161021 ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Ο εύκολος δρόμος!

Ποιος είναι ο εύκολος δρόμος; Μα, εκείνος που δεν χρειάζεται να κουραστείς για να τον διαβείς. Αν μιλάμε για περπάτημα. Αν μιλάμε για αποφάσεις, για μέτρα που πρέπει να ληφθούν, ο εύκολος δρόμος είναι εκείνος που δεν χρειάζεται να σκεφτείς και πολύ.

Επιπλέον, είναι εκείνος που θα επιφέρει και άμεσα αποτελέσματα. Γι’ αυτό και είναι ο αγαπημένος δρόμος όλων των κυβερνήσεων. Αφού τα περισσότερα μέλη τους έχουν δυο βασικά χαρακτηριστικά.

Το πρώτο είναι ότι το θέμα με τη σκέψη δεν… το έχουν και πολύ. Αυτό φαίνεται από χιλιάδες αποφάσεις που, έτσι και τις εξετάσεις, καταλήγεις εύκολα στο συμπέρασμα ότι αυτός που της πήρε τις πήρε… στο πόδι. Χωρίς να μπει στον κόπο να σκεφτεί όλες τις παραμέτρους.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό των κυβερνώντων είναι ο βραχύς ορίζοντας. «Σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε», μοιάζουν να σκέφτονται, γι’ αυτό και θέλουν τα μέτρα που θα πάρουν να έχουν όσο το δυνατόν πιο άμεσα αποτελέσματα.

Θεωρούν πως αυτός είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να υπάρχουν πολιτικά και μετά τις επόμενες εκλογές ή τον επόμενο ανασχηματισμό, ό,τι έρθει πρώτο. Έτσι, λοιπόν, ο εύκολος δρόμος είναι ο μόνος δρόμος που επιλέγουν και ιδού τα αποτελέσματα.

Λέγαμε χθες για τη ζημιά που προκλήθηκε από την εξίσωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης με εκείνο της κίνησης. Υποτίθεται ότι με το μέτρο αυτό χτυπήθηκε το λαθρεμπόριο καυσίμων και έτσι αυξήθηκαν, όσο αυξήθηκαν τα έσοδα του κράτους.

Για  να καταλάβετε τι εννοούμε λαθρεμπόριο θα σας μεταφέρω μια καλοκαιρινή ιστορία, έτσι, για να ξεχαστούμε και λίγο από το κρύο που έρχεται και τον χειμώνα (με τις ανάγκες για θέρμανση) που έχουμε μπροστά μας.

Ο άνθρωπος δημόσιος υπάλληλος. Βρεθήκαμε να κολυμπάμε παρέα σε μια σχετικά άγνωστη, ιδίως στους τουρίστες, παραλία του νομού Μαγνησίας. Ο μικρός οικισμός αποτελείται από λίγα σπιτάκια και καναδυό μικρά συγκροτήματα με ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Συζητώντας για το λαθρεμπόριο καυσίμων μου εξομολογήθηκε πως ο πατέρας του, ντόπιος, απόμαχος πλέον ψαράς, είχε μια βαρκούλα και πήγαινε πότε πότε για ψάρεμα, περισσότερο από χόμπι, για να πιάσει κανένα ψαράκι για το βραδινό ούζο.

Ε, λοιπόν, ο έμπορος καυσίμων του έδινε δωρεάν το λίγο (αφορολόγητο) πετρέλαιο που χρειαζόταν για τη βάρκα του, αρκεί να υπέγραφε ότι αγόραζε χίλια λίτρα! Φαίνεται πως τόσα μπορούσε να δικαιολογήσει ως «επαγγελματίας». Και φαίνεται ότι αυτά τα λίτρα πήγαιναν στην αγορά στην κανονική τιμή εμπορίου.

Το άλλο πουλάκι:

Από μία μόνο βαρκούλα!

Σκεφθείτε, λοιπόν, αν από μια μόνο βαρκούλα διακινούνται στην αγορά τόσα λίτρα αφορολόγητου πετρελαίου, τι πάρτι γινόταν με τα μεγάλα σκάφη ή τα ιδιωτικά γιοτ που δηλώνονται ως επαγγελματικά.

Παρένθεση, γιατί και αυτό θέλω κάποτε να το πω.

Είχα έναν φίλο, οποίος, κάθε φορά που άκουγε για αντιεξουσιαστές και αναρχικούς, για επιδρομές «κατά του συστήματος» και για πυρπολήσεις αυτοκινήτων ή περιπτέρων γύρω από τα Εξάρχεια, γινόταν έξω φρενών.

Εγώ, αν ήμουν αναρχικός, έλεγε, δεν θα έκαιγα το αυτοκινητάκι του φουκαρά, με το οποίο θα πάει αύριο να βγάλει το μεροκάματο. Θα πήγαινα σε μια μαρίνα και θα βούλιαζα ένα από αυτά τα σκάφη που έχουν γνωστοί του κοσμικού κύκλου ή της σόου μπιζ.

Θα έγραφα και ένα κείμενο στην προβλήτα να βλέπουν οι περαστικοί ότι ο εν λόγω «καπετάνιος» είχε δηλωμένο το σκάφος ως επαγγελματικό. Το νοίκιαζε κάθε καλοκαίρι δέκα μέρες στη… μάνα του και έτσι δικαιούνταν αφορολόγητα καύσιμα για όλο το χρόνο.

Γελούσα και του έλεγα ότι πιθανότατα οι συγκεκριμένοι «αντιεξουσιαστές» δεν το κάνουν, επειδή φοβούνται μη μεταδοθεί η φωτιά σε κανένα σκάφος παραδίπλα και πάρει κατά λάθος και του πατέρα τους που είναι δεμένο εκεί κοντά.

Κόβουμε την πλάκα και κλείνουμε την παρένθεση για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας. Ακούστε τι λένε οι γνώστες της κατάστασης με τους οποίους μιλήσαμε:

«Στον τομέα των λαθραίων καυσίμων ναυτιλίας το εμπόρευμα κατά κανόνα δεν εισάγεται λαθραία, παράγεται στην Ελλάδα, αλλά εξάγεται ή διατίθεται σε δικαιούχους αφορολόγητων καυσίμων εικονικά.

Η συνηθέστερη μέθοδος είναι ο εικονικός εφοδιασμός σκαφών (ποντοπόρα, ακτοπλοϊκά, αλιευτικά, τουριστικά, επαγγελματικά κ.λπ.). Για παράδειγμα, ποσότητα καυσίμων φορτώνεται νομότυπα στα διυλιστήρια για παράδοση σε πλοίο που δικαιούται ατέλεια, στη συνέχεια υπογράφει κάποιος ψευδώς ότι παραλήφθηκε η ποσότητα, ενώ στην πραγματικότητα παραλαμβάνει μικρότερη ή μηδενική ποσότητα.

Η διαφορά δηλωθείσας και παραδοθείσας ποσότητας (λαθραία καύσιμα) διοχετεύεται παράνομα σε εργαστήρια αποχρωματισμού και στη συνέχεια σε χώρους αποθήκευσης (αδήλωτες κρυφές δεξαμενές).

Στη συνέχεια το λαθραίο εμπόρευμα διατίθεται στην αγορά μέσω συνεργαζόμενων πρατηρίων καυσίμων ή άλλα κανάλια διακίνησης. Οι παράνομες δεξαμενές που είναι διάσπαρτες στην Αττική υπολογίζονται πάνω από 200! Άγνωστος είναι ο αριθμός των παράνομων εργαστηρίων αποχρωματισμού.

Στην αλυσίδα λοιπόν αυτή συμμετέχουν βυτία, τα πλωτά μέσα (σλέπια, μπάρτζες κ.λπ. ), οι ναυτιλιακές εταιρείες (καπετάνιοι κ.λπ.) και οι τελικοί αποδέκτες που τα πληρώνουν σε χαμηλότερες τιμές».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι από όλα αυτά χτυπήθηκε από τις κυβερνήσεις;

Γιατί «εξακολουθεί να παραμένει άλυτο το πρόβλημα του λαθρεμπορίου και της εκτεταμένης παραβατικότητας στο εμπόριο υγρών καυσίμων», όπως καταγγέλλει η «Καθημερινή» (15-10-2016); Μήπως επειδή απουσιάζει η πολιτική βούληση, παρόλο που σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα τα μέσα για την πάταξη του φαινομένου;

Ή μήπως, απλούστατα, αυτός που επιλέγεται είναι ο γνωστός και εύκολος δρόμος της φορολόγησης, που όμως, όπως είδαμε και χθες, δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα;

Καύσιμα που… καίνε!