140502 ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Δεν ξέρω!

Δυστυχώς δεν έχω την ευχέρεια να παρακολουθώ τα ξένα ΜΜΕ και δεν γνωρίζω σε ποιο επίπεδο διεξάγεται ο προεκλογικός αγώνας για τις ευρωεκλογές σε άλλες χώρες.

Μπορώ όμως και παρακολουθώ τι γίνεται στη χώρα μας.

Ποια είναι τα μεγάλα θέματα που αναδείχθηκαν, μέχρι στιγμής, στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε;

Θα τα αναφέρω, έτσι όπως απασχόλησαν τα Μέσα, χωρίς αξιολογική σειρά.

Για το πρώτο κάναμε ήδη μια νύξη. Είναι το θέμα που προέκυψε από το σχόλιο του Νίκου Δήμου για το αν είναι λογικό, σοβαρό αλλά και χριστιανικό να υποδέχεται μια χώρα το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους.

Ο σχολιαστής «έφαγε άδειασμα» από τον πολιτικό φορέα στον οποίο είχε ενταχθεί και άκουσε γερό «κράξιμο» από άλλους.

Στην ουσία, όπως σχολιάσαμε, κανείς δεν βγήκε να υπερασπιστεί ούτε το στοιχειώδες δικαίωμά του να έχει διαφορετική από την «επικρατούσα» γνώμη και να την εκφράζει ελεύθερα.

Όταν λέω κανείς εννοώ από τους φορείς και τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος στις ευρωεκλογές. Διότι μεμονωμένοι δημοσιογράφοι και σχολιαστές υπήρξαν, αυτοί όμως δεν θέτουν τις απόψεις τους στην κρίση των ψηφοφόρων.

Θέλετε ένα μικρό και ενδιαφέρον παράδειγμα;

«Περιττό να προστεθεί ότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Εκκλησία, αλλά ούτε με τη στοιχειώδη ανθρώπινη σοβαρότητα, τα καραγκιοζιλίκια των δήθεν εθίμων “πρώτης ανάστασης” το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Ή ο θρησκευτικός πρωτογονισμός του τακτού, κατά παραγγελίαν “θαύματος” της αφής του “αγίου φωτός” στα Ιεροσόλυμα –η έκρηξη βίας και αλλοφροσύνης που συνοδεύει την ενστικτώδη ανάγκη για είδωλα.

Σε αυτό τον πρωτογονισμό του κρατικού Ελλαδιστάν αποδίδει τιμές “αρχηγού κράτους”. Συμβολικότατα».

Ποιος το είπε; Έλα, ντε;

Πάντως όχι κάποιος δεδηλωμένος «άθεος», ούτε κανένας «εχθρός της Πίστης» από εκείνους που με την ύφος ανθρώπων του υποκόσμου τους καταριούνται διάφοροι πατέρες της Εκκλησίας.

Το έγραψε ο Χρήστος Γιανναράς στην «Καθημερινή», και, φυσικά, τα άκουσε και θα τα ακούσει κι αυτός αρμοδίως.

Το άλλο πουλάκι:

Το δεύτερο θέμα;

Και γι’ αυτό είπαμε λίγα λόγια τις προηγούμενες ημέρες.

Έχει να κάνει με την κατάρτιση των ψηφοδελτίων και τα πρόσωπα τα οποία τα κόμματα «πλησιάζουν» για να μπουν υποψήφια στις ευρωεκλογές.

(Λίγο μπερδεμένη η σύνταξη, εσείς όμως καταλάβατε. Εξάλλου, πρέπει να είμαστε στο κλίμα των ημερών που είναι όντως μπερδεμένο.)

Για τον Λαζόπουλο, τα είπαμε. Προτίμησε, λέει, τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, από μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτό κάποιοι είπαν «έκαστος εφ’ ο ετάχθη», δηλαδή θεώρησαν ότι ο Λάκης μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα το όραμά του μέσα από την τέχνη του, παρά από τη θέση του ευρωβουλευτή, άλλοι όμως το ερμήνευσαν ως «καλύτερα τα λεφτά από τον αγώνα για μια Αριστερά στην εξουσία».

Θέση ευρωβουλευτή που δεν ήταν σίγουρη, έτσι;

Διότι κανείς δεν είναι σίγουρος στις εκλογές. Άλλο να σε καμαρώνω στο γυαλί, άλλο να ξεκαρδίζομαι στα γέλια με τα σεξουαλικά υπονοούμενα (τι υπονοούμενα, φόρα παρτίδα τα λέει) κι άλλο να σε ψηφίζω.

Κανείς δεν έχει στο τσεπάκι του τις ψήφους των πολιτών, αυτό μας έχει δείξει η ιστορία.

Το θέμα όμως που κυριάρχησε ήταν το μεγάλο μπέρδεμα με τους υποψηφίους από τη μειονότητα στη Θράκη και τα λάθη τακτικής, αλλά και ουσίας, που έγιναν.

Δεν είναι απλό θέμα το μειονοτικό. Θέλει βαθιά γνώση και προσεκτική προσέγγιση, διότι άλλοι, πολύ πιο μεθοδικοί και «ομόψυχοι» από εμάς σε κάτι τέτοια, καραδοκούν να εκμεταλλευτούν το παραμικρό ολίσθημα.

Είχα την ευκαιρία, τη δεκαετία του ’90, να γνωρίσω από κοντά τον τόπο και τους ανθρώπους και, καθώς συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα για την εκπαίδευση των παιδιών στα μειονοτικά σχολεία, να δω τις διαφορετικές προσεγγίσεις και τις αντιδράσεις χριστιανών και μουσουλμάνων στα διάφορα προβλήματα.

Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως υπάρχει τεράστια υστεροβουλία και παίζονται πολλών λογιών παιχνίδια με θύματα τόσο τους κατοίκους της περιοχής, όσο και εμάς, τους ανυποψίαστους «πατριώτες», «ανθρωπιστές», ευαίσθητους ή αναίσθητους, υπέρμαχους κάθε λογής δικαιωμάτων ή απλώς αδιάφορους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Άλλο μεγάλο θέμα…

Η εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου σε βιβλιοπαρουσίαση μαζί με τον Φώτη Κουβέλη. Τι να σημαίνει; Τι πολιτικές προεκτάσεις έχει; Τι είδους μηνύματα κρύβει και σε ποιους τα απευθύνει;

Ξέρετε πού βρίσκεται η αντίφαση;

Οι περισσότεροι από όσους αναζητούν αυτούς τους κρυφούς συμβολισμούς και τα σημειολογικά κόλπα πίσω από την ενέργεια του Γιώργου, ανήκουν σε εκείνους που τον κατηγορούν για πολιτική αφέλεια και τον θεωρούν τόσο ανίκανο που και να μην μπορεί να ξεχωρίσει «δύο γαϊδουριών άχυρο».

Πώς γίνεται λοιπόν ένας τόσο «αφελής» και «νηπιακής σκέψης» πολιτικός να μεθοδεύει τόσο προσεκτικά τα βήματα και τις κινήσεις του, ώστε να λέει και να μη λέει, να κάνει αλλά να μην μπορούν να τον κατηγορήσουν, να πηγαίνει άλλα χωρίς να εκτίθεται;

Κάτι δεν μας λένε καλά οι «αναλυτές».

Δυστυχώς όμως, για τέτοια πράγματα συζητάμε, καθώς η Ευρώπη αλλάζει, καθώς ο κόσμος διέρχεται τη μια κρίση μετά την άλλη, καθώς οι αποφάσεις που μας αφορούν λαμβάνονται χωρίς εμάς.

Εμείς, εδώ. Στην κοσμάρα μας.

Πώς θα προκαλέσουμε, πολιτική φθορά στον αντίπαλο, για να του πάρουμε μερικές ψήφους.

Τόσο καλά!

Εδώ ο κόσμος καίγεται…