170201 ΕΥΜΟΡΦΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Θέλουμε να αρέσουμε!

Δεν μιλάω για εμάς, τα πουλάκια, αλλά συνολικά για το ανθρώπινο είδος. Θέλουμε να αρέσουμε… γενικώς, κυρίως όμως εμφανισιακά. Τι σημαίνει εμφανισιακά; Σημαίνει «ως προς την εμφάνιση, όπως φαίνεται εξωτερικά» (αντιγραφή από το Βικιλεξικό).

Μοιάζει να μην μας ενδιαφέρει και τόσο το εσωτερικό, το περιεχόμενο, και αν έχουμε να επιλέξουμε τι από τα δυο θα βελτιώσουμε, μάλλον προτιμάμε την εξωτερική εμφάνιση.

Θα μου πείτε πως, ίσως, ο λόγος να είναι το γεγονός ότι αυτή μπορεί να βελτιώνεται πιο εύκολα. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζουμε. Πάντως η εμφάνιση, η πρώτη εικόνα που, όπως λένε, μετράει πολύ, μας απασχολεί εντονότατα.

Θέλουμε να αρέσουμε, πρωτίστως στον εαυτό μας. Πράγμα που μοιάζει να είναι πολύ δύσκολο, αν κρίνουμε από τα ποσοστά των ανθρώπων που δηλώνουν λίγο ή καθόλου ευχαριστημένοι από την εμφάνισή τους.

Ας ξεκαθαρίσω κάτι από τώρα, πριν προχωρήσω περισσότερο στη συζήτηση. Δεν είναι καθόλου κακό ή κατακριτέο το να θέλουμε να έχουμε μια εμφάνιση που μας ικανοποιεί. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το επεδίωκαν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές, σε κάθε τόπο.

Έχουμε στοιχεία που δείχνουν ότι από την εποχή ακόμη των σπηλαίων, άντρες και γυναίκες πρόσεχαν την εμφάνισή τους και προσπαθούσαν να τη βελτιώσουν με διάφορες μεθόδους. Τονίζοντας κάποια χαρακτηριστικά, καλύπτοντας κάποια άλλα, αλλάζοντας ό,τι ήταν δυνατόν να αλλάξει…

Η προσπάθεια μάλιστα αυτή έχει ταυτιστεί και με την όρεξη για ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της ψυχικής διαταραχής ή της κατάθλιψης είναι και η τάση των πασχόντων να εγκαταλείπουν την εικόνα του εαυτού τους στη τύχη της.

Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι τείνουμε να κρίνουμε αρνητικά, με την πρώτη ματιά, άντρες και γυναίκες που έχουν παρατήσει τον εαυτό τους, που δεν ενδιαφέρονται για την εικόνα τους, που δεν προσέχουν τη σιλουέτα αλλά και το ντύσιμό τους.

Πέρα όμως από αυτές τις γενικές παρατηρήσεις, φαίνεται πως, στις μέρες μας, το φαινόμενο έχει πάρει άλλου είδους διαστάσεις. Διότι είναι ένα ζήτημα η προσοχή στην εμφάνιση και ένα άλλο, διαφορετικής τάξεως, η καταφυγή στα… χειρουργεία.

Το άλλο πουλάκι:

Συχνά μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Σχεδόν είκοσι δύο εκατομμύρια αισθητικές επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν στον κόσμο το 2015, περισσότερες κατά ένα εκατομμύριο από την προηγούμενη χρονιά. Τόσοι άνθρωποι καταφεύγουν στο νυστέρι, απλώς για να φαίνονται «ομορφότεροι».

Έβαλα τη λέξη σε εισαγωγικά, όχι μόνο επειδή η ομορφιά είναι κάτι υποκειμενικό, αλλά κυρίως επειδή δεν έχει νόημα να προσπαθείς να χαρακτηρίσεις όμορφο ή όχι κάτι που είναι… ψεύτικο. 

Πόσο όμορφο, ας πούμε, μπορεί να είναι ένα στήθος μετά από μία αυξητική επέμβαση, πρακτική στην οποία κατέφυγαν περισσότερες από ενάμισι εκατομμύριο γυναίκες, μέσα σε μια χρονιά;

Για να το πω… συγκριτικά, πόσο πιο όμορφο από το «μικρό» αλλά φυσικό μπορεί να είναι το μεγαλύτερο μεν παραγεμισμένο με σιλικόνη όμως στήθος μιας γυναίκας; Εδώ υπάρχει μια τελείως παραπλανητική απάντηση. Την ακούω συχνά σε τέτοιες κουβέντες και λέει «αν η ίδια αισθάνεται καλύτερα έτσι…»

Είναι παραπλανητική διότι η ίδια «αισθάνεται καλύτερα» (ή χειρότερα) όχι ανεξάρτητα από τα πρότυπα που επιβάλλει η εκάστοτε μόδα. Δύο είναι οι λόγοι που την οδηγούν στο χειρουργικό τραπέζι.

Η εικόνα για την ομορφιά όπως έχει διαμορφωθεί από τα τρέχοντα πρότυπα και η δυνατότητά της να πραγματοποιήσει μια τέτοια επέμβαση. Όταν λέω δυνατότητα εννοώ και την επιστημονική – ιατρική πρόοδο, αλλά και την οικονομική άνεση της ίδιας.

Διότι τα νούμερα και οι στατιστικές που μιλάνε για τέτοιου είδους επεμβάσεις δεν μας δίνουν την πραγματική εικόνα που επικρατεί στην υφήλιο. Δεν ρωτούν, ας πούμε πόσοι είναι εκείνοι που θα ήθελαν να κάνουν τέτοιου είδους επεμβάσεις αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.

Ή πόσοι άλλοι θα πήγαιναν στους ειδικούς για να βελτιώσουν κάτι που σήμερα (ακόμη) είναι επιστημονικά ανέφικτο, όπως, ας πούμε, η αύξηση του ύψους. Δεν βλέπετε τι γίνεται στο διαδίκτυο, τα τελευταία χρόνια, με τις διαφημίσεις για τη δυνατότητα επιμήκυνσης του… ανδρισμού;

Κανείς δεν ξέρει, λοιπόν, ακριβώς μέχρι που είναι ικανός να φτάσει ο καθένας και η καθεμιά (85,6% των επεμβάσεων είναι σε γυναίκες), όταν του δοθεί η επιστημονική και οικονομική δυνατότητα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γιατί πρέπει να είναι έτσι;

Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που έχουμε, με αυτό που μας έδωσε η φύση, και ψάχνουμε να αλλάξουμε, ακόμη και βιάζοντάς την; Και γιατί άραγε δεν έχουμε την αντίστοιχη επιθυμία να βελτιωθούμε εκεί που πραγματικά μπορούμε και είναι πιο εύκολο;

Εύκολο είπα; Ας πούμε ανώδυνο. Εννοώ, για παράδειγμα, να βελτιώσουμε στοιχεία του χαρακτήρα μας ή να «αυξήσουμε» τη μόρφωσή μας. Γιατί δεν μας ενδιαφέρει μια τέτοιου είδους αλλαγή του εαυτού μας, παρά (μόνο) η εξωτερική εμφάνιση;

Ίσως γιατί δεν ξέρουμε ότι αυτού του είδους οι αλλαγές έχουν τεράστια επίδραση και στην ομορφιά μας. Θυμάμαι έναν παλιό δάσκαλο που έλεγε στους μαθητές του ότι δεν υπάρχει άσχημο παιδάκι, επειδή η ομορφιά, στην πραγματικότητα, είναι η εικόνα της ψυχής και του χαρακτήρα μας.

«Τα παιδάκια δεν έχουν κακία μέσα τους –μόνο αγάπη-, γι’ αυτό και είναι όλα όμορφα», τους έλεγε. Μάλιστα έφερνε και παράδειγμα τη σχέση κάθε παιδιού με τη μητέρα του ή τη γιαγιά του, που δεν μπορεί ποτέ να τις δει άσχημες, επειδή το αγαπούν και τις αγαπά αληθινά.

Λέτε να είχε δίκιο και να ισχύει κάτι τέτοιο και για εμάς τους μεγαλύτερους;

 Γιατί να έχουμε τόσο ανάγκη 

την ψεύτικη «ομορφιά»;