Άλλη μια νίκη του λαού!