170214 ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πού ήσασταν το 2005;

Εμείς ήμασταν εδώ ακριβώς και, μια μέρα σαν τη σημερινή, συζητούσαμε περί έρωτος. Διότι, σε περίπτωση που σας διέφυγε, σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των ερωτευμένων. Και ήταν και τότε, το μακρινό 2005!

Άλλα δώδεκα χρόνια πριν, το ακόμη πιο μακρινό 1993 -όχι, τότε δεν ήμασταν, ακόμη, εδώ- ο Λουδοβίκος των Ανωγείων είχε κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Το Μεϊντάνι», το οποίο άνοιγε με το τραγούδι «Ποιο το χρώμα της αγάπης».

Αν και οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε ότι ελάχιστη σχέση έχει ο έρωτας που γιορτάζεται σήμερα με την αγάπη, ωστόσο μπορούμε να κάνουμε μια κουβέντα για το χρώμα το οποίο κυριαρχεί αυτές της μέρες και -υποτίθεται ότι- τον αντιπροσωπεύει. Τον έρωτα.

Ακούστε, λοιπόν, τι λέγαμε πριν από δώδεκα χρόνια για το θέμα. Ξεκινούσαμε με την ερώτηση «Ποιο το χρώμα της αγάπης;» και συνεχίζαμε με πράγματα που ελάχιστα άλλαξαν με τον καιρό:

«Πιθανότατα θα έχετε ακούσει το ομώνυμο τραγούδι στο οποίο ο Λουδοβίκος των Ανωγείων αναρωτιέται και ψάχνει σε διάφορα χρώματα να βρει αυτό της αγάπης. Αφού τα απορρίπτει το ένα μετά το άλλο, καταλήγει πως το πιο πιθανό είναι η αγάπη να έχει το χρώμα του ουράνιου τόξου.

Όχι μόνο γιατί περιέχει όλα τα χρώματα, αλλά γιατί αυτό το παράξενο “φαινόμενο”, όσο νομίζεις πως το φτάνεις τόσο χάνεται και φεύγει από μπροστά σου. Τώρα, γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Διότι σήμερα γιορτάζουν – τρομάρα τους – οι ερωτευμένοι!

Θα το είχα ξεχάσει εντελώς αν δεν έκανα μια βόλτα στα καταστήματα το… βράδυ του Σαββάτου. Παρένθεση: Πώς σας φαίνεται πάλι αυτό; Η “αγορά” να μας λέει ακόμη και πότε και τι γιορτάζουμε; Κλείνει η παρένθεση.

Λοιπόν, κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής βόλτας είδα να κυριαρχεί στις βιτρίνες το κόκκινο χρώμα. Κόκκινα χαζοδωράκια, κόκκινα μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς, κόκκινα εσώρουχα, ακόμη και κόκκινα… γλυκά!

Διαβάζοντας και κάτι αστεία “συνθηματάκια” που ήταν γραμμένα σε κάποιες βιτρίνες, συνειδητοποίησα ότι όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι… του Βαλεντίνου».

Το άλλο πουλάκι:

Εγώ θυμάμαι ότι αναρωτιόμουνα:

«Γιατί όμως κόκκινο; Εδώ σε θέλω. Θα πρέπει να ψάξουμε κανέναν απ’ αυτούς που γιορτάζει για να μας πει. Αλλά μήπως ξέρει, λέτε, κι αυτόςq Όπως είπαμε τη μόδα δεν την κάνουν αυτοί που τη χρησιμοποιούν, αλλά κάποιοι άλλοι που χρησιμοποιούν τους πρώτους.

Φαντάζομαι πως με το κόκκινο θέλουν να συμβολίσουν το “πάθος”. Το αίμα που κυλάει γρήγορα στις φλέβες των ερωτευμένων. Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι οι μεγάλοι έρωτες, έτσι όπως τους “ζήσαμε” στη λογοτεχνία ή στον κινηματογράφο, συχνά καταλήγουν στο θάνατο.

Λέτε να τα είχαν όλα αυτά υπόψη τους οι εισηγητές του κόκκινου χρώματος; Ή απλώς κατέληξαν, μετά από σχετικές έρευνες, ότι το κόκκινο πουλάει περισσότερο; Ο Θεός κι η ψυχή τους. Πάντως, αν το σκεφτούμε καλύτερα, όλη αυτή η ιστορία έχει και την πλάκα της.

Και ίσως έτσι θα έπρεπε να τη δούμε. Εξάλλου όλες οι γιορτές πάνω κάτω το ίδιο νόημα δεν έχουν; Σπάζουν τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Μπορεί να είσαι ερωτευμένος κάθε μέρα (όπως ισχυρίζονται ορισμένοι), αλλά μια φορά το δείχνεις λίγο περισσότερο.

Και πολίτης είσαι κάθε μέρα (όπως ισχυρίζονται άλλοι), στις εκλογές όμως τα δίνεις όλα. Εντάξει, θα μου πείτε, αλλά να μας επιβάλλουν άλλοι πότε θα γιορτάσουμε και πότε θα εκδηλώσουμε τον έρωτά μας;

Ε, αυτό μας πείραξε; Μήπως κι όλες τις άλλες γιορτές κάποιοι δεν τις επέβαλαν και δεν όρισαν τη μέρα τους μέσα στο έτος; Μας πειράζει που οι συγκεκριμένοι κάποιοι είναι άνθρωποι της αγοράς; Σιγά τα ωά!

Τουλάχιστον αυτών ο στόχος είναι και σαφής και ειλικρινής. Θέλουν να κερδίσουν χρήματα. Ενώ οι άλλοι, με τις πιο “σπουδαίες” ημέρες που μας όρισαν;»

Τέτοια πράγματα λέγαμε, μια τέτοια μέρα, και σχολιάζαμε το φαινόμενο της… εμπορευματοποίησης, όπως λέγεται, ακόμη και του έρωτα. Είναι όμως έτσιq Εξάλλου, υπάρχει κάτι που μπορεί να μετατραπεί σε εμπόρευμα, αν δεν είναι φτιαγμένο για τέτοιο;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ο έρωτας δεν μπορεί να γίνει εμπόρευμα!

Και τότε, τι είναι όλο αυτό που «γιορτάζουμε» σήμερα. Αν ο έρωτας δεν… εμπορευματοποιείται (ωραία λέξη) και αν εμείς σήμερα «γιορτάζουμε» αποκλειστικά «με όρους αγοράς», -για να θυμηθώ μια «αριστερή» έκφραση-, τότε τι στο καλό συμβαίνει;

Την απάντηση μου την έδωσε ο Γιώργος Ζαμπέτας. Παρακολουθώντας μια συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Λιάνα Κανέλλη, στάθηκα σε κάτι που είπε σε ερώτηση σχετική με το θέμα που συζητάμε:

-Εσείς έχετε ερωτευτεί πολλές φορές;

-Όχι! Δεν έχω ερωτευτεί καμιά, ακόμα. Ψιλοκαψούρες έχω περάσει.

Εδώ πρέπει να κρύβεται το μυστικό. Ο έρωτας δεν είναι, ούτε μπορεί να γίνει εμπόρευμα. Ούτε μπορεί να γιορτάζει μια παγκόσμια ημέρα. (Αν αυτό συμβεί, μάλλον κάποιοι δεν τον εκτίμησαν καλά.) Η… καψούρα όμως, μπορεί μια χαρά!

Αυτή, μάλιστα. Ταιριάζει τέλεια και με το κόκκινο χρώμα και με όλα αυτά τα απίθανα εμπορεύματα που σκέφτηκε η αγορά για να κερδίζει, καθώς οι καψούρηδες αναζητούν στις βιτρίνες κάτι για να εκφράσουν τα αισθήματά τους.

Επομένως; Όλα καλά και κανένα πρόβλημα με τη σημερινή ημέρα, αρκεί να κάνουμε μια μικρή παρέκκλιση και αλλάξουμε λίγο τον τίτλο της:

«Αγίου Βαλεντίνου, παγκόσμια ημέρα των καψούρηδων».

 Οι ερωτευμένοι δεν γιορτάζουν ποτέ!