140519 ΤΥΦΛΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Κι αυτή η νίκη ήταν του λαού!

Κάθε φορά που είναι να επικοινωνήσουμε μαζί σας, πρωί Δευτέρας, μετά από εκλογές, έχουμε μια δυσκολία που φαίνεται αξεπέραστη. Προέρχεται από το γεγονός ότι εσείς ξέρετε, εμείς όμως όχι. Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε στα τυφλά.

Αυτό είναι επικίνδυνο. Όσο καλή «μύτη» και αν διαθέτει κάποιος, όσο κι αν έχει «ζυμωθεί» στα εκλογικά πράγματα, πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος να εκτεθεί ανεπανόρθωτα και να γίνει ρεζίλι.

Εδώ οι άλλοι με τα exit polls στα χέρια και πάλι πέφτουν έξω. Θα μου πείτε, έτσι είναι οι εκλογές. Άμα ξέραμε τι θα βγει, δεν θα πηγαίναμε να ψηφίσουμε καθόλου.

Όπως έκαναν πολλοί ψηφοφόροι! Σου λέει ο άλλος «Έλα, μωρέ, όποιον και να ψηφίσω, αυτός που είναι να βγει, θα βγει. Πού να τρέχω τώρα να στήνομαι στη ουρά…»

Συμβαίνει κι αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν ψηφίζουν αυτόν που βγαίνει, (που αυτός που ψηφίζουν ποτέ δεν βγαίνει) πάντοτε είναι με τους μικρούς, με εκείνους που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Αυτοί όμως, συνήθως, πηγαίνουν να ψηφίσουν και το κάνουν συνειδητά.

Είναι κάποιοι άλλοι, δήθεν απογοητευμένοι, δήθεν υπεράνω, δήθεν, δήθεν…

Που όμως ξέρουν να εκμεταλλεύονται πολύ καλά πρόσωπα και καταστάσεις, που μπορεί να σνομπάρουν τις εκλογές και τους υποψηφίους, όχι όμως και τους εκλεγμένους, με τους οποίους έχουν άριστες σχέσεις και πάντοτε καταφέρνουν να κάνουν τις δουλειές τους, όποιοι κι αν εκλεγούν.

Αυτοί είναι μια πληγή του τόπου. Δυστυχώς, οι εκλεγμένοι αργούν πολύ να τους πάρουν είδηση, νομίζουν ότι τους έχουν ανάγκη, υποκύπτουν στις πιέσεις και τους εκβιασμούς τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια, γιατί πιστεύουν πως, χωρίς τη «στήριξή» τους δεν βγαίνουν.

Ξέρετε πόσοι τέτοιοι θα εμφανιστούν από σήμερα κιόλας το πρωί στα εκλογικά κέντρα των παρατάξεων που πάνε για δεύτερο γύρο; Οι περισσότεροι βέβαια σε εκείνους που προηγούνται, κάποιο όμως και στους δεύτερους – μη ξεχνάτε τι έγινε στις προηγούμενες εκλογές.

Το άλλο πουλάκι:

Η άλλη πληγή…

Είναι οι ψηφοφόροι που ξεκινούν από την άλλη άκρη της χώρας, για να πάνε στο χωριό τους και να εκλέξουν Δήμαρχο. Δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αυτό, όμως το κράτος θα έπρεπε να λάβει κάποια μέτρα και να υποχρεώνει τον καθένα να ψηφίζει εκεί όπου μένει και εργάζεται, ας πούμε στη ΔΟΥ που ανήκει.

Έτσι είναι, ρε φίλε.

Έχεις να πατήσεις στο χωριό πάνω από τρία χρόνια, από τις προηγούμενες εκλογές και θα μας πεις τώρα, με την ψήφο σου, ποιος θα μας διοικήσει για το επόμενο διάστημα;

Να φύγεις, να πας εκεί που μένεις να βγάλεις Δήμαρχο στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, όπου θέλεις, όχι όμως εδώ που δεν σε συνδέει τίποτα με τον τόπο. Άσε μας εμάς να κάνουμε τις επιλογές μας. Άσε μας να είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτές και να υποστούμε τις συνέπειες, τα καλά και τα κακά.

«Ξέρετε, δεν πήρα τα εκλογικά μου δικαιώματα, γιατί έχω κάτι κτήματα στο χωριό…»

Κακώς! Κακώς όχι μόνο που δεν τα πήρες, αλλά που έχεις και κτήματα. Ας μην το προχωρήσουμε όμως άλλο, γιατί είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι και μπορεί να πούμε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε.

Πάντως δεν μπορεί οι λεγόμενοι ετεροδημότες να είναι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους.

Και πολλοί μεν πράττουν σωστά. Έρχονται, ρωτούν τους συγγενείς τους «ποιον ψηφίζουμε, ρε παιδιά;» και ρίχνουν ό,τι τους πουν εκείνοι.

Κάποιοι άλλοι όμως, όχι μόνο δεν ακούν τους ντόπιους, αλλά θέλουν να γίνει και το δικό τους. Να τους επηρεάσουν για να ψηφίσουν ό,τι γουστάρουν αυτοί, καθότι άνθρωποι της πρωτεύουσας ή της μεγάλης πόλης και ξέρουν καλύτερα από τους «χωριάτες».

Και συνήθως, μη γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, κουβαλούν απλώς την κομματική τους προτίμηση. Και έτσι μόνο κακό κάνουν στον τόπο, όπου τα προβλήματα είναι πιο περίπλοκα και απαιτούν πιο σύνθετες λύσεις.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τώρα ό,τι έγινε, έγινε.

Η πρώτη Κυριακή είναι συνήθως «δοκιμαστική».

Το θέμα είναι ότι την επόμενη έχουμε μπροστά μας διπλές εκλογές. Και έτσι όπως έχουν θέσει τα διλήμματα τα πολιτικά κόμματα, μάλλον θα έχουμε και εκπλήξεις.

Διότι η τρίτη πληγή των εκλογών είναι η συνήθεια των ψηφοφόρων να μην ψηφίζουν ανθρώπους, προτάσεις, προγράμματα και πολιτικές λύσεις, αλλά να… στέλνουν μηνύματα.

Συνήθως προς όλες τις κατευθύνσεις, προς κάθε αποδέκτη.

Βεβαίως, ο κάθε ψηφοφόρος έχει κάποιον συγκεκριμένο αποδέκτη στο νου του, που όμως, όλοι μαζί το μπερδεύουν το πράγμα.

Είναι βλέπεις και οι αποδέκτες που θέλουν σώνει και καλά να λαβαίνουν μηνύματα, ακόμη κι αν δεν απευθύνονται σε αυτούς.

Έτσι, αντί για εκλογές, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, εμείς έχουμε μια ομαδική αποστολή SMS που κάθε άλλο παρά σε λύση μπορεί να οδηγήσει.

Θα μου πείτε τι χρειάζονται οι εκλογές; Αφού έχουμε τις δημοσκοπήσεις να μας λένε τι θα γίνει. Εμείς ας συνεχίσουμε να στέλνουμε τα μηνύματά μας κι έχει ο Θεός.

Τόσα χρόνια έτσι πορευτήκαμε. Τώρα θα αλλάξουμε;

Πληγωμένες εκλογές.