161014 ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Εικόνες από ένα παρελθόν που χάθηκε.

Κάτι που θυμάμαι έντονα από τα γυμνασιακά μας χρόνια ήταν οι μέρες που έβγαιναν τα αποτελέσματα, συγκεκριμένα το στιγμή που «ο υπουργός», έτσι λέγαμε τον, πάντοτε κουστουμαρισμένο, επιστάτη του Σχολείου, αναρτούσε τις καταστάσεις με τους προαχθέντας, τους παραπεμφθέντας και τους απορριφθέντας.

Οι μετοχές ίσως να μην λένε τίποτε στους νεότερους, όμως οι παλιοί θα θυμούνται καλά τις αντίστοιχες λίστες με τα ονόματα των μαθητών κάθε τάξης.

Η αναγραφή του δικού σου σε κάποια από αυτές μπορούσε να σε στείλει στον παράδεισο της προαγωγής ή την κόλαση της απόρριψης, πιθανότατα και στο… καθαρτήριο των επαναληπτικών εξετάσεων του Σεπτεμβρίου.

«Πέρασααα!»

Η κραυγή ήταν η ιαχή του απόλυτου θριάμβου, ειδικά από μαθητές που βρίσκονταν… «μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν για όσους πάλευαν με το ψυχολογικό και όχι μόνο όριο του «10».

Θρίαμβος, διότι δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι κάποιος περνούσε την τάξη έτσι, αβασάνιστα. Οι λίστες με τα ονόματα όσων παραπέμπονταν και όσων απορρίπτονταν ξεπερνούσαν καμιά φορά, αθροιζόμενες, εκείνη των προαχθέντων.

Δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο να βλέπεις ακόμη και «καλούς μαθητές» να παραπέμπονται για τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου σε κάποιο μάθημα, μόνο και μόνο επειδή την είχαν «πατήσει» στις εξετάσεις του Ιουνίου.

Με δεδομένη την μικρή βαθμολογία στα προφορικά («το 20 είναι για τον Θεό, το 19 για τον συγγραφέα του βιβλίου, το 18 για μένα και το 17 για τον πρώτο της τάξης…») ήταν πολύ εύκολο μια αποτυχία στα γραπτά να σε οδηγήσει στο να περάσεις ένα μαύρο καλοκαίρι.

Αφήστε πάλι εκείνους που έκαναν λάθος στο μέτρημα των απουσιών ή παρασύρονταν σε έναν καθ’ υπέρβαση του προϋπολογισμού «Νταμπλατζά» και έμεναν από απουσίες. Βλέπετε, τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε κανείς υπεύθυνος καθηγητής να πάρει τηλέφωνο στους γονείς σου να πάνε να δικαιολογήσουν τις απουσίες σου.

Το άλλο πουλάκι:

Σήμερα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να… μείνεις!

Δηλαδή να μην περάσεις την τάξη. Μετά μάλιστα και από τα νέα μέτρα, το Γυμνάσιο θα είναι κι αυτό ένας ξένοιαστος περίπατος, στο τέλος του οποίου με βεβαιότητα θα σε περιμένει το απολυτήριο.

Ας δούμε όμως κάποια από τα νέα αυτά μέτρα. Και, για να μην είμαστε άδικοι, να πούμε ότι ορισμένα κινούνται σε πολύ θετική κατεύθυνση. Όπως το να έχουμε δύο τετράμηνα αντί για τρία τρίμηνα (2Χ4=3Χ3) ή το να μεγαλώνει ο διδακτικός χρόνος και να σταματούν τα μαθήματα στις 31 Μαΐου.

Δεν ξέρω πόσο θετικό είναι ο διαχωρισμός των μαθημάτων σε λιγότερο και περισσότερο «σημαντικά» και η κατάταξή τους σε τρεις κατηγορίες. Ήδη παρουσιάζεται η τάση να… χαλαρώσουν οι μαθητές στα μαθήματα στα οποία δεν εξετάζονται γραπτώς τον Ιούνιο.

Ήδη, επίσης, τα φροντιστήρια προτείνουν στους γονείς συμφέροντα πακέτα των τεσσάρων μαθημάτων της ομάδας Α΄ (Νεοελληνική Γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσική και Ιστορία) στα οποία τα παιδιά τους, αλλά και οι ίδιοι, θα εξεταστούν στο τέλος της χρονιάς.

Φαίνεται όμως πως και το υπουργείο αντιλήφθηκε το άγχος των γονιών (για τους μαθητές δεν γίνεται λόγος) τους συμπόνεσε και προέβη στη γνωστή από χρόνια αγχολυτική μέθοδο. Κατέβασε και άλλο τον πήχυ (ή τον πήχη, το ίδιο είναι), ώστε να μπορούν όλοι να προβιβάζονται, εκτός κι αν… προσπαθήσουν πάρα πολύ.

Ακούστε τι τεράστια προσπάθεια χρειάζεται πλέον για να χάσει κανείς τη χρονιά του. Πρώτα πρώτα πρέπει να έχει κάτω από 10 σε κάποια, όσα να ‘ναι, μαθήματα, στα οποία όμως θα επανεξεταστεί, αφού τού γίνει κατάλληλη προετοιμασία 5-10 ωρών από καθηγητές του.

Για τα μαθήματα τις Α΄ ομάδας οι εξετάσεις είναι προφορικές και γραπτές, ενώ για εκείνα των άλλων ομάδων μόνο προφορικές. Καταλαβαίνετε. Αν και μετά από αυτό δεν πιάσει το 10, ε, τότε απορρίπτεται.

Προσέξτε όμως! Το 10 δεν είναι η απόλυτη βάση. Ο μαθητής μπορεί να προαχθεί ακόμη και αν έχει 8, 7 ή 6, αρκεί ο μέσος όρος των μαθημάτων να είναι 13! Σε προηγούμενη εγκύκλιο υπήρχε εδώ το όριο του 8 (με μέσο όρο το 12) όμως ο χουβαρντάς κύριος Φίλης το κατήργησε κι έτσι μπορείς να περάσεις την τάξη ακόμη και με 5 στη Γλώσσα ή/και στην Ιστορία ή/και στα Μαθηματικά…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αρκεί να «βγάζεις» 13!

Με «γραπτές ανακεφαλαιωτικές εξετάσεις» μόνο στα τέσσερα μαθήματα, πόσο δύσκολο είναι να βγάλει κανείς τελικό βαθμό μικρότερο από 13; Σε κάθε περίπτωση ισχύει αυτό που είπαμε πριν, πρέπει να προσπαθήσει πολύ.

Αποτέλεσμα; Οι καλοί μαθητές θα είναι πάντοτε καλοί, γι’ αυτούς δεν γίνεται λόγος. Από… τη μέση όμως και κάτω, τα πράγματα παίρνουν μια μεγαλύτερη από τη σημερινή κατρακύλα.

Θα τελειώνουν το Γυμνάσιο παιδιά που είναι λειτουργικώς αναλφάβητα, κυρίως όμως οι εντελώς αδιάφοροι δεν θα έχουν κανένα κίνητρο και καμιά πίεση να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο.

Είπαμε, από τη στιγμή που η φοίτηση στο Γυμνάσιο είναι υποχρεωτική, δεν μπορείς να τον κρατήσεις τον άλλο μέχρι να γεράσει. Ωστόσο, μπορείς να τον παροτρύνεις ή να τον πιέσεις να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα καθήκοντά του, αν θέλει κάποια στιγμή να αποφοιτήσει.

Εμείς όμως, για άλλη μια φορά τού λέμε πως δεν χρειάζεται να προσπαθήσει καθόλου, πως μπορεί να είναι «τουρίστας», να πηγαινοέρχεται στο Σχολείο μόνο για «χαβαλέ», να ενοχλεί και τους υπόλοιπους και… να προβιβάζεται, γεμίζοντας χαρά και τους γονείς του με το «πέρασα» που θα τους μεταφέρει τον Ιούνιο.

Περάστε, κόσμε!