140526 ΤΥΦΛΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Τι θα θυμάμαι από τις εκλογές;

Έχετε προσέξει ότι ελάχιστα πράγματα θυμόμαστε από περασμένες εκλογικές αναμετρήσεις;

Δε μιλώ για τα εκλογικά αποτελέσματα, αυτά τα θυμόμαστε, αφού τα ζούμε, αν και σ’ αυτή την περίπτωση ισχύει παραλλαγμένη η ρήση του Γιάννη Ιωαννίδη «ο πρώτος τα παίρνει όλα, ο δεύτερος τίποτε».

Δηλαδή μπορεί  να θυμόμαστε ποιος ήταν ο νικητής των εκλογών, άντε και με ποιον «χτυπήθηκε» για την πρώτη θέση, όμως από τους παρακάτω ελάχιστα πράγματα μας μένουν.

Οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται, παίρνουν μαζί τους και τις προεκλογικές περιόδους, αφήνοντάς μας ελάχιστες αναμνήσεις, μόνο κάποιες θολές εικόνες που είναι δύσκολο να τους δώσουμε συγκεκριμένο σχήμα και να τις τοποθετήσουμε χρονικά με ακρίβεια.

Ας πούμε, από τις «ιστορικές» εκλογές του 1981, θυμάμαι τις αφίσες του ΠΑΣΟΚ, ίσως όμως επειδή ο Ηλίας τις είχε κάνει πόστερ και στόλιζε μ’ αυτές το φοιτητικό του δωμάτιο για ένα δύο χρόνια μετά.

Όσο για τα πολιτικά συνθήματα ή τις πολιτικές ατάκες των εκλογών πολύ λίγα θυμόμαστε, κυρίως εκείνα που συζητήθηκαν πολύ, αφού πέρασε η προεκλογικά περίοδος, περισσότερο ως ντοκουμέντα παραπλάνησης των ψηφοφόρων από κομματικούς αρχηγούς.

Οι φράσεις «Καραμανλής ή τανκς», «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα», αλλά και αργότερα, η «επανίδρυση του κράτους» και το «λεφτά υπάρχουν» θα μείνουν στην συλλογική μας μνήμη επειδή επάνω τους οικοδομήθηκε μια μετεκλογική ρητορική κι όχι επειδή επηρέασαν τόσο το εκλογικό σώμα.

Συνέβαλαν, αλλά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε με στοιχεία ότι ήταν καθοριστικά για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Μπορούμε να πούμε περισσότερο ότι επέδρασαν στο βαθμό που ήρθαν να εκφράσουν και να κωδικοποιήσουν το αίσθημα ή τις απαιτήσεις του λαού, κι όχι επειδή τον κατηύθυναν κάπου, όπου δεν θα πήγαινε αν δεν υπήρχαν αυτά. Θα το έκανε ούτως ή άλλως.

Από την προεκλογική περίοδο που μόλις τελείωσε, τι θα θυμόμαστε; Ποιο ήταν το στοιχείο εκείνο που «έκανε τη διαφορά» και άφησε κάποιο στίγμα;

Το άλλο πουλάκι:

Όχι βέβαια τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.

Αυτά είναι εκτός συναγωνισμού επειδή δεν έχουν σχέση με την προεκλογική περίοδο.

Αν συζητήθηκαν προεκλογικά την δεύτερη Κυριακή αυτό έγινε ως αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της πρώτης.

Η συζήτηση για το αν οι ψήφοι που πήραν οι υποψήφιοι της Χρυσής Αυγής ήταν ψήφοι φασιστών ή φασιζόντων και όχι ψήφοι «αποπλανημένων δημοκρατών» καθόρισε τη δεύτερη εβδομάδα την προεκλογική διαμάχη, όμως δεν ήταν αυθεντικά προεκλογική.

Το θέμα τέθηκε πολύ έντεχνα σε λάθος βάση, αφού προφανώς «κάθε ψήφος που φεύγει από τη Χρυσή Αυγή είναι θετικό πράγμα για τη Δημοκρατία», όπως δήλωσε ο κ Πάνος Σκουρλέτης.

Όμως οι «φευγάτοι» ψήφοι που πήγε να ψαρέψει ήταν απλώς ψήφοι σε περιοχές που δεν υπήρχε υποψήφιος της Χρυσής Αυγής, οπότε το επιχείρημά του ορθώς εκλήφθηκε ως αλιεία σε θολά νερά.

Σε αντίθεση με άλλους εκπροσώπους κομμάτων οι οποίοι δήλωσαν ξεκάθαρα πως δεν επιθυμούν ούτε μία ψήφο από εκείνες που την πρώτη Κυριακή πήγαν στη Χρυσή Αυγή.

Όχι πως κι αυτοί δεν έριξαν τα εκλογικά τους δίχτυα, όμως το έκαναν προς άλλη κατεύθυνση και προς πιο καθαρά νερά.

Κοντεύουμε όμως να τελειώσουμε την κουβέντα μας χωρίς να πούμε τι ήταν εκείνο που θα θυμόμαστε από αυτές τις εκλογές.

Ε, λοιπόν, θα θυμόμαστε τη διαφήμιση με την «πρώτη φορά», που συζητήθηκε όσο καμιά άλλη κι έφεραν «το ποτάμι» στο επίκεντρο μιας ιδεολογικής και αισθητικής διαμάχης.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ήταν «σεξιστική» όπως κατηγορήθηκε;

Για να απαντήσουμε θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στον ορισμό της λέξης. Στα παλιά λεξικά όπως του Δημητράκου, δεν υπάρχει καθόλου.

Στο «λεξικό των –ισμών», του Αντώνη Διαμαντίδη, βλέπουμε ως σεξισμό την «επιθετική συμπεριφορά με σεξουαλικά κίνητρα, που μπορεί να εκδηλώνεται είτε ως επίθεση με προοπτική τον βιασμό, είτε με σεξουαλικές χειρονομίες ή λεκτικά υπονοούμενα και βρισιές, συνήθως από τον άνδρα προς τη γυναίκα».

Προφανώς η διαφήμιση δεν περιείχε, ούτε υπονοούσε κάτι τέτοιο.

Στο «ευαγγέλιο» (του Μπαμπινιώτη, ντε) διαβάζουμε: «σεξισμός (ο) η συμπεριφορά που βασίζεται στην πεποίθηση ότι ένα από τα δύο φύλλα είναι κατώτερο από το άλλο, (ειδικοτ.) η υποτιμητική μεταχείριση γυναικών από άλλες».

Αυτό σας φαίνεται πιο σχετικό με την διαφήμιση της «πρώτης φοράς»; Η αγγλοσάξονες, από τους οποίους πήραμε τον όρο, θέλουν τον σεξισμό ως «προκαταλήψεις και διακρίσεις με βάση το φύλο» και ως «συμπεριφορά, συνθήκες ή συνήθειες που ευνοούν τα στερεότυπα των κοινωνικών ρόλων με βάση το φύλο».

Κάπου εδώ κινήθηκε η διαφήμιση και ίσως για τέτοια «συμπεριφορά» κατηγορήθηκε.

Αυτά για το ιδεολογικό. Για το αισθησιακό «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Δυο παρατηρήσεις μόνο από εμάς.

Η πρώτη: Πολλοί από αυτούς που την κατηγόρησαν ως σεξιστική γελούν με τα αστεία, τις χειρονομίες και τις βρισιές του παρ’ ολίγον (υποψηφίου) ευρωβουλευτή Λάκη.

Η δεύτερη: Αν είχα ένα κορίτσι, θα ήθελα κάποιος να του μιλήσει κάπως έτσι για την πρώτη της φορά.

Το ίδιο θα κάνω με το γιο μου.

Μνήμη και Λήθη!