161018 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ποιος το είπε;

Είναι ένα ενδιαφέρον «παιχνίδι» που μας αρέσει να το παίζουμε με φίλους. Στέλνουμε ο ένας στον άλλο κάποιο κείμενο, μια δήλωση, κάτι ενδιαφέρον που βρήκαμε στο διαδίκτυο και τον βάζουμε να μαντέψει ποιος το είπε.

Εννοείται ότι το κείμενο ή η δήλωση είναι τέτοια που δύσκολα θα περίμενε κανείς να την ακούσει από το συγκεκριμένο πρόσωπο. Έτσι, τις περισσότερες φορές ο παίκτης μαντεύει λάθος, εκτός αν κάνει την πονηριά και καταφύγει σε αναζήτηση στο διαδίκτυο.

Ασχέτως όμως από το αν θα αποτύχει ή θα το βρει με τη βοήθεια κάποιας μηχανής αναζήτησης, εκείνο που μετράει είναι η έκπληξη που πάντα προκαλούν τα λόγια που προέρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις.

Το κυριότερο όμως είναι ότι οι συνειρμοί που θα κάνουμε, καθώς και οι υποθέσεις, δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο καθένας από εμάς, πάνω στα ζητήματα που θέτει το προς διερεύνηση κείμενο.

Σκέφτηκα να το παίξουμε και μαζί. Θα σας διαβάσω αποσπάσματα λόγου (πολύ ποιητικό ή μάλλον κουλτουριάρικο αυτό) κι εσείς θα προσπαθήσετε να μαντέψετε σε ποιον ανήκουν. Για να μην σας αφήσω όμως εντελώς στα τυφλά, σας λέω ότι ειπώθηκαν με αφορμή το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας αρχίσουμε:

«Κάθε μέρα που περνάει είναι μια μέρα που φέρνει νέα δεινά στο λαό, στη δημοκρατία και στη χώρα. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Και η αλήθεια αυτή πρέπει να καθοδηγεί κατά τη γνώμη μου κάθε μας βήμα, κάθε μας κίνηση, κάθε μας προσπάθεια, ακόμα και κάθε μας λέξη και σκέψη.

Γιατί έτσι το έφερε η ιστορία και το θέλησε ο λαός, ώστε σε μας, να πέσει το πιο μεγάλο βάρος, η πιο μεγάλη ευθύνη, για τη σωτηρία της Ελλάδας. 

Οφείλουμε τώρα, χωρίς δισταγμούς, φοβίες, αγκυλώσεις, μαθαίνοντας από τα λάθη μας, μαθαίνοντας από την ιστορία μας, μαθαίνοντας από τους απλούς ανθρώπους, να παίξουμε το ρόλο μας. 

Στην αντίσταση στις πρακτικές της βαρβαρότητας και της καταστολής. Στην αντίσταση στη διάλυση, στο ψέμα, στην υποκρισία, στην ανηθικότητα που συνοδεύουν σαν τα κοράκια την επέλαση κατά του ελληνικού λαού και των δικαιωμάτων του. Στην ανατροπή της πιο καταστροφικής κυβέρνησης που γνώρισε ποτέ η χώρα μετά τη μεταπολίτευση. Στην υπεράσπιση της δημοκρατίας». 

Το άλλο πουλάκι:

Τι λέτε, πάει πουθενά ο νους σας;

Άντε, για να σας βοηθήσω ακόμη λίγο θα προσθέσω και μερικά αποσπάσματα ακόμη. Δεν πιστεύω να κάνει κανένας τη ζαβολιά να βάλει το κείμενο σε μηχανή αναζήτησης. Είπαμε να παίξουμε, όχι να κλέβουμε όμως…

«Δεν μιλάμε και ούτε έχουμε την πολυτέλεια στις σημερινές συνθήκες να μιλάμε για κάποια εναλλαγή στην εξουσία, για κάποια αλλαγή, έστω σημαντική, κυβέρνησης και πολιτικής. 

Μιλάμε για τη σωτηρία της Ελλάδας. 

Για μια μεγάλη και ριζική ανατροπή, για μια μεγάλη και ριζική στροφή, για μια μεγάλη και ριζική αλλαγή, που θα αλλάξει όλα τα δεδομένα. 

Τις τελευταίες μέρες αποδείχτηκε ο πολιτικός και εθνικός μιθριδατισμός της δικομματικής κυβέρνησης. Λες και δεν αντιλαμβάνονται, δεν υποψιάζονται, δεν βλέπουν, δεν αισθάνονται πού οδηγούν τον τόπο. 

Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες στη Βουλή αποτέλεσε όχι απλώς ένα βήμα, αλλά ένα άλμα στον κατήφορο της καταστροφής. Χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται μ’ αυτό στο δρόμο.

Το νομοσχέδιο αυτό, μαζί με το νομοσχέδιο για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, που ήρθε να επικυρώσει με μια νομική πειρατεία την πειρατεία των προηγούμενων εβδομάδων, βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές: Έχουμε μια κυβέρνηση που όσο πιο αδύναμη και πιο εύθραυστη είναι, τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται.

Δεν ορρωδεί προ ουδενός, μπροστά στην αγωνία της να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις στους δανειστές, για να έχει την εύνοιά τους και να κρατηθεί στις καρέκλες της εξουσίας. Έχουμε μια κυβέρνηση που καθόλου δεν θα την αδικήσουμε αν τη χαρακτηρίσουμε αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή τόσο στο περιεχόμενο των μέτρων που επιβάλλει και προτίθεται να επιβάλει, όσο και στα μέσα που χρησιμοποιεί για να τα επιβάλλει. 

Συγνώμη, αλλά μια τέτοια κυβέρνηση, δεν μας αξίζει.

Η κοινωνία που δοκιμάζεται δεν μπορεί να μας περιμένει. Αλλά περιμένει από εμάς. Να σταθούμε με συνέπεια, μαχητικότητα, αποφασιστικότητα, στα μεγάλα μέτωπα της πάλης του λαού μας. 

Να δώσουμε μαζί με τους πολίτες τη μάχη κατά της σημερινής πολιτικής και της κυβέρνησης που την εκφράζει και την επιβάλλει. Να χτίζουμε βήμα-βήμα, εκεί στα μέτωπα της πάλης, την προοπτική και τις συμμαχίες μιας άλλου τύπου κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που θα απαλλάξει την Ελλάδα από το σημερινό βραχνά και θα  τη βάλει σε ένα δρόμο δημοκρατικής άνθισης, οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης». 

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αν δεν το βρήκατε ακόμη, θα σας βοηθήσει η αρχή:

«Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στο ιστορικό μας συνέδριό, που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε διεξοδικά τις εξελίξεις διεθνώς και στη χώρα μας. Να χαράξουμε την πολιτική μας για την αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης προς όφελος του λαού και της πατρίδας.

Να ανιχνεύσουμε το κυβερνητικό αύριο του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς φόβο για τις κυβερνητικές ευθύνες, αλλά και χωρίς τη λατρεία της εξουσίας που παραμορφώνει προθέσεις και αμαυρώνει οράματα. Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, επίγνωση τόσο των δυσκολιών όσο και των δυνατοτήτων μας». 

Ναι, φίλοι μου, είναι λόγια του προέδρου το κόμματος, μετά το συνέδριο. Όχι όμως το πρόσφατο, αλλά το προηγούμενο, πράγμα που μας διδάσκει ότι σημασία δεν έχει μόνο ποιος μιλάει, αλλά και πότε μιλάει.

Τώρα, το τι λέει…

Σας άρεσε το παιχνίδι;