180515 ΠΑΡΑΔΡΟΜΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Κατόπιν παραγγελίας…

Όπως γνωρίζετε πολύ καλά, στον χώρο της τέχνης, στον οποίο κινούμαστε και εμείς τα τρία πουλάκια (ΧΑ!) δεν είναι καθόλου σπάνιο να δημιουργούνται έργα κατόπιν παραγγελίας. Ίσα ίσα που θεωρείται πολύ συχνό φαινόμενο.

Σας θυμίζω ότι τόσο οι μεγάλοι ζωγράφοι, όσο και οι πολύ σπουδαίοι συνθέτες παρουσίασαν και άφησαν ως παγκόσμια κληρονομιά μερικά από τα διασημότερα έργα τους, επειδή αυτά παραγγέλθηκαν από πελάτες. 

Εντελώς πρόχειρα, θυμάμαι το αριστούργημα του Ελ Γκρέκο «η κηδεία του κόμη Οργκάθ», παραγγελία του εφημέριου της εκκλησίας του Σάντο Τομέ, για να κοσμήσει το παρεκκλήσιο της Παρθένου.

Η περίφημη Μόνα Λίζα, ήταν παραγγελία του συζύγου της, Φραντζέσκο ντε Τζοκόντο, ασχέτως αν ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δεν παρέδωσε ποτέ τον πίνακα στον παραγγελιοδότη. Το γεγονός παραμένει.

Να θυμίσω ότι και ο δικός μας Γιάννης Τσαρούχης μάς άφησε ένα από τα πολλά έργα του που παριστάνουν ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, το πορτραίτο του διάσημου γκολτζή Υβ Τριαντάφυλλου, κατόπιν παραγγελίας από τον ίδιο τον Γουλανδρή.

Να μην σας κουράσω άλλο. Θέλω να πω ότι δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να δημιουργεί κάποιος όχι μόνο τη στιγμή που η έμπνευση τού χτυπάει την πόρτα, αλλά αφού την προσκαλέσει ο ίδιος ή του τη… στείλει κάποιος άλλος.

Παρ’ όλα αυτά, εμείς δεν συνηθίζουμε να «εργαζόμαστε» μ’ αυτό τον τρόπο. Όχι απλώς επειδή αυτό που κάνουμε δεν είναι εργασία. Κυρίως επειδή, έτσι κι αλλιώς, πηγή έμπνευσης της κουβέντας μας είναι η παρέα.

Αν έχουμε συζητήσει κάτι, αν μας απασχόλησε και πήρε χώρο στις καθημερινές μας συναναστροφές, μπορεί να μεταφερθεί και εδώ, στη δική μας κουβέντα, για να το ακούσουν περισσότεροι.

Ως εκ τούτου, το να μας λέει κάποιος φίλος «πες κάτι και για το τάδε θέμα», δεν έχει νόημα, ούτε αξία, αφού το καλύτερο θα ήταν να το συζητήσουμε πρώτα μαζί και να δούμε αν έχει ενδιαφέρον να πάει και παραπέρα.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν έχουμε αυταπάτες…

Υπάρχουν κάποιοι φίλοι που πιστεύουν ότι, αν πούμε κάτι δημοσίως, αν δηλαδή κάνουμε μια παρατήρηση ή μια υπόδειξη και την ακούσουν οι αρμόδιοι, θα σπεύσουν να την ακολουθήσουν. Δεν είναι έτσι.

Μακάρι να ήταν! Μακάρι να περνούσε η γνώμη μας και να υπήρχαν υπεύθυνοι ή αρμόδιοι για τα αντίστοιχα θέματα που θα λάβαιναν σοβαρά υπόψη τους τα λόγια μας. Δεν έχουμε τέτοιες ψευδαισθήσεις.

Αφήστε που θα ήταν τεράστια και η ευθύνη μας, πράγμα που δεν θα το θέλαμε με τίποτα. Γι’ αυτό εμείς μια απλή κουβέντα κάνουμε, μόνο και μόνο επειδή πιστεύουμε ότι αυτό είναι μια πολιτική πράξη.

Μεγάλη εισαγωγή και δεν θα μας μείνει χρόνος για να αναφερθούμε στο θέμα μας. Έρχεται, λοιπόν, ένας καλός φίλος και μας ρωτάει. Γιατί δεν λέτε κάτι γι’ αυτό το χάλι, τον δρόμο προς την Αμφίπολη;

Καταλαβαίνετε, τώρα, πού πάει όλη η εισαγωγή με τα προηγούμενα; Τέλος πάντων, του υποσχεθήκαμε ότι στην πρώτη ευκαιρία κάτι θα πούμε, πράγμα τελείως περιττό, αφού την κατάσταση τη ζουν όλοι.

Εξάλλου, σύμφωνα με τα δεδομένα που είχαμε μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, το θέμα είχε δρομολογηθεί. Οι αποφάσεις είχαν παρθεί και δεν είχε κανένα νόημα να προσθέσει κανείς κάτι περισσότερο.

Την προηγούμενη εβδομάδα κάτι άλλαξε. Το θέμα το ανακίνησε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας του νομού μας, κύριος Κυριαζίδης, από την προσωπική σελίδα τού οποίου διαβάζουμε τα παρακάτω ενδιαφέροντα:

«Σας ευχαριστώ για την επιστολή σας σχετικά με την ολοκλήρωση του οδικού άξονα EOI2 (Ε61) Σερρών - Δράμας - Καβάλας. Ο εν λόγω οδικός άξονας ανήκει στο εκτεταμένο δίκτυο του Διευρωπαϊκού Δικτύου Μεταφορών (ΔΕΔ-Μ).

Το εκτεταμένο δίκτυο πρέπει να ολοκληρωθεί έως το 2050 σε αντίθεση με το κεντρικό δίκτυο, το οποίο πρέπει να ολοκληρωθεί έως το 2030 […]

Όσον αφορά τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία, κατά την τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού (2014-2020) δεν προβλέπεται κανένα έργο μεταξύ Σερρών και Δράμας/Καβάλας ούτε στο εθνικό ούτε στα περιφερειακά επιχειρησιακά προγράμματα.

Αυτό αντικατοπτρίζει επίσης τις επιλογές που έγιναν από τις ελληνικές αρχές. Εάν πιστεύετε ότι αυτό χρήζει περαιτέρω εξέτασης, θα σας συνιστούσα να έλθετε σε επαφή με τις ελληνικές αρχές για να συζητήσετε περαιτέρω το θέμα».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ποιος τα λέει αυτά;

Τα λέει η κυρία Βιολέτα Μπουλκ, Ευρωπαία Επίτροπος Μεταφορών, απαντώντας σε επιστολή του βουλευτή. Και εμείς τα βλέπουμε και αναρωτιόμαστε για άλλη μια φορά ποιος μας δουλεύει περισσότερο.

Πάντως αυτό είναι μια καλή ευκαιρία να σας πούμε και την ταπεινή μας γνώμη: Δεν πιστεύουμε ότι ο δρόμος προς την Αμφίπολη πρέπει να είναι κανένας σπουδαίος αυτοκινητόδρομος.

Αν ο υπάρχων είχε έναν κατάλληλο τάπητα και τις απαραίτητες διαγραμμίσεις, μια χαρά αρκούσε για την κίνηση που έχει. Η κυκλοφορία δεν είναι μεγάλη, απλώς ο δρόμος είναι σε άθλια και πολύ επικίνδυνη κατάσταση.

Όπως και εκείνος προς τις Σέρρες. Εμείς όμως τι κάνουμε; Περιμένοντας τις εντάξεις τις μελέτες και τις χρηματοδοτήσεις (που δεν έρχονται ποτέ) αφήνουμε τους δρόμους αυτούς να ρημάζουν και να σκοτώνουν κόσμο.

Μήπως τώρα, που, όπως φαίνεται, προς το παρόν φάγαμε πόρτα, να το ξανασκεφτούμε το θέμα και να σχεδιάσουμε κάτι πιο εύκολο, πιο οικονομικό, όμως απείρως καλύτερο από το χάλι που έχουμε σήμερα;

 Έχουμε δρόμο…