ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

161031 ΣΚΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:
Φαίνεται πως «δεν το ‘χει»!

Για τον Πρωθυπουργό λέω. Αυτό με την… μαντική ικανότητα δεν είναι στα προσόντα του. Μ’ αρέσει κιόλας που δεν κρατάει και καμιά πισινή, όπως οι παλιοί σοφοί μάντεις. Να πει, ρε παιδί μου κάτι διφορούμενο. Πάει και ρίχνει όλα τα λεφτά του στη βεβαιότητα.

Και τα χάνει. Για την Μέρκελ μάς έλεγε πως «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να πει όχι στο πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ». Απόλυτη βεβαιότητα. Κι όμως, έπεσε έξω, απογοητεύοντας όλους εκείνους που τον πίστεψαν. Και δεν ήταν λίγοι.

Το ίδιο και για τις τηλεοπτικές άδειες. Και εκεί δεν έδινε «ούτε μία πιθανότητα να ακυρωθεί από το ΣτΕ ο διαγωνισμός»! Αποδείχθηκε πως οι πιθανότητες ήταν δεκατέσσερις στις είκοσι πέντε. Κάτι λιγότερο, δηλαδή, από τρεις πέντε.

Ποντάρεις όλα τα λεφτά σου; Δεν τα ποντάρεις, εκτός κι αν παίζεις με ξένα λεφτά. Τότε είσαι πιο… «λάρτζ», που λέει και μια έκφραση της μόδας. Θυμόσαστε μάλιστα πώς είχαμε σχολιάσει εκείνη τη στάση του; Λέγαμε ότι «ο Πρωθυπουργός δεν είπε παρά το αυτονόητο».

Το λέγαμε μάλιστα σοβαρά: «Για, σκεφτείτε το λίγο. Υπάρχει περίπτωση μια κυβέρνηση να νομοθετεί, κατόπιν μάλιστα υποδείξεων τόσων ειδικών συμβούλων, και να πιστεύει ότι αυτό που νομοθέτησε είναι αντισυνταγματικό, αλλά… μπορεί να μην το προσέξει κανείς;

Προφανώς και θεωρεί ότι κινήθηκε στο πλαίσιο του Συντάγματος, άρα… δεν υπάρχει “ούτε μία πιθανότητα” ο νόμος αυτός να εκπέσει στο ΣτΕ. Νομίζω το ίδιο θα θεωρούσε ο κάθε Πρωθυπουργός, για κάθε νόμο που θα ψήφιζε η κυβέρνησή του, ειδικά για ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Με μια διαφορά!
Θα το σκεφτόταν, πιθανότατα όμως δεν θα το εξέφραζε δημόσια!  Για τον απλούστατο λόγο ότι ένας πρωθυπουργός δεν είναι… εγώ κι εσείς, είναι ένας πρωθυπουργός». Και κινδυνεύει να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, αλλά να εκθέσει και συνεργάτες του.

Διάβαζα όμως προχθές και ένα ενδιαφέρον σχόλιο για τη… σύμπτωση να κρίνονται αντισυνταγματικοί όλοι οι νόμοι που ρυθμίζουν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Αναρωτιόταν κάποιος καχύποπτος μήπως το κάνουν επίτηδες οι κυβερνώντες.

Να φαίνεται δηλαδή ότι οι ίδιοι έχουν τη βούληση να τα βάλουν με τη διαπλοκή, αλλά το κακό το σύστημα είναι τέτοιο που δεν τους επιτρέπει να κάνουν το όραμα πράξη. Άσε που στο τέλος φαίνεται ότι η διαπλοκή τούς ρίχνει και από την κυβέρνηση!

Το άλλο πουλάκι:
Είπα δεν θα το σχολιάσω…

Διότι δεν το είχα δει και έτσι δεν είχα προσωπική εικόνα. Έβλεπα όμως παντού να αναφέρονται σ’ αυτό και δεν άντεξα στον πειρασμό, το έψαξα και το είδα. Βεβαίως, όλοι και όχι μόνο οι φίλαθλοι γνωρίζουν ότι είναι άλλο πράγμα να βλέπεις μια «φάση» απευθείας και άλλο μαγνητοσκοπημένη.

Πόσω μάλλον όταν την έχουν δει όλοι οι άλλοι, την έχουν σχολιάσει δεόντως, και εσύ έρχεσαι κατόπιν να πιάσεις έναν σφυγμό είναι ήδη εξασθενημένος. Ή μήπως εξασθενισμένος; Βλέπετε τι παθαίνουμε μ’ αυτή την όμορφη γλώσσα που έχουμε;

Αν ανοίξουμε το λεξικό του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, θα δούμε ότι «τα γηρατειά εξασθενίζουν την όραση ή την αντοχή ενός ανθρώπου». Θα δούμε όμως και ότι «ο θόρυβος των μεγαλουπόλεων εξασθενεί την ακοή».

Θα δούμε ότι «με την ωριμότητα εξασθενίζει η μνήμη του ανθρώπου», αλλά και ότι «ο οργανισμός εξασθενεί λόγω της αρρώστιας»! Άντε, μετά, να μάθεις ορθογραφία… Γι’ αυτό κι εμείς είμαστε υπέρμαχοι του προφορικού λόγου!

Τι έλεγα όμως; Α, ναι. Είχα πει δεν θα σχολιάσω το βίντεο της κυρίας Όλγας Γεροβασίλη, αλλά δεν αντέχω στον πειρασμό. Δεν θα σταθώ όμως εκεί που στάθηκαν άλλοι σχολιαστές, στα χιλιάδες παιδάκια που θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών εξαιτίας του κακού ΣτΕ.

Θα μείνω περισσότερο στο ύφος της κυβερνητικής εκπροσώπου, ένα ύφος που κραυγάζει για τα συναισθήματά της, την ώρα που κάνει εκείνες τις πρώτες δηλώσεις. Έχετε δει παιδάκια με έναν υπερτροφικό εγωισμό πώς αντιδρούν όταν δεν περνά το δικό τους;

«Βγάζουν νύχια», τρίζουν τα δόντια τους και είναι έτοιμα να κατασπαράξουν εκείνους που στάθηκαν εμπόδιο στην επιθυμία τους. Ευτυχώς, τις περισσότερες φορές, πρόκειται για κάποιον μεγαλύτερο κι έτσι δεν τα παίρνει να τα βάλουν μαζί του.

Και πάλι όμως, μπορεί να αρχίσουν να χτυπούν με μανία και να κλωτσούν τον αέρα, καθώς εκείνος τα κρατά με ψυχραιμία μακριά του, απωθώντας τα απλώς με τα μεγάλα χέρια του.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Τέτοια και η εικόνα της κυρίας Γεροβασίλη.

Αν την ώρα εκείνη δάγκωνε κατά λάθος τα χείλη της, σίγουρα θα πάθαινε δηλητηρίαση. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν «ποιος ξέρει τι θα έκανε στους δικαστές τού ΣτΕ, αν είχε τη δύναμη ή την εξουσία να αντιδράσει όπως της περνούσε από το μυαλό εκείνη την ώρα».

Το προχώρησα και λίγο, πιστεύω όμως όχι εντελώς αυθαίρετα. Έτσι εξηγείται, σκέφτηκα, το γεγονός ότι οι ηγέτες απολυταρχικών καθεστώτων «εξαφανίζουν» εκείνους που τους φέρνουν αντίρρηση ή που στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά τους. Απλώς μπορούν και το κάνουν.

Και μετά σκέφτηκα πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα και έχουμε θεσμούς που μπορούν να μας προστατεύουν από την κατάχρηση εξουσίας του κάθε εγωπαθούς αιρετού, που θεωρεί ότι νομιμοποιείται να κάνει ό,τι του καπνίσει, στο όνομα του λαού που τον εξέλεξε.

Και ακόμη σκέφτηκα πόσο πρέπει να προσέχουμε σαν τα μάτια μας αυτούς τους θεσμούς.
«Το ουσιώδες είναι που έσκασε».

Δεν υπάρχουν σχόλια: