180201 Α-ΓΡΑΜΜΑΤΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Δεν επέδιδε τα γράμματα στους παραλήπτες!

Ένας ταχυδρόμος στο Πουέρτο Μαδρίν, λιμάνι της Παταγονίας από όπου οι τουρίστες ξεκινούν την περιήγησή τους προκειμένου να παρατηρήσουν τις φάλαινες στην Ανταρκτική, κρατούσε τα γράμματα που έπρεπε να επιδώσει στο σπίτι του.

Το είπα βιαστικά και σας μπέρδεψα. Δεν έπρεπε να τα επιδώσει στο σπίτι του, κρατούσε στο σπίτι του, μέσα σε μεγάλους σάκους εκείνα που έπρεπε να επιδώσει. Εκεί τα βρήκε και η Αστυνομία που τον συνέλαβε και τον έστειλε (η μήπως να πω απέστειλε;) στον Εισαγγελέα.

Η δουλειά αυτή κρατούσε από το 2009 και το αποτέλεσμα ήταν να συγκεντρωθούν 19.000 επιστολές, πραγματικός θησαυρός για συλλέκτες και ερευνητές που ασχολούνται με το θέμα. Δυστυχώς, αποφασίστηκε οι επιστολές αυτές να αποσταλούν στους παραλήπτες τους.

(Με άλλον ταχυδρόμο, φαντάζομαι, αφού αυτός θα βρίσκεται για έναν χρόνο στη φυλακή, ποινή που του επιβλήθηκε επειδή δεν παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο. Το ρεπορτάζ δεν αναφέρει αν απάντησε στην κλήτευση με κάποια… επιστολή.)

Μπορεί να φανταστεί κανείς τι απέραντο ρεπερτόριο από «θέματα» μπορεί να βρίσκεται σ’ αυτές τις χιλιάδες επιστολές που δεν έφτασαν ποτέ -μάλλον δεν έφτασαν στην ώρα τους- στους παραλήπτες;

Κάποιοι αποστολείς μπορεί να περίμεναν απαντήσεις, άλλοι μπορεί να έστειλαν και να ξανάστειλαν την ίδια επιστολή χωρίς να βρουν ανταπόκριση. Ίσως να χάλασαν δουλειές, ίσως να τερματίστηκαν σχέσεις ανθρώπων εξαιτίας αυτού του ταχυδρόμου.

Ξέρω τι θα μου πείτε. Στη σημερινή εποχή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, πόσοι είναι αυτοί που ανταλλάσσουν ακόμη επιστολές μέσω ταχυδρομείου; Κι όμως, δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα από το ταχυδρομικό κατάστημα της πόλης για να το διαπιστώσετε.

Τεράστιος είναι ο όγκος της αλληλογραφίας που διακινείται καθημερινά, μέσω της «κλασικής» μεθόδου. Ξέρετε, φάκελος, γραμματόσημο, αποστολέας, αποδέκτης…

Αποδέκτης; Κι αν δεν υπάρχει αποδέκτης;

Δεν καταλάβατε. Δεν εννοώ να μην υπάρχει το όνομα του αποδέκτη στον φάκελο. Εννοώ να μην υπάρχει το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται η επιστολή. Να έχει μετακομίσει ή να έχει φύγει από τη ζωή.

Το άλλο πουλάκι:

Πολύ συχνό φαινόμενο.

Το πιο συχνό βέβαια στις μέρες μας είναι ο παραλήπτης να μην ενδιαφέρεται να λάβει την επιστολή που απευθύνεται στο άτομό του, ή, ακόμα πιο συχνό, στην επιχείρησή του. Πώς το έλεγε ο Κηλαηδόνης;

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο εφτά φορές στις δέκα είναι για κακό; Ε, το ποσοστό με τις επιστολές πλέον είναι ακόμη μεγαλύτερο. Επιστολή, σχεδόν πάντα, σημαίνει λογαριασμός ή ειδοποίηση για πληρωμή.

Νομίζω ότι έχει έρθει πλέον για τον καθένα μας ο καιρός που… διαβάζει βουλωμένο γράμμα. Το βλέπεις στο γραμματοκιβώτιο και ξέρεις ακριβώς τι περιέχει. Εντάξει, καμιά φορά μπορεί να πέσεις έξω στη μέρα που λήγει η προθεσμία.

(Αν το σκεφτείς από αυτή την πλευρά, και αν ισχύουν και στην Πατ-αγονία όσα εδώ στην… ελληνική αγωνία, αρχίζω να πιστεύω πως ο ταχυδρόμος της ιστορίας μας πολύ σύντομα θα ανακηρυχθεί τοπικός ήρωας.)

Τι γίνεται, λοιπόν, με αυτούς τους λογαριασμούς; Οι οποίοι πολύ συχνά καταλήγουν να κυνηγούν λάθος άνθρωπο; Διότι, μπορεί ο παραλήπτης να μην ενδιαφέρεται να παραλάβει την επιστολή του, ο αποστολέας όμως συνεχίζει να τον βομβαρδίζει.

Θα έχετε δει κι εσείς την εικόνα των εγκαταλελειμμένων καταστημάτων στα οποία έχει συγκεντρωθεί ένας τεράστιος όγκος από φακέλους που δεν τους έχει παραλάβει κανείς. Απευθύνονται στον ιδιοκτήτη; Απευθύνονται στους προηγούμενους ενοικιαστές;

Ποιος ξέρει; Την ίδια εικόνα συναντά κανείς και σε πολυκατοικίες, συνήθως κάπως παλαιότερες, όπου έχουν πάψει να λειτουργούν τα… γραμματοκιβώτια. Η καθαρίστρια συγκεντρώνει και στοιβάζει λογαριασμούς και ειδοποιήσεις που απευθύνονται σε ανύπαρκτα πρόσωπα.

Η εικόνα των παρατημένων και τσαλαπατημένων φακέλων είναι εντόνως ενοχλητική, όμως, αν σκεφτεί κανείς τον όγκο της… γραφειοκρατίας που κρύβεται πίσω από το φαινόμενο, τότε θα καταλήξει στο ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά.

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος τρόπος να ειδοποιείται ο αποστολέας, όλοι οι επίμονοι αποστολείς, ότι κανείς δεν υπάρχει ή δεν ενδιαφέρεται να παραλάβει τις επιστολές που στέλνουν. Και μιλάμε για χιλιάδες, για εκατομμύρια επιστολές.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Στο μεταξύ οι λογαριασμοί τρέχουν!

Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που ο διανομέας είναι υπάλληλος της επιχείρησης που στέλνει τους λογαριασμούς. Και κανείς δεν του έχει πει, ούτε αναλαμβάνει από μόνος του την πρωτοβουλία να αναφέρει ότι «παιδιά, τζάμπα χαλάμε χαρτιά και μελάνια».

Αφήστε που η γραφειοκρατία δείχνει όλο της το μεγαλείο, όταν επιτέλους βρεθεί κάποιος να νοικιάσει το εγκαταλελειμμένο μαγαζί, γραφείο ή σπίτι και τότε βρίσκεται αντιμέτωπος με τους λογαριασμούς που δεν πλήρωναν οι… απόντες προηγούμενοι.

Πρέπει να τρέξει να αποδείξει ότι δεν είναι αυτός που χρεώνονταν τόσο καιρό, δεν είναι αυτός στον οποίο ερχόταν οι λογαριασμοί, δεν είναι αυτός που άφηνε τους φακέλους να στοιβάζονται έξω από την πόρτα του.

Επειδή είναι η… διάδοχη κατάσταση στο ενοίκιο ή στην ιδιοκτησία του ακινήτου, θεωρείται και ο κληρονόμος όλων των λογαριασμών που δεν πληρώθηκαν μέχρι να αναλάβει αυτός. Και ενώ κανείς δεν είχε σκεφτεί να κόψει, ας πούμε, το νερό, τόσα χρόνια που έμενε απλήρωτο, τώρα κινδυνεύει αυτός να μείνει χωρίς νερό.

Χωρίς χρήματα, σίγουρα! Και χωρίς νεύρα. Και, άντε, στο νερό είναι κάπως πιο ελαστικά τα πράγματα. Το κακό είναι όταν βρεθεί να το ν κυνηγούν βερεσέδια ανελαστικά, τα οποία μάλιστα έχουν φορτωθεί και τόκους υπερημερίας.

Γι’ αυτό σας λέω. Εμένα πάντως δεν θα με πείραζε καθόλου ο διανομέας της περιοχής μας να ακολουθούσε την τακτική του μακρινού συναδέλφου του. Και να αποδειχθεί μετά από δέκα χρόνια πως εξαιτίας του δεν πλήρωσα διάφορα χρέη. 

Πού τέτοια τύχη!

 Στο ‘πα και στο ξαναλέω

μη μου γράφεις γράμματα…