141119 ΚΑΧΥΠΟΠΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Είπα δεν θα ασχοληθώ.

Θεωρώ χάσιμο χρόνου το να προσπαθείς να απαντήσεις στις διάφορες ανοησίες που κυκλοφορούν, ή να ανασκευάσεις τις θεωρείς που ψαρεύει ο καθένας από το διαδίκτυο και, με μεγάλη ευκολία, τις κάνει κτήμα του.

Δυστυχώς, δεν άντεξα.

Δεν άντεξα διότι δυο φίλοι, πολύ δικοί μου άνθρωποι, προσπάθησαν τις τελευταίες μέρες να με κάνουν κι εμένα «κοινωνό» των απόψεών τους, τις οποίες σχημάτισαν μέσα από εγκυρότατους δρόμους. Ο ένας ψάχνοντας στο διαδίκτυο και ο άλλος από… κάποιον γνωστό του που ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Δηλαδή την τύφλα του.

Ιδιαίτερα τιμητική και συγκινητική θα έλεγα ήταν η προσπάθεια αυτού, του δεύτερου, να με βάλει στο παιχνίδι.

«Τι λες κι εσύ», με ρώτησε, δείχνοντας πως σέβεται την άποψή μου, πως θα τον ενδιέφερε να την αντιπαραβάλει με εκείνη του… γνωστού που ξέρει πρόσωπα και πράγματα, δείχνοντας πως περιμένει όμως κυρίως την επιβεβαίωση της πρώτης.

Θα σας την αναφέρω με λίγα λόγια:

Στην ανασκαφή στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη, έχουν βρεθεί πράγματα τόσο σημαντικά, που, αν ανακοινωθούν, θα αλλάξει η επικρατούσα άποψη για την παγκόσμια Ιστορία.

Γι’ αυτό και δεν ανακοινώνονται, παρά μας δείχνουν κάτι δευτερεύοντα και παρακατιανά ευρήματα, για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια.

Προσέξτε! Αυτά δεν τα λέω εγώ. Τα λέει ο γνωστός του φίλου που ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Και συνεχίζει η άποψη.

Σε ποιους δεν συμφέρει να αλλάξει η επικρατούσε άποψη για την παγκόσμια Ιστορία; Μα, φυσικά, σε όσους φρόντισαν να την διαμορφώσουν και να την επιβάλουν σε όλο τον κόσμο, με βάση όχι μόνο τη δική τους εκδοχή, αλλά και τα συμφέροντά τους. Στους Εβραίους!

Αυτοί λοιπόν, βρίσκονται πίσω από το πέπλο σιωπής που καλύπτει τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, αυτοί βρήκαν τον τρόπο να κλείσουν το στόμα των αρχαιολόγων, αυτοί φρόντισαν να καταχωνιάσουν τα στοιχεία που δείχνουν…

Τι να δείχνουν άραγε;

Προφανώς κάτι που συμφέρει εμάς τους Έλληνες, όχι όμως τους ίδιους. Διαφορετικά γιατί να το αποσιωπήσουν;

Το άλλο πουλάκι:

Γνήσια, ατόφια, μη επιστημονική… λογική!

Και μεθοδολογία. Η οποία, δυστυχώς, φαίνεται ότι βρίσκει έδαφος σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Λειτουργεί ως εξής: Πρώτα σχηματίζεις μια θεωρία, όχι με την έννοια της επιστημονικής υπόθεσης, αλλά με εκείνη της αυταπόδεικτης αλήθειας. Μετά προσπαθείς να βρεις στοιχεία τα οποία την επιβεβαιώνουν. Όταν δεν υπάρχουν τα κατασκευάζεις, κι όταν δεν μπορείς ούτε να τα κατασκευάσεις, τότε απλώς είσαι ακόμη πιο βέβαιος ότι υπάρχουν, μόνο που κάποιοι τα κρύβουν.

Το πιάσατε το σχήμα;

Η μόνη επιβεβαίωση ότι στην Αμφίπολη υπάρχουν (βρέθηκαν) πειστήρια για τον διεθνή ρόλο των Εβραίων είναι το γεγονός ότι τα πειστήρια αυτά… δεν υπάρχουν, επειδή οι Εβραίοι φρόντισαν να μην «βρεθούν».

Αυτό βέβαια, επειδή, τελικά, τίποτε δεν μένει απολύτως κρυφό, το ξέρουν μόνο κάτι… γνωστοί που είναι μέσα στα πράγματα!

Πώς να ανακατασκευάσεις μια τέτοια «λογική»;

Τι επιχειρήματα να φέρεις για να πείσεις κάποιον, ο οποίος τα μόνα «επιχειρήματα» που αναγνωρίζει είναι όσα επιβεβαιώνουν τη θεωρία του;

Μια λύση είναι να το γυρίσεις στην πλάκα. Να του πεις πως έχεις διαβάσει κι εσύ ένα βιβλίο, κάποιου γνωστού (!) επιστήμονα, ο οποίος διατύπωνε τη θεωρία ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Τώρα, με την ανακάλυψη του τάφου του στην Αμφίπολη, η θεωρία αυτή καταρρέει, οπότε ο διεθνής Σιωνισμός προσπαθεί να κρατήσει κρυφά τα ευρήματα, μέχρις ότου μπορέσουν να κατασκευάσουν κάποια πειστήρια της δικής τους θεωρίας και να μας τα παρουσιάσουν μετά.

Ωραίο σαν αστείο, μόνο που υπάρχει ο κίνδυνος την επόμενη κιόλας μέρα να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ως «συνταρακτική αλήθεια», δυστυχώς όμως χωρίς το όνομά σου ως πηγή.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μόνο με την κοινή λογική!

Δεν υπάρχει, άλλος τρόπος. Μπορεί η βλακεία να θεωρείται ανίκητη, δυστυχώς όμως δεν έχουμε άλλο όπλο απένατί της από τη λογική. Μια… ομοιοπαθητική αντιμετώπισή της θα ήταν καταστροφική.

Έπιασα, λοιπόν, έναν τέτοιο φίλο και τον ρώτησα, στηριζόμενο ακριβώς στο επιχείρημά του.

«Ας πούμε ότι είσαι εσύ ο υπεύθυνος της ανασκαφής και βρίσκεις κάτι το οποίο θα αλλάξει την κυρίαρχη άποψη για την Ιστορία του κόσμου. Τι θα ζητούσες ως αντάλλαγμα, προκειμένου να το αποσιωπήσεις, προκειμένου να στερήσεις από τον εαυτό σου τη δυνατότητα να αφήσει το όνομά του στους αιώνες;»

Κάτι άρχισε να καταλαβαίνει ο φίλος. Τον πίεσα ακόμη περισσότερο: «Σκέψου ακόμη πως δεν πρόκειται για ένα μυστικό που το ξέρουν δυο άνθρωποι, στην ανασκαφή δουλεύει τόσος κόσμος, χώρια οι άλλοι που το έχουν μάθει ήδη και ψάχνουν τρόπο να το κουκουλώσουν. Άρα, αυτό που θα κρύψεις εσύ –δεχόμενος τι ως αντάλλαγμα;- πιθανότατα να το αποκαλύψει κάποιος άλλος παίρνοντας όλη τη δόξα μόνος του. Επομένως…»

Δεν ξέρω αν τον έπεισα, φάνηκε, τουλάχιστον, να αμφιταλαντεύεται. Έφυγε σκεπτικός.

Ίσως όμως να έψαχνε μια νέα θεωρία, για να ισχυροποιήσει την προϋπάρχουσα, απέναντι σε επιχειρήματα σαν αυτά που προσπάθησα να του αναπτύξω.

Διότι, αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα με τις θεωρίες συνομωσίας. Εκείνοι που τις υπερασπίζονται, μπορούν, εύκολα και πρόχειρα να επικαλεστούν όσες επιπλέον ανοησίες κρίνουν απαραίτητες, προκειμένου να τις ισχυροποιήσουν.

Και δεν πάει να λέει η λογική!

Μυστικά και ψέματα.