141110 ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ

Το ένα πουλάκι:

Στήριξη!

Λεφτά δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον όσα θα θέλαμε, προκειμένου να… καλύπτουμε όλες τις ανάγκες μας, ως άτομα, ως νοικοκυριά, ως κοινωνία. Όταν όμως δεν υπάρχουν λεφτά, είσαι υποχρεωμένος να βάλεις προτεραιότητες. Από κάπου κόβεις και δίνεις κάπου αλλού, περιορίζεις όσα δεν θεωρείς απαραίτητα, για να μην στερηθείς τα σημαντικά.

Αυτό είναι το πρώτο κρατούμενο. Ένα δεύτερο είναι πως κάθε κοινωνία κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα πιο αδύναμα μέλη της, σε όσους έχουν ανάγκη ή αντιμετωπίζουν κάποια ιδιαίτερα προβλήματα.

Αν βάλουμε τα δύο κρατούμενα μαζί, τι έχουμε; Έχουμε πως, για να λέγεσαι πολιτισμένη κοινωνία, θα κόβεις από οπουδήποτε αλλού, όχι όμως από δομές που απευθύνονται σε ανθρώπους, και μάλιστα σε παιδιά, με ανάγκες.

Ας έρθουμε στο συγκεκριμένο.

Υπάρχει μια κατηγορία παιδιών, για τα οποία η ίδια η πολιτεία, με τα θεσμοθετημένα όργανα της, αποφάσισε πως, προκειμένου να παρακολουθούν το πρόγραμμα σε μια σχολική τάξη, χρειάζονται «παράλληλη στήριξη».

Ξαναλέω, γιατί έχει σημασία. Αυτό δεν το αποφάσισαν οι γονείς του παιδιού, ο δάσκαλος της τάξης ή κάποιος ιδιώτης γιατρός, αλλά μια διεπιστημονική επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας.

Τι ακριβώς σημαίνει όμως «παράλληλη στήριξη»;

Σημαίνει πως δίπλα στο παιδί, όσο αυτό βρίσκεται στο σχολείο, υπάρχει κάποιος ειδικός παιδαγωγός, ένας δάσκαλος της ειδικής αγωγής, ο οποίος το βοηθά και το υποστηρίζει, προκειμένου και το ίδιο να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σχολείου, αλλά και να μην δημιουργούνται δυσλειτουργίες στην τάξη, στην αυλή, σε όλες τις σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες.

Για να καταλάβετε λίγο τις απαιτήσεις και το κόστος αυτής της υποχρέωσης της πολιτείας, σας λέμε ότι, για τον νομό Δράμας, χρειάζονται δεκαπέντε τέτοιοι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, τη στιγμή που σε όλη την πρωτοβάθμια εκπαίδευση του νομού, υπηρετούν πάνω από επτακόσιοι πενήντα εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι και καθηγητές ειδικοτήτων. Το Υπουργείο Παιδείας όμως δεν έχει λεφτά για άλλους δεκαπέντε έχει μόνο για… πέντε, τους οποίους μάλιστα προσέλαβε στις 31 Οκτωβρίου.

Δηλαδή εκτιμά ότι ή πρέπει δέκα παιδιά να μείνουν χωρίς παράλληλη στήριξη ή θα έχουν μεν όλα τα παιδιά, όμως μόνο για κάποιες μέρες ή ώρες της ημέρας.

Και το υπόλοιπο διάστημα; Και το διάστημα από τον Αγιασμό μέχρι τον Νοέμβριο;

Το άλλο πουλάκι:

Ποιος νοιάζεται;

Είπαμε, λεφτά δεν υπάρχουν και μ’ αυτή τη δικαιολογία (αλήθεια, πόσο φτηνή ακούγεται σε κάποιες περιπτώσεις!) μπορούμε να απαλλάξουμε από την ευθύνη τον κάθε αρμόδιο, που διαχειρίζεται υλικούς ή ανθρώπινους πόρους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τον κύριο Λοβέρδο, ο οποίος επικαλέστηκε το φιλότιμο των εκπαιδευτικών και σκέφτεται, λέει, να τους καλέσει να εργαστούν χωρίς αμοιβή.

Την ίδια στιγμή που ιδρύει το «Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης (Ε.Κ.Ε. Α.Μ.-ΘΡΑ) – Καραθεοδωρή».

Θα μου πείτε είναι κακό να υπάρχουν ερευνητικά κέντρα; Δεν χρειάζονται; Και μάλιστα ένα στην περιοχή μας, που θα φέρει και το όνομα του μεγάλου μαθηματικού;

Προσέξτε όμως τι γράφει το σχετικό δελτίο τύπου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ίδρυση τριών ινστιτούτων, τα οποία, μαζί με το υπάρχον Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου «Αθηνά», που έχει έδρα στην Ξάνθη, θα αποτελέσουν το νέο Ερευνητικό Κέντρο Καραθεοδωρή.

Τα ινστιτούτα αυτά είναι:

1.     Ινστιτούτο Ενεργειακού Σχεδιασμού και Αειφόρου Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων, με έδρα την Ξάνθη.

2.     Ινστιτούτο Διαχείρισης Φυσικών και Τεχνολογικών Καταστροφών, με έδρα την Αλεξανδρούπολη.

3.     Ινστιτούτο Τεχνολογίας Τροφίμων και Αγροτικής Παραγωγής, με έδρα την Ορεστιάδα, ιδιαίτερη πατρίδα του υφυπουργού Παιδείας Αλεξ. Δερμεντζόπουλου, αν σας λέει κάτι αυτό.

Η έδρα όλου του ερευνητικού κέντρου θα βρίσκεται στην Κομοτηνή. Έτσι, καλύπτουμε το «Θράκης» που υπάρχει στον τίτλο του, ενώ το «Ανατολικής Μακεδονίας» μένει για άλλη μια φορά απ’ έξω, αφού Δράμα και Καβάλα δεν υπάρχουν πουθενά.

Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι πως ιδρύονται ερευνητικά κέντρα που απαιτούν πολλούς υλικούς και ανθρώπινους πόρους, τη στιγμή που το ίδιο υπουργείο δηλώνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη στοιχειώδη υποχρέωσή του να υποστηρίξει μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Οποία υποκρισία!

Εν τω μεταξύ, οι γονείς αυτών των μαθητών, οι οποίοι επιβαρύνονται ήδη με ένα σωρό έξοδα που απαιτεί η κατάσταση των παιδιών τους, (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, φυσιοθεραπείες κ.λπ.), θα πρέπει να ψάχνουν, να βρίσκουν και να πληρώνουν ιδιώτες βοηθούς, ώστε να έχουν τα παιδιά τους την παράλληλη στήριξη που χρειάζονται.

Που το ίδιο το υπουργείο έχει αποφασίσει ότι χρειάζονται!

Μετά μου λέτε εμένα…

Ας είναι καλά το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Τροφίμων και Αγροτικής Παραγωγής Ορεστιάδας, που θα εξασφαλίσει μεροκάματο σε αρκετά «δικά μας παιδιά» και θα φέρει και κάποιες ψήφους στον υφυπουργό που εισηγήθηκε την ίδρυσή του και ποιος νοιάζεται για μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Γι’ αυτούς θα βρεθεί κάποια λύση, συνήθως εκ των ενόντων, όπως γίνεται χρόνια τώρα, στο όνομα κάποιας δήθεν «δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης», η οποία αποτελεί «πρώτη προτεραιότητα» όλων των κυβερνήσεων, αλλά και όλων των τοπικών εξουσιών.

Στα λόγια.

Σας ρωτάω όμως. Αν ήσασταν εσείς Υπουργός Παιδείας, θα πηγαίνατε στον Αγιασμό, θα ξεκινούσατε τη σχολική χρονιά ΠΡΙΝ καλυφθούν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, ΟΛΕΣ οι απαιτήσεις (ναι, απαιτήσεις!) των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες;

Πώς είπατε; Εξαρτάται σε ποια χώρα θα ήσασταν υπουργός;

Είπαμε. Σε μια χώρα που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, και που περνάει και μια βαθειά κρίση.

Αξιών!

Ντροπή!