171011 ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Είδαν κι απόειδαν…

Παίρνουν τα ματάκια τους και φεύγουν. Ματάκια νεανικά, αθώα ακόμη, γεμάτα όρεξη για ζωή και όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον -όχι με την μορφή που το ονειρευόμασταν εμείς, η μεγαλύτερη γενιά.

Διότι, κάποτε, το μέλλον αφορούσε μεν τον καθένα ατομικά, περιελάμβανε όμως και τους υπόλοιπους, «την κοινωνία», που φανταζόμασταν ότι θα αλλάξει και θα διαμορφωθεί σύμφωνα με τα εφηβικά μας όνειρα. Είδαμε τι έγινε, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το μέλλον εκείνο ήρθε και… πέρασε. Ήταν πολύ καλύτερο, για τον καθένα ατομικά, απ’ ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε. Κανείς έφηβος της γενιάς μας, γεννημένος στη φτώχια του ’50 και του ’60, δεν είχε ονειρευτεί ένα επίπεδο ζωής σαν αυτό που απολαύσαμε στα καλά χρόνια, πριν από την κρίση.

Και του οποίου τα… απόνερα είναι αυτά που συντηρούν ακόμη πολλές οικογένειες και εξασφαλίζουν μια στοιχειωδώς ικανοποιητική ζωή για τα παιδιά τους, μέχρι να μπορέσουν να αποκατασταθούν τα ίδια.

Δηλαδή το δικό τους το μέλλον, το οποίο εμείς το πήραμε (και το φάγαμε –«μαζί») σαν προκαταβολή, θα μπορεί να στηρίζεται -για πόσο ακόμη;- σε ό,τι δεν φαγώθηκε, ή σε ό,τι μπορεί να εξασφαλίσει κάποιο επιπλέον εισόδημα για «τα παιδιά».

Διότι, πώς αλλιώς θα μπορούσαν τα νεανικά μάτια για τα οποία ξεκίνησα να σας μιλώ να αντικρύσουν τις πόλεις της βόρειας Ευρώπης, ανά τις οποίες, τους τελευταίους μήνες, αναζητούν εργασία ανάλογη των προσόντων που διαθέτουν;

Οι γονείς, που από τη μια πονούν για τον ξενιτεμό των παιδιών τους, από την άλλη ανοίγουν το κομπόδεμα -όσοι μπορούν, έτσι;- για να τους εξασφαλίσουν εισιτήρια και διαμονή μηνών, μέχρι να μπορέσουν αυτά να «αποκατασταθούν».

Και θα μπορέσουν, είναι σίγουρο. Διότι ένα μεγάλο μέρος από εκείνα που φαγώθηκαν επενδύθηκε (ευτυχώς) σε σπουδές των παιδιών και τα εφοδίασε με ένα σωρό προσόντα, με ξένες γλώσσες, με πτυχία και μεταπτυχιακά, τα οποία έξω «μετράνε».

Κι έτσι, τα νεανικά όνειρα περιλαμβάνουν πλέον, σχεδόν αποκλειστικά,  μια καριέρα στο εξωτερικό, μακριά από αγαπημένα πρόσωπα και τόπους, μακριά από μια χώρα που δεν μπόρεσε να κρατήσει και να αξιοποιήσει το πιο εκλεκτό κομμάτι της νεολαίας της.

Εν τω μεταξύ, εδώ, κάποιοι μετρούν την ανεργία, η οποία -λέει- μειώθηκε θεαματικά τη χρονιά που διανύουμε και έτσι μπορούμε να αισιοδοξούμε. Αυτό το λέει η μία ανάγνωση. Διότι υπάρχει και δεύτερη.

Το άλλο πουλάκι:

Ας ξεκινήσουμε από τα στοιχεία.

«Στο πρώτο 9μηνο του έτους (Ιανουάριος – Σεπτέμβριος) δημιουργήθηκαν 265.871 νέες θέσεις εργασίας αποτελώντας την υψηλότερη επίδοση πρώτου εννιαμήνου έτους από το 2001 μέχρι σήμερα. 

Από τη σύγκριση των στοιχείων των δύο μηνών, Σεπτέμβριος 2017 και Σεπτέμβριος 2016, προκύπτει αυξημένη επίδοση κατά 9.340  περισσότερων θέσεων εργασίας για τον Σεπτέμβριο 2017 (θετικό ισοζύγιο 17.128  θέσεων εργασίας) έναντι θετικού ισοζυγίου (7.788) τον Σεπτέμβριο του 2016.

Αθροιστικά για την περίοδο Ιανουάριος – Σεπτέμβριος 2017, οι αναγγελίες προσλήψεων ανήλθαν στις 1.849.872 θέσεις εργασίας και οι αποχωρήσεις έφτασαν τις 1.584.001, εκ των οποίων οι 814.256 ήταν αποτέλεσμα καταγγελιών συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεων συμβάσεων ορισμένου χρόνου και οι 769.745 οικειοθελείς αποχωρήσεις».

Αυτά τα στοιχεία μάς τα δίνει η ΕΡΓΑΝΗ, το σύστημα που καταγράφει τι γίνεται με την (επίσημη, έτσι;) αγορά εργασίας στη χώρα μας. Τα στοιχεία όμως, όπως ξέρετε πολύ καλά, έχουν πολλές αναγνώσεις. Άσε που πρέπει να βλέπεις και… πίσω από αυτά.

Διαβάζοντάς τα, λοιπόν, η ΑΥΓΗ, πανηγυρίζει στο πρωτοσέλιδό της, το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου: «Με πτώση της ανεργίας περί το 20% ή έναν στους πέντε ανέργους ισοδυναμεί το θετικό ισοζύγιο (προσλήψεις μείον απολύσεις) απασχόλησης που κατέγραψε η Εργάνη για το πρώτο εννεάμηνο του τρέχοντος έτους.

Το γεγονός ότι η θετική τάση εμφανίζεται ισχυρή και τον Σεπτέμβριο επιτρέπει την αισιοδοξία για σημαντικό περιορισμό της ανεργίας και επαναφορά της σε ευρωπαϊκά επίπεδα τα επόμενα ένα - δύο χρόνια».

Βέβαια, κρατάει και μια πισινή, διότι εργασία από εργασία έχει διαφορά: «Μελανό σημείο της γενικής τάσης η διατήρηση και πιθανώς η ενίσχυση των ελαστικών μορφών εργασίας σε νέες θέσεις εργασίας, αλλά και η αντικατάσταση θέσεων πλήρους απασχόλησης».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πάμε όμως και στην άλλη ανάγνωση.

Η οποία γίνεται από τον κ. Βρούτση, τομεάρχη εργασίας της ΝΔ: «Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, το Σεπτέμβριο του 2017, εκτινάχθηκαν στο 60,33%, με την πλήρη απασχόληση να συρρικνώνεται μόλις στο 39,67%.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά αρνητική επίδοση, που επηρεάζει τόσο το σύνολο της αγοράς εργασίας, όσο και τη διαμόρφωσή της. Την ίδια στιγμή, το εννιάμηνο του 2017 παρουσιάζει τη χειρότερη επίδοση όλων των ετών, καθώς οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης “σκαρφάλωσαν” στο 53,50%, όταν στο αντίστοιχο εννιάμηνο του 2013 οι ευέλικτες μορφές ήταν μόνο 43,48%. 

Το ισοζύγιο του Σεπτεμβρίου εμφανίζεται θετικό, αλλά αυτό οφείλεται κατεξοχήν στη δυναμική επέκταση της τουριστικής περιόδου -και το μήνα Σεπτέμβριο- ενώ παρατηρείται εναλλαγή θέσεων πλήρους απασχόλησης με θέσεις μερικής απασχόλησης.

Αποδεικνύεται, έτσι, ότι η αποκλιμάκωση της ανεργίας αφενός καθυστερεί και αφετέρου συντελείται με λάθος τρόπο. Δηλαδή, μέσα από την μείωση των μισθών και την αντικατάσταση θέσεων πλήρους απασχόλησης, με θέσεις μερικής απασχόλησης».

Είπαμε όμως πως θα διαβάσουμε και πίσω από τις γραμμές. Με μια ερώτηση. Τα ματάκια για τα οποία σας μιλήσαμε στην αρχή, πού ακριβώς καταγράφονται; Διότι εγώ προσωπικά γνωρίζω πάρα πολλά «παιδιά» που αυτό το διάστημα αναζήτησαν την τύχη τους έξω.

Είναι άνεργα για τη χώρα μας; Δεν νομίζω, γιατί, απ’ όσο ξέρω, δεν μπήκαν καν στον κόπο να αναζητήσουν εργασία εδώ.

Αυτά ποιο «ισοζύγιο» θα τα συμπεριλάβει;

 «Τώρα φεύγω»!