140523 ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Και τώρα τι κάνουμε;

Είναι το ερώτημα που πολλοί ψηφοφόροι θέτουν σε εαυτούς και αλλήλους (τους οποίους θεωρούν ίδιους με τους εαυτούς τους και ας μην είναι), μπροστά στην κάλπη της δεύτερης Κυριακής.

«Έλα μωρέ, θα ρίξω ένα λευκό και να πάνε να πνιγούν όλοι τους».

Το ακούσατε κι εσείς; Προσωπικά το άκουσα από αρκετούς με τους οποίους αξίζει να μιλήσει κανείς για να δει το σκεπτικό τους και, αν μπορέσει, να το ανατρέψει.

Γιατί, ρε φίλε, λευκό και να πάνε να πνιγούν;

Δηλαδή, εκτός από αυτόν που  ψήφισες εσύ την προηγούμενη Κυριακή, όλοι οι άλλοι είναι «απλές οδοντόκρεμες»;

Ή μήπως είναι τόσο ίδιοι που δεν αξίζει να μπεις στον κόπο να ψάξεις για διαφορές, να διακρίνεις ιδιαίτερα γνωρίσματα.

Και το λες εσύ, που την προηγούμενη Κυριακή, καλούσες τον κόσμο να προσέλθει στις κάλπες, να μην πάει στις παραλίες, να μην αφήσει τους άλλους να αποφασίσουν για την τύχη του;

Δηλαδή, τι εννοούσες; Να έρθουν όλοι στις κάλπες, για να ψηφίσουν αυτόν που ψήφισες κι εσύ;

Και αφού δεν το κάνανε, αφού δεν έχουν μάτια να δουν πού είναι το καλύτερο για τον τόπο, τώρα τους αφήνεις να πάνε να… βγάλουν τα μάτια τους;

Για να έχεις μετά εσύ κάθε δικαίωμα να γκρινιάζεις και να βρίζεις που ο τόπος δεν πάει μπροστά;

Δεν είναι όμως έτσι, φίλοι μου.

Καλώς ή κακώς ο εκλογικός νόμος επιβάλλει την αναμέτρηση των δύο επικρατέστερων σε δεύτερο γύρο.

Θα μπορούσε να αφήσει την ευθύνη στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο θα ήταν υποχρεωμένο να προχωρά σε συνεργασίες για κάθε θέμα, προκειμένου να παρθεί η παραμικρή απόφαση.

Τότε όμως τα δημοτικά συμβούλια θα έμοιαζαν με τα συνδικαλιστικά σωματεία, στα οποία, όσοι έχουν σχετική πείρα, ξέρουν πολύ καλά πώς επιτυγχάνουν οι ισορροπίες.

Και να σκεφθείτε ότι εκείνα αποφασίζουν για εκδηλώσεις και απεργίες, όχι για έργα, αναθέσεις και προσλήψεις.

Το άλλο πουλάκι:

Δεύτερη Κυριακή, λοιπόν.

Και είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο.

Δεν είναι ίδιοι, δεν είναι όμοιοι, για τον απλούστατο λόγο ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν δυο άνθρωποι ίδιοι, πόσο μάλλον δυο «συνδυασμοί» ανθρώπων.

Διότι, μη ξεχνάμε, εκτός από δήμαρχο, επιλέγουμε και μια ομάδα ανθρώπων που θα είναι στο τιμόνι του δήμου τα επόμενα πέντε χρόνια.

Άρα έχουμε ένα σωρό κριτήρια στη διάθεσή μας και δικαιολογίες δεν υπάρχουν.

Το μόνο δύσκολο σημείο είναι ότι η μία ομάδα δοκιμάστηκε, επί τρία και κάτι χρόνια, ενώ η άλλη -ως ομάδα, όχι ως επικεφαλής- δεν έχει σχετική εμπειρία.

Αυτό όμως ίσως και να διευκολύνει κάποιους, αφού ένα ακόμη κριτήριο είναι το αν είδαν έργο ή όχι, αν είναι ευχαριστημένοι από τη διοίκηση του δήμου ή όχι και επιθυμούν κάποια αλλαγή.

Γι’ αυτά δεν μπορούμε να σας πούμε περισσότερα, ο καθένας κρίνει με τα δικά του μάτια (πολλά είπαμε σήμερα για μάτια) και τις δικές του απαιτήσεις.

Εξάλλου, δεν έχουμε όλοι τα ίδια μάτια (να τα, πάλι). Άλλος βλέπει τα τεκταινόμενα στο δήμο από το σπίτι του και τη γειτονιά του. Άλλος μέσα από τη δουλειά του. Άλλος από το χωριό στο οποίο μένει, από το σχολείο στο οποίο πηγαίνει το παιδί του, από τον σύλλογο στον οποίο δραστηριοποιείται ή από τον κάδο απορριμμάτων που έχει στη γειτονιά του.

Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να υποδείξει στους άλλους τα καλά ή τα κακά ενός δήμου και μιας δημοτικής αρχής. Ο κάθε δημότης (οφείλει να) κρίνει με βάση τις δικές του εμπειρίες αλλά και τις προσδοκίες.

Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να παίξουμε όλοι το εκλογικό παιχνίδι σωστά και όχι να κρίνουμε με βάση προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες, κομματικές «φιλίες» ή έχθρες, ιδεολογικά στερεότυπα και προκαταλήψεις.

Στο κάτω κάτω, έχουμε και τις ευρωεκλογές για να βγάλουμε το μεράκι μας, όσοι θεωρούν ότι οι ευρωεκλογές προσφέρονται για κάτι τέτοιο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αλήθεια, γι’ αυτές δεν μιλήσαμε σχεδόν καθόλου.

Θεωρήσαμε πως, τουλάχιστον για τους ψηφοφόρους της περιφέρειάς μας και ειδικότερα της Δράμας, το θέμα είναι λυμένο.

Αν δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που να τους αναγκάζει να κάνουν άλλη επιλογή, υπάρχει ο «δικός μας άνθρωπος», ο οποίος έχει τα προσόντα να εκπροσωπήσει την περιοχή, αν όχι καλύτερα, τουλάχιστον εξίσου καλά με οποιονδήποτε άλλο.

Τι ιδιαίτερους λόγους όμως μπορεί να επικαλεστεί κάποιος;

Ο «δικός μας άνθρωπος» κατεβαίνει με ένα κόμμα, που αν μη τι άλλο, είναι από τα πλέον φιλοευρωπαϊκά, με την έννοια ότι έχει ξεκαθαρίσει από πολύ νωρίς πως η θέση της χώρας μας είναι στο ευρωπαϊκό περιβάλλον από το οποίο, με κατάλληλες πολιτικές και άξιους ανθρώπους, μπορούμε να ευνοηθούμε πολύ.

Τώρα, αν μπούμε στη λογική να ψηφίσουμε για να πέσει η κυβέρνηση ή να στηριχθεί η κυβέρνηση, για να τιμωρήσουμε τον Βενιζέλο ή να ενισχύσουμε το ΠΑΣΟΚ, για να πούμε «όχι» στην Ευρώπη ή να ευχαριστήσουμε τη Μέρκελ, είμαστε  σε λάθος δρόμο.

Θα έρθει η ώρα και γι’ αυτά. Προς το παρόν ένα πράγμα ας σκεφτούμε σοβαρά, όλοι όσοι είμαστε υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της ισότητας των φύλων, των εργατικών κεκτημένων, τον σεβασμό της διαφορετικότητας, την ελευθερία έκφρασης κ.λπ.

Πουθενά στον κόσμο όλα αυτά δεν υφίστανται και δεν γίνονται σεβαστά στο βαθμό που συμβαίνει στην Ευρώπη.

Μπορεί όχι στο βαθμό που θα θέλαμε εμείς, όμως γι’ αυτό –και γι’ αυτό- γίνονται οι ευρωεκλογές!

Καλό βόλι.

Ψήφος, όχι αστεία!