171024 ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Έκαστος κατά το μέτρον αυτού κρίνεται!

Ποιος θα το φανταζόταν ότι μια Αριστερή κυβέρνηση, ακόμη και της πρώτης φοράς, θα έθετε σε εφαρμογή την αρχή της διακρίσεως, μια από της σημαντικότερες αρχές της πατερικής διδασκαλίας;

Τη λέει η αρχή αυτή; Μα, το είπαμε στην… αρχή. Δεν υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση των «προσώπων» (για να βάλουμε στη συζήτηση ακόμη έναν όρο της παράδοσής μας) αλλά η κάθε περίπτωση εξετάζεται ξεχωριστά.

Για να το καταλάβετε, θα το πω λίγο χοντροκομμένα. Γιατί, υποτίθεται ότι αυτή είναι και μια διαφορά που μας διακρίνει από τους Καθολικούς. Θα έχετε δει όλοι σε ταινίες πώς γίνεται εκεί η εξομολόγηση.

Ο «πνευματικός» δεν μπορεί να δει το πρόσωπο του πιστού. «Βλέπει» μόνο το αμάρτημα. Και αναλόγως επιβάλλει τη «ποινή». Εκατό άνθρωποι να πάνε και να εξομολογηθούν το ίδιο αμάρτημα θα τους επιβληθεί ακριβώς το ίδιο επιτίμιο.

Σ’ εμάς τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, ακριβώς εξαιτίας αυτής της αρχής της διακρίσεως. Ο πνευματικός βλέπει το πρόσωπο που έχει μπροστά του και, γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες του καθενός, επιβάλλει έναν διαφορετικό «κανόνα».

(Να πούμε με την ευκαιρία ότι στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το επιτίμιο αποτελεί τιμωρία με την οποία ικανοποιείται η θεία δικαιοσύνη που έχει τρωθεί από την αμαρτία του πιστού. Ενώ στην δική μας παράδοση πρόκειται για θεραπευτικό και παιδαγωγικό μέσο.)

Πώς συμβαδίζουν τώρα όλα αυτά με την Αριστερή κυβέρνηση και τις επιλογές της. Θα το πούμε στη συνέχεια. Απλώς αξίζει να αναρωτηθούμε αν το όλο εγχείρημα αποτελεί μια κίνηση καλής θέλησης προς την Εκκλησία, δηλαδή την ιεραρχία.

Διότι, με αφορμή την αλλαγή φύλου, υπήρξε αρκετή ένταση στις σχέσεις τους. Ε, αν σκεφτεί κανείς ότι μπαίνουμε σιγά σιγά στην προεκλογική περίοδο, δεν είναι και καιρός να κόβεις όλες τις γέφυρες…

Έρχεται, λοιπόν, ο κύριος Σπίρτζης και προσπαθεί να λειάνει τις γωνίες, καταθέτοντας τον νέο ΚΟΚ, στον οποίο σκέφτηκε ότι πρέπει να εφαρμόζεται η αρχή της διακρίσεως που προέρχεται από την καθ’ ημάς παράδοση και αποτελεί πρακτική της Εκκλησίας.

Το άλλο πουλάκι:

Τον πρόλαβαν άλλοι!

Κάποιος θα έπρεπε να πει στον κύριο Σπίρτζη ότι τα όργανα της Τροχαίας, αυτοί ντε που κάνουν τους ελέγχους και δίνουν τις κλήσεις, εφαρμόζουν ήδη στην πράξη αυτά που θα μας έρθουν με τον νέο ΚΟΚ.

Κοιτάξτε τι γίνεται συνήθως: Πρώτα πρώτα σου λένε ποιο θα ήταν το πρόστιμο, αν σε έγραφαν για την παράβαση που έκανες πραγματικά. Συνήθως πρόκειται για ένα ποσό αρκετών εκατοντάδων ευρώ.

Εδώ βρίσκεται το πρώτο λεπτό σημείο. Δεν έχω προσωπική πείρα, φαντάζομαι όμως ότι αν σε δουν σε ένα αυτοκίνητο μεγάλης αξίας, από αυτά που λέμε πολυτελείας, παίρνεις την κλήση και πας στο καλό. Αν είσαι όμως με ένα… συμβατικό αυτοκίνητο;

Τότε σε πληροφορούν ότι θα σε γράψουν για μια άλλη παράβαση, για την οποία προβλέπεται πολύ μικρότερο πρόστιμο. Μιλάμε πλέον για δεκάδες ευρώ. Το σημείο αυτό είναι το σημαντικότερο.

Αν δείξεις πως είσαι ευχαριστημένος, παίρνεις το «χαρτάκι» και η ιστορία τελειώνει εκεί. Αν όμως πεις κάτι τού τύπου «ωχ, πάει το μεροκάματο», τότε ξεκινά η τρίτη φάση… διαπραγμάτευσης. Γιατί το όργανο μάλλον θα σε ρωτήσει «τι επάγγελμα κάνετε;»

Προσοχή! Μην πεις αλήθεια! Εκτός αν το επάγγελμά σου είναι πράγματι κάποιο από αυτά που πρέπει να δηλώσεις για να πέσεις στα ακόμη πιο μαλακά ή και να τη γλιτώσεις εντελώς. Ποια είναι όμως τα επαγγέλματα που μπορούν να συγκινήσουν ένα όργανο;

Αυτά για τα οποία η κοινωνία έχει μια θετική γνώμη. Που όσοι τα ασκούν κάνουν μια σοβαρή δουλειά, όμως δεν πληρώνονται όσο θα περίμενε κανείς. Ας πούμε, από το δημόσιο, νοσοκόμος, ή κοινωνικός λειτουργός, ή δάσκαλος…

Από τον (κατασυκοφαντημένο στη χώρα μας) ιδιωτικό τομέα, δύσκολα θα βρεις κάτι που να συγκινεί. Μπορείς να πεις ότι εργάζεσαι σε εταιρεία ανακύκλωσης, ή σε σουβλατζίδικο ως ντιλιβεράς. Προς θεού, μην πεις ότι είσαι ελεύθερος επαγγελματίας.

Μόλις, λοιπόν, το όργανο ακούσει το επάγγελμά σου, ή θα συνεχίσει κανονικά με το πρόστιμο που σου είπε πριν –τι είχες τι έχασες, δηλαδή- ή θα σου κόψει κλήση για άλλη παράβαση, με ακόμη μικρότερο πρόστιμο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μπορεί και να σου πει «φύγετε»!

Δηλαδή να τη γλιτώσεις για τα καλά. Πράγμα που εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, όπως, για παράδειγμα από το πώς πήγε μέχρι εκείνη τη στιγμή η… συγκομιδή. Θυμηθείτε λίγο τον Ηλία του 16^ου!

Συμπέρασμα. Τζάμπα «καινοτομία» πήγε να μας πουλήσει ο κύριος Σπίρτζης και τζάμπα τσιμπήσαμε κι εμείς και μαλώνουμε μεταξύ μας. Το πράγμα είναι πολύ παλιό και βαθιά ριζωμένο στην παράδοσή μας.

Αυτός το μόνο που θα καταφέρει είναι να χαλάσει και την παράδοση, διότι θα πάει να βάλει κάτι που (υποτίθεται ότι) είναι αντικειμενικό. Τα «εισοδηματικά κριτήρια». Φράση που, στην Ελλάδα, θα μπορούσε να αποτελεί και σύντομο ανέκδοτο.

Καλά το είπε εκείνο το «δεν υπάρχει οριζόντια πολιτική που να είναι δίκαιη». Τι το ήθελε το «εισοδηματικά κριτήρια υπάρχουν σε πολλές πτυχές της κοινωνικής ζωής»; Υπάρχουν, γι’ αυτό είδαμε χαΐρι.

Η πρόταση η δική μας λοιπόν: Καλύτερα να το αφήσουμε το πράγμα στη διαίσθηση και στη «μύτη» τού κάθε οργάνου.

Εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, ρεεε!

 Δίπλωμα, άδεια και… εκκαθαριστικό!