180209 ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Απλούστατο!

Εμείς τρέχαμε και ψάχναμε, ενώ η λύση ήταν μπροστά μας. Κρίμα να μην την βλέπουμε τόσο καιρό. Θα μου πείτε δεν μπορούμε όλοι να είμαστε όσο ανοιχτομάτηδες χρειάζεται. Κάποιοι το έχουν, άλλοι όχι.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαι βέβαιος πως όλοι έχετε συζητήσει κάποια στιγμή στις παρέες σας για τις αιτίες της χρεοκοπίας. Τι έφταιξε και η χώρα μας δημιούργησε τόσο μεγάλα ελλείμματα.

Θυμόσαστε βέβαια πως, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η επικρατούσα άποψη ήταν πως στην χρεοκοπία μάς οδήγησαν τα μνημόνια. Αυτά ήταν η αιτία όλου του κακού. Γι’ αυτό και αρκούσε να τα σκίσουμε για να γυρίσουμε στις παλιές καλές μέρες.

Δεν ξέρω πόσοι το πίστευαν αυτό, από το αποτέλεσμα όμως τριών τουλάχιστον εκλογικών αναμετρήσεων φάνηκε ότι πολλοί ΗΘΕΛΑΝ να το πιστέψουν. Ήταν κάτι πολύ βολικό και πολύ «ευχάριστο στ’ αφτιά μας».

Από το σημείο αυτό βέβαια ξεκινούν και οι ευθύνες ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου, ευθύνες που έχουν να κάνουν με αυτό που ονομάζουμε λαϊκισμό. Ένας ορισμός τού οποίου είναι το να λες στο πόπολο ό,τι «ακούγεται ευχάριστα στ’ αφτιά».

Κάποια στιγμή φάνηκε πως η άποψη αυτή, το ότι δηλαδή υπεύθυνα για την χρεοκοπία είναι τα μνημόνια, άρχισε να αναθεωρείται. Με τη «βοήθεια», βεβαίως, της σημερινής κυβέρνησης, η οποία πραγματοποίησε τις γνωστές της κωλοτούμπες.

Έπρεπε, βλέπετε, να αντιμετωπίσει μια βασική αντίφαση. Δεν μπορείς να κατηγορείς τα μνημόνια και εσύ να προσκομίζεις ένα (μόνο;) καινούριο. Κάτι δεν στέκει. Ή θα αναθεωρήσεις τα λεγόμενά σου («αυταπάτες») ή….

Δεν έχει άλλο. Η δεύτερη εναλλακτική είναι εκτός συζήτησης, από αυτή τουλάχιστον την κυβέρνηση. Διότι περιλαμβάνει την πιθανότητα παραίτησης, από τη στιγμή που δεν υπάρχει συνέπεια λόγων και έργων. Αλλά, πού…

Είστε όμως εντελώς βέβαιοι ότι η κυβέρνηση, όλη η κυβέρνηση, έχει συνειδητοποιήσει πλήρως τα αίτια της χρεοκοπίας. Εμένα θα μου επιτρέψετε να έχω κάποιες επιφυλάξεις.

Το άλλο πουλάκι:

Κι εμένα.

Διότι διάβασα προχθές, με αφορμή την νέα υπόθεση NOVARTIS, κάποιες δηλώσεις τού υπουργού κυρίου (τρόπος τού λέγειν) Πολάκη, που δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να… παρανοεί. 

Ας κάνουμε εδώ μια μικρή παρένθεση. Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση, σας συνιστώ όμως να μην κρατάτε και πολύ μεγάλο καλάθι. Και για να μην παρεξηγηθώ, σας λέω ευθέως ότι είμαι από εκείνους που επιθυμούν να χυθεί άπλετο φως.

Φαντάζομαι πως δεν βρίσκεται κάποιος που δεν θα το ήθελε αυτό -εκτός, εννοείται, από τους ενόχους- όμως αυτό μπορεί να είναι κάτι που υπάρχει μόνο στη φαντασία μου. Διότι πάντοτε υπάρχουν λάτρεις του… μισοσκόταδου.

Κρατάτε λοιπόν εσείς ένα τοσοδούλι καλαθάκι, και το λέω περισσότερο σε εκείνους, όπως ένας πολύ καλός φίλος που πίστευε πριν από τις εκλογές του 2015, ότι η νέα κυβέρνηση θα φέρει πολύ χρήμα στα ταμεία του κράτους από τις περίφημες λίστες!

Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στο θέμα μας. Προσέξατε μήπως κι εσείς τι είπε ο υπουργός (αυτό τού πάει καλύτερα) Πολάκης, με αφορμή το θέμα των φαρμάκων; Θα μου πείτε τόσα που λέει τι να πρωτοπροσέξουμε;

Αφήστε τότε, θα σας το θυμίσω εγώ. Έκανε μια δήλωση που φανερώνει αυτό ακριβώς που σχολιάσαμε πριν. Ότι κάποιοι άνθρωποι, που δυστυχώς ανήκουν στην κυβέρνηση, δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη τις αφελείς αντιλήψεις περί χρέους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Παύλο Πολάκη,  «αυτά τα 85 δισ. μαζί με τα 100 δισ. των δημόσιων έργων και τα 150 δισ. των εξοπλισμών δημιούργησαν το δημόσιο χρέος».

Όπερ έδει δείξαι!

Έχετε σκεφτεί πόση (επικίνδυνη) αφέλεια κρύβεται πίσω από αυτή την αντίληψη. Έχετε αναλογιστεί ότι, όσο αντιμετωπίζουμε με τέτοιους απλοϊκούς, «μπακαλίστικους», που θα έλεγε και ο δικός μας, τρόπους την πραγματικότητα, αυτή θα μας εκδικείται;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Προσέξτε την αντίφαση.

Πάντα πρέπει να ξεκινάμε από τις αντιφάσεις. Το σκεπτικό αυτό λέει ότι, σε άλλες χώρες, που δεν έχουν χρεοκοπήσει όπως εμείς, ούτε μίζες για φάρμακα πέφτουν, ούτε δημόσια έργα γίνονται, ούτε, φυσικά εξοπλιστικά προγράμματα υπάρχουν.

Μόνο στην Ελλάδα διακινείται μαύρο χρήμα από τέτοιες δραστηριότητες και γι’ αυτό μόνο η Ελλάδα είναι ακόμη υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Μπορεί κανείς να το ισχυριστεί αυτό σοβαρά; Μπορεί, αν είναι Πολάκης!

Το πιο επικίνδυνο είναι όμως άλλο. Ο ισχυρισμός του υπουργού φέρνει από την πίσω πόρτα τη λογική τού «δεν υπάρχει πρόβλημα, άρα δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τίποτε». Αρκεί να ελέγξουμε τις μίζες και όλα θα πάνε καλά.

Τα υπόλοιπα, ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε, το ισοζύγιο συναλλαγών, τα υπερβολικά έξοδα και οι σπατάλες, τα προνόμια ευνοημένων ομάδων, το «γιάγμα» που γίνεται στο δημόσιο, ο τρόπος που χειριστήκαμε το ασφαλιστικό…

Τι να τα λέμε, τώρα, είναι πάρα πολλά ακόμη και τα ξέρετε. Αυτά, λοιπόν, σύμφωνα με το σκεπτικό του υπουργού, δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη χρεοκοπία της χώρας. Που σημαίνει ότι κακώς ασχολούμαστε και μαζί τους.

Φαντάζεστε τίποτε πιο λαϊκιστικό από μια τέτοια αντίληψη; «Παιδιά, μη χολοσκάτε, εσείς δεν χρειάζεται να κάνετε, ούτε να υποστείτε κάτι. Αρκεί να είμαστε εμείς στην κυβέρνηση και όχι οι άλλοι, οι κλέφτες.

Εμείς που θα ελέγξουμε τις μίζες και μ’ αυτό τον τρόπο θα σώσουμε την οικονομία».

Απλούστατο!

 Αρκεί να υπάρχουν καθαρά χέρια!