140515 ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Το σόι μου…

«Δεν μπορώ να ψηφίσω αυτούς που θέλω», μου εξομολογούνταν με παράπονο ένας φίλος. «Όποιο ψηφοδέλτιο και να διαλέξω, υπάρχουν μέσα συγγενείς μου».

Και συνέχισε να μου μιλά για τις πιέσεις που δέχεται από ξαδέλφια, κουμπάρους κ.λπ. που είναι υποψήφιοι, όμως δεν θέλει να τους ψηφίσει, γιατί θεωρεί ότι δεν είναι κατάλληλοι για τη θέση ή άξιοι να διαχειριστούν τα κοινά.

Είναι μεγάλο το πρόβλημα, φίλοι μου. Και γίνεται ακόμη μεγαλύτερο στα χωριά, όπου το σόι υπάρχει ακόμη ως ισχυρός κοινωνικός δεσμός. Δεν είναι εύκολο να χαλάσεις τη σχέση σου και η ψήφος στον συγγενή θεωρείται υποχρεωτική.

Εδώ άνθρωποι παύουν να μιλιούνται επειδή τους έβαλαν να καθίσουν σε λάθος θέση στο γάμο του δεύτερου ξαδέλφου, όχι να μην τους ψηφίσεις στις εκλογές.

Και μη βιαστείτε να πείτε «σκασίλα μου κι αν δεν μου ξαναμιλήσουν», γιατί δεν είναι τόσο απλό το πράγμα.

Είπαμε, οι δεσμοί αίματος είναι πολύ ισχυροί στα μικρά μέρη. Ισχύει βέβαια πάντοτε πως «τους συγγενείς δεν τους επιλέγουμε», ωστόσο φαίνεται πως δεν μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτούς.

Φαίνεται, δεν σημαίνει πως έτσι είναι, ποιος είπε όμως ότι το φαίνεσθαι δεν είναι εξίσου ισχυρό με το είναι;

Μπορείς να μην ψηφίσεις τον συγγενή σου, χωρίς αυτός να το μάθει; Λίγο δύσκολο και θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Ήταν σε κάποιο χωριό της Δράμας ένας υποψήφιος δήμαρχος, τον οποίο ο κύριος Κώστας δεν θα ψήφιζε με τίποτε, επειδή ανήκαν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους.

Ήταν, βλέπετε, τα ένδοξα χρόνια που τα ψηφοδέλτια ήταν καθαρά πολιτικές, δηλαδή κομματικές επιλογές, όχι όπως τώρα που κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, που το ονομάσαμε «υπερκομματισμό».

Όπως λέει όμως σοφά ο λαός μας «θέλει η πουτ…να να κρυφτεί, η χαρά δεν την αφήνει».

Ο κύριος Κώστας της ιστορίας μας, λοιπόν, είπε ορθά κοφτά στον υποψήφιο δήμαρχο ότι δεν πρόκειται να τον ψηφίσει.

«Θα με ψηφίσεις», το απάντησε εκείνος χαμογελώντας πονηρά. «Βάζεις κι ένα στοίχημα;»

Το άλλο πουλάκι:

Τον ψήφισε και είπε κι ένα τραγούδι!

Διότι, μετά από λίγες μέρες που ανακοινώθηκαν οι συνδυασμοί, ένας πρώτος ξάδελφος του κυρίου Κώστα, με τον οποίο μάλιστα ήταν στενότατα συνδεδεμένοι, φιγουράριζε ανάμεσα στους υποψηφίους του πονηρού δημάρχου, που βρήκε έτσι τον τρόπο να πάρει όχι μόνο την ψήφο του πολιτικού του αντιπάλου, αλλά και ολόκληρης της οικογένειάς του.

Ξέρω και μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία.

Ένας φίλος, πριν από χρόνια, κατέβηκε υποψήφιος με έναν συνδυασμό, δεν ήταν όμως από εκείνους που πίεζαν τους συγγενείς επικαλούμενος τον «ιερό δεσμό αίματος» μαζί τους.

Στο χωριό της μητέρας του, όπου υπήρχαν πολλά ξαδέλφια, κουμπάροι κ.λπ., δεν πήρε ούτε μία ψήφο. Μηδέν!

Αυτό, όπως μου δήλωνε αργότερα, τον χαροποίησε ιδιαίτερα. Και μου εξήγησε τους λόγους.

«Πρώτα, πρώτα, όταν δεν πάρεις ούτε μία ψήφο, είσαι σίγουρος ότι δεν σε ψήφισε κανείς συγγενείς κι έτσι δεν μπορούν να σε δουλεύουν. Διότι, με δύο τρεις σταυρούς, ο καθένας θα μπορεί να ισχυρίζεται πως αυτός είναι που σου έκανε την τιμή.

Έπειτα, είναι αλήθεια ότι εγώ ούτε είχα ούτε επιδίωξα ποτέ ιδιαίτερα στενές σχέσεις με το σόι της μητέρας μου. Ε, τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκόψω να έχω και το πάνω χέρι, διότι, υποτίθεται, είμαι δικαιολογημένα δυσαρεστημένος, αφού ούτε ένας με ψήφισε.

Για να σοβαρευτούμε όμως, πολύ καλά έκαναν οι άνθρωποι, διότι κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Και ο αδελφός μου να κατέβαινε στις εκλογές δεν θα τον ψήφιζα, αν ήταν υποψήφιος με κάποια παράταξη που δεν είναι στις επιλογές μου».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν είναι έτσι ακριβώς.

Διότι και ο ίδιος δεν ήταν δα υποψήφιος με κάποιο ακραίο σχήμα. Μπορούσαν κάλλιστα να τον ψηφίσουν, όμως δεν το έκαναν και κανείς δεν μπορεί να τους πει τίποτε.

Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, φίλοι μου. Άλλο η συγγένεια, άλλο η φιλία, άλλο η γνωριμία κι άλλο η ικανότητα να διαχειριστείς τις τύχες του κόσμου.

Διότι, όπως θα έλεγε κι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, συγγενής είναι κι ο άλλος και καλός άνθρωπος μπορεί να είναι, δεν θα τον εμπιστευόσουν όμως να σε χειρουργήσει, αν δεν ήταν χειρουργός και μάλιστα καλός.

Γι’ αυτό κι εμείς ας μην πτοούμαστε από συγγένειες και φιλίες, αλλά ας έχουμε άλλα κριτήρια. Την ικανότητα, την εμπειρία, τις γνώσεις, το μεράκι, τη διάθεση…

Να τα έχουμε όμως, έτσι. Και να τα αξιοποιούμε.

Διότι αν δεν ψηφίσουμε τον συγγενή μας, αλλά ψηφίσουμε τον γείτονα ή τον συνάδελφο, μόνο και μόνο επειδή είναι τέτοιοι, τότε ο άνθρωπος θα έχει κάθε δίκιο να παρεξηγηθεί.

Σε κάθε περίπτωση προσέξτε τι θα τάξετε και τι θα κάνετε, γιατί η κάλπη είναι ύπουλο πράγμα.

«Μπράβο, ρε, ξαδέλφη μόνο εσύ με υποστήριξες», έλεγε κάποιος υποψήφιος που πήρε όλη κι όλη μόνο μία ψήφο στο συγκεκριμένο εκλογικό τμήμα.

Όμως η ξαδέλφη του έλεγε άλλα: «Ήθελα να ξέρω ποιος τον ψήφισε, αφού είχαμε συμφωνήσει να στηρίξουμε τον…»

Όμως ΚΑΙ αυτή δεν είναι η γοητεία των τοπικών εκλογών;

«Το αίμα νερό δεν γίνεται»!