141111 ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΜΕΝΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Πώς βλέπουμε τα πράγματα…

Κάποιοι φίλοι, δύο συγκεκριμένα, και πιο συγκεκριμένα ένας φίλος και μία φίλη, είχαν διαφορετική άποψη.

Σχετικά με όσα λέγαμε για τη «μοριοδότηση σε όσους και όσες συμμετείχαν στο αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα» της ΕΡΤ από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν αυτός ήρθε στην εξουσία και εφαρμόσει την πρότασή του για την κρατική τηλεόραση.

Εμείς λέγαμε ότι αυτό δεν είναι σωστό, διότι ξαναφέρνει στο προσκήνιο πρακτικές παρελθόντων (αλλά και παρόντων) ετών, που έχουν καταδικαστεί στην συνείδηση των πολιτών. Όχι όλων, τουλάχιστον εκείνων που δεν μπορούν να τις «αξιοποιήσουν».

Τι πρακτικές; Πρακτικές τού να βρίσκουν θέση στο δημόσιο εκείνοι που τρέχουν για την παράταξη.

Πρώτα αντέδρασε η φίλη που σας είπαμε.

Δεν είναι το ίδιο πράγμα, μας είπε. Εδώ μιλάμε για ανθρώπους που στήριξαν μια προσπάθεια, που έβαλαν πλάτη, που εργάστηκαν χωρίς αμοιβή, προκειμένου να μην περάσει το «μαύρο» στην ΕΡΤ.

Μετά αντέδρασε ο φίλος, ο οποίος απάντησε γραπτώς επί λέξει:

Σχετικά με το θέμα υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση. Η ΕΡΤ θα έχει ξανά μια συνέχεια και οι άνθρωποι που απολύθηκαν θα λάβουν πίσω ό,τι δικαιούνται για το διάστημα που έχασαν τις δουλειές τους. Είναι μια διοικητική πράξη με υπηρεσιακές προεκτάσεις γι’ αυτούς που απολύθηκαν, αφού επαναπροσληφθούν από τη νέα ΕΡΤ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ το εγχείρημα των απολυμένων είναι η συνέχεια της ΕΡΤ, κατά κάποιον τρόπο.

Μάλιστα ο φίλος επισημαίνει πως στην πρόταση λέει ξεκάθαρα:

«Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση κατάργηση της ΝΕΡΙΤ και η επανίδρυση της ΕΡΤ. Ο ΣΥΡΙΖΑ τιμά τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ που αντιστάθηκαν στο «μαύρο» και μετέδωσαν τα προγράμματα της ΕΡΤ επί πολλούς μήνες εθελοντικά και με αυταπάρνηση. Εν τούτοις δεν επιφυλάσσει καμιά εκδικητική διάθεση όσων εξαιτίας του εκβιασμού της κυβέρνησης και για λόγους οικονομικής  ανάγκης υπέγραψαν στο μόρφωμα της Δ.Τ.»

Κακώς, λέει ο φίλος, πιαστήκαμε από μια μικρή παράγραφο στο τέλος μιας μεγάλης και αναλυτικής προγραμματικής πρότασης για τη νέα ΕΡΤ και αναπτύξαμε ένα σκεπτικό συνδυάζοντας τους πρασινοφρουρούς του παρελθόντος με τις θέσεις για την αξιολόγηση στη νέα ΕΡΤ.

Το άλλο πουλάκι:

Θέλετε να το δούμε κι έτσι;

Όσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν όλη την προγραμματική πρόταση, θα διαπίστωσαν αυτό που είπαμε και την άλλη φορά. Ότι, στην ουσία, επανέρχεται ακριβώς το καθεστώς που ίσχυσε πριν από το «μαύρο».

Ειδικά για τους εργαζόμενους αναφέρει αυτά που λέει ο φίλος, για τη εκδικητική διάθεση (εναντίον) όσων κ.λπ., και στη συνέχεια, με εξίσου κακή σύνταξη γράφει:

«Όλοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ Α.Ε. που υπηρετούσαν την 11/6/2013 με οποιοδήποτε είδος σύμβασης ορισμένου ή αορίστου χρόνου, εξαιρουμένου του Προσωπικού Ειδικών Θέσεων, των Ειδικών Συμβούλων, των Γενικών Διευθυντών που δεν ήταν υπάλληλοι της ΕΡΤ και των εργαζομένων που έχουν ζητήσει εν των μεταξύ να συνταξιοδοτηθούν».

Όπως αντιλαμβάνεστε εδώ λείπει κάτι, ένα ρήμα, που όμως το συμπεραίνουμε από τα παρακάτω:

«Οι εργαζόμενοι που επιστρέφουν επαναπροσλαμβάνονται με το ίδιο είδος σύμβασης που είχαν κατά την ημέρα κατάργησης της ΕΡΤ ΑΕ».

Λέει και άλλα παρακάτω για πιο ειδικές περιπτώσεις, όμως αυτή είναι η ουσία. Επανέρχονται όλοι με το ίδιο καθεστώς ίδιους μισθούς κ.λπ. ΠΛΗΝ των εργαζομένων σε ειδικές θέσεις. Το λέγαμε και την άλλη φορά, δεν είναι και κορόιδα να ξανακάνουν διευθυντές τους ίδιους.

Αφού, λοιπόν, θα επαναπροσληφθούν όλοι, είτε συμμετείχαν στο αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα είτε όχι, τότε που βρίσκεται η ειδική μεταχείριση στους αγωνιστές;

Αυτοί θα μοριοδοτηθούν ειδικά, κατά την αξιολόγηση για τη στελέχωση των υπηρεσιών της ΕΡΤ. Εδώ είναι η ουσία. Από αυτούς θα προκύψουν τα στελέχη, αφού, χάρη στα ειδικά μόρια, θα μπορούν να ξεπεράσουν άλλους με ίδια ή και περισσότερα προσόντα. Εξαρτάται πόσα μόρια θα χρειάζονται και πόσα θα δοθούν. Δεν το ξέρουμε αυτό από τώρα θα φανεί στην πορεία.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αυτό ακριβώς όμως σχολιάσαμε κι εμείς.

Οι παλαιότεροι θα θυμόσαστε ότι «τα δικά μας παιδιά» δεν προέκυψαν, σε πρώτη φάση, από τους τελευταίους αφισοκολλητές. Στελέχωσαν θέσεις νευραλγικές άνθρωποι που επίσης, με μια παρόμοια λογική με της φίλης μας, αγωνίστηκαν και έβαλαν πλάτη για την υπόθεση της «αλλαγής».

Κυρίως μέσα από «μαζικούς χώρους» ή συνδικαλιστικούς φορείς. Και, αν τους ρωτούσες θα σου έλεγαν κι εκείνοι για το τι τρέξιμο είχαν ρήξει και πόσα μεροκάματα είχαν χάσει σε απεργίες, κινητοποιήσεις κ.λπ., προκειμένου να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση ενός «οράματος» για μια Ελλάδα νέα...

Όταν, λοιπόν, το ΠαΣοΚ της «αλλαγής» ήλθε εν τη βασιλεία του, ήταν λογικό να μη τους ξεχάσει και να στελεχώσει κρίσιμες θέσεις με πάρα πολλούς από αυτούς τους αγωνιστές.

Λογικό είπα; Έτσι είναι. Ό,τι όμως είναι λογικό δεν είναι και… ηθικό, με την έννοια ότι μπορεί να κατανοούμε ένα φαινόμενο, δεν σημαίνει όμως ότι το δικαιολογούμε κιόλας. Διότι, μ’ αυτή τη λογική τού να «μοριοδοτεί» ο καθένας όσους αγωνίζονται για το δικό του όραμα, φτάσαμε στο να στελεχώνεται το δημόσιο από κομματικούς ανθρώπους.

Προσέξτε! Δεν εννοώ κάποιες θέσεις από τις οποίες περνά απαραιτήτως κάθε κυβερνητική πολιτική για σημαντικά θέματα. Εννοώ τα διοικητικά και όχι μόνο στελέχη στον τελευταίο οργανισμό (μικροοργανισμό) της χώρας.

Αυτό είναι που θέλουμε για το ελληνικό δημόσιο;

Ή, για να το πάω αλλού: Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αγωνίζονται όσοι αγωνίζονται;

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!