161025 ΕΡΑ-ΝΙΚΟΝ

 Το ένα πουλάκι:

Μια και μιλάμε για ραδιόφωνα…

Σας έχω πει και άλλες φορές ότι είμαι φανατικός ακροατής τής ΕΡΑ, του κρατικού ραδιοφώνου. Με όλες τις αδυναμίες του, θεωρώ ότι είναι μακράν ό,τι καλύτερο μπορούμε να βρούμε στις ραδιοσυχνότητες.

Και δεν το λέω επειδή είμαστε στην άκρη της επικράτειας και δεν έχουμε πρόσβαση στους ραδιοφωνικούς σταθμούς του «κέντρου». Σήμερα, χάρη στο διαδίκτυο, μπορείς να ακούσεις όποιο ραδιόφωνο επιθυμείς, όσο μακριά κι αν βρίσκεται.

Το κρατικό όμως ραδιόφωνο υπερτερεί σε πάρα πολλούς τομείς. Ο κυριότερος; Έχει μια διαφορετική… φιλοσοφία από τα υπόλοιπα. Το γεγονός αυτό δεν εξηγείται μόνο με το ότι δεν είναι εμπορικά προσανατολισμένο.

Αφήνω τις εκπομπές λόγου που ακούς κυρίως στο τρίτο πρόγραμμα και δεν τις συναντάς πουθενά αλλού. Είναι μια εντελώς ξεχωριστή περίπτωση που, δυστυχώς, την απολαμβάνουν μετρημένοι στα δάχτυλα ακροατές.

Και τα υπόλοιπα όμως προγράμματα του κρατικού ραδιοφώνου ξεχωρίζουν. Ακόμη και η ΕΡΑ ΣΠΟΡ διακρίνεται από μια ποιότητα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Μην ξεχνάμε όμως ότι, όταν λέμε ραδιοφωνική συντροφιά, εννοούμε κυρίως τη μουσική.

Οι μουσικοί του παραγωγοί είναι άνθρωποι με εξαιρετικές γνώσεις, τεράστια ευαισθησία και μεγάλη αγάπη για το αντικείμενό τους. Όλοι; Ε, όχι και όλοι. Υπάρχουν πολλοί που έχουν μια δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και αυτό φαίνεται σε κάθε εκπομπή τους.

Στην πλειονότητά τους όμως κάνουν καλή δουλειά. Και μόνο το γεγονός ότι μπαίνουν στον κόπο να «ψάξουν» και να προετοιμάσουν τις εκπομπές τους και δεν παίζουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους ή, το χειρότερο, από πλέι λιστ…

Βέβαια υπάρχουν αρκετοί κολλημένοι. Αν η ώρα που σε βολεύει να ακούς ραδιόφωνο είναι εκείνη των δικών τους εκπομπών θα μείνεις με την εντύπωση ότι, μουσικά, η χώρα μόλις βγήκε από τη χούντα.

Από «Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ» του Θάνου Μικρόυτσικου, μέχρι, στην καλύτερη περίπτωση, «Μικροαστικά» του Λουκιανού Κηλαηδόνη, σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν μιλάμε για το «ενημερωτικό» ραδιόφωνο.

Εκεί στέκεσαι μόνο αν θέλεις να έχεις δελτία ειδήσεων με επίσημη κυβερνητική ενημέρωση. Στις δε «ενημερωτικές εκπομπές», οι δημοσιογράφοι είναι συριζικότεροι του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην πω βασιλικότεροι του βασιλέως και παρεξηγηθώ.

Ξέρω ποια είναι η απορία σας. Καλά, γιατί να ακούς Πρώτο Πρόγραμμα; Την απάντηση σας τη δώσαμε στην αρχή. Είμαστε κολλημένοι με το κρατικό. Και, δυστυχώς, πολύ συχνά δεν έχουμε άλλη επιλογή πέραν του Πρώτου.

Οι αναμεταδότες της Καβάλας, ενώ θα έπρεπε να μας παρέχουν πρόσβαση σε όλα τα προγράμματα, πολύ συχνά δεν μας δίνουν εναλλακτική επιλογή. Πρώτο και… αν σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει υπάρχει και το… Πρώτο.

Δεν τα έχασα, θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Αν εξαιρέσουμε την ΕΡΑ ΣΠΟΡ και το Τρίτο πρόγραμμα που είναι για… ειδικές αποστολές, τα ραδιόφωνά μας πιάνουν τρία προγράμματα. Το Πρώτο, το Δεύτερο και την ΕΡΑ Καβάλας.

Κατά έναν παράξενο τρόπο, το Δεύτερο, αυτό που ακούει και ο περισσότερος κόσμος, δεν το πιάνουμε καλά. Όταν το πιάνουμε, βέβαια, γιατί πολλές φορές, με την παραμικρή αλλαγή του καιρού, χάνεται εντελώς.

Αν δεν θέλεις να ακούσεις «ράδιο Μαξίμου», δηλαδή Πρώτο πρόγραμμα, για τους λόγους που εξηγήσαμε προηγουμένως, η εναλλακτική λύση είναι η ΕΡΑ Καβάλας. Η οποία όμως, τις περισσότερες ώρες και ειδικά εκείνες των δελτίων ειδήσεων, αναμεταδίδει το Πρώτο.

Και ρωτάω: Για ποιο λόγο; Αφού όσοι θέλουν να ενημερωθούν… κυβερνητικά έχουν επιλογή, και αφού ο σταθμός που «χάνεται» είναι το Δεύτερο, γιατί θα πρέπει και ο τοπικός σταθμός να αναμεταδίδει όλη την «αντικειμενική ενημέρωση» του Πρώτου;

Ξέρω και πάλι τι θα με ρωτήσετε. Και γιατί να υπάρχει τοπικός κρατικός σταθμός; Γιατί να γίνονται τόσα έξοδα, μισθοί, συντηρήσεις εξοπλισμού, γραφεία κ.λπ., μόνο και μόνο για κάποιες τοπικές ειδήσεις που οι κάτοικοι θα μπορούσαν να τις μάθουν και από αλλού;

Η απάντηση είναι διότι έπρεπε «να επανασυσταθεί η ΕΡΤ, με όλους τους σταθμούς και όλες τις λειτουργίες της». Αυτή ήταν η προεκλογική υπόσχεση και μια σωστή κυβέρνηση κρατάει πάντα τις υποσχέσεις της.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μπορείτε να το δείτε και διαφορετικά!

Το κρατικό ραδιόφωνο υστερεί σε πάρα πολλούς τομείς. Ο κυριότερος; Έχει μια διαφορετική… φιλοσοφία από τα υπόλοιπα. Το γεγονός αυτό δεν εξηγείται μόνο με το ότι δεν είναι εμπορικά προσανατολισμένο.

Κάπου έχετε ξανακούσει κάτι παρόμοιο; Ναι, αλλά τώρα το εννοούμε διαφορετικά, και τη διαφορά την κάνει αυτό το «κάτι». Το κρατικό ραδιόφωνο λειτουργεί με ρυθμούς κράτους. Ελληνικού.

Συχνότατες οι απουσίες παραγωγών και, παρά το πλεόνασμα προσωπικού (δεν ξέρουν τι να τους κάνουν) τα «κενά» στο πρόγραμμα είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Μπορεί να μην έχει «πλέι λιστ», όμως επιτρέπεται να γίνονται τόσες εκπομπές… «κονσέρβα»;

Ακούς τραγούδια (ωραία, δεν λέω, καλύτερα από εκείνα πολλών άλλων σταθμών) όμως στο στούντιο δεν βρίσκεται κανείς να τα παρουσιάσει ή να κάνει κάποιο σχόλιο, να πει μια καλημέρα στους ακροατές.

Αφήνω την περίοδο των διακοπών -κρατάει και πολύ γι’ αυτούς, π’ ανάθεμά την- που δεν βρίσκεις σχεδόν κανέναν στη θέση του. Ή βρίσκεις κάποιον άλλο να κάνει την… αγγαρεία!

Δεν είναι εκνευριστικό; Κάποτε αναγκάζονται να κάνουν «διπλή βάρδια», δηλαδή να παρουσιάσουν δίωρη εκπομπή με τραγούδια, αντί της ωριαίας που είχαν κανονικά, και τους ακούς λες και τους έβαλαν να κωπηλατούν σε γαλέρα.

Άντε μετά να ακούσεις ραδιόφωνο να ξεχαστείς…

Ζήτω η ελεύθερη, κρατική ραδιοφωνία!