180516 ΑΝΑΠΛΑΣΘΕΝ

Το ένα πουλάκι:

Και άλλη παραγγελία!

Είδατε; Άμα κάνεις μια φορά την αρχή, ανοίγει ο δρόμος και έρχονται οι «πελάτες» ο ένας πίσω από τον άλλο. Αστειεύομαι! Και το σημερινό θέμα είναι κάτι που μας ζήτησε να το σχολιάσουμε ένας καλός φίλος της στήλης.

Τον έχει προβληματίσει και έχει ασχοληθεί ο ίδιος με το ζήτημα, όμως, επειδή δεν βρήκε άκρη, σκέφτηκε μήπως μια αναφορά δική μας θα είχε καλύτερη τύχη. Μάλλον τρέφει υπερβολική εμπιστοσύνη στις… δυνάμεις μας.

Είναι γεγονός ότι παρακινήθηκε περισσότερο από την κουβέντα που είχαμε κάνει για το θέμα των 32 πλατάνων μπροστά και δίπλα από το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Το θέμα εκείνο πήγε καλά.

Φαντάζομαι οι περισσότεροι το έχετε μάθει, επειδή όμως είναι και κάποιοι που δεν λαμβάνουν εγκαίρως τις «ενημερώσεις», ας το πούμε και εδώ. Τα πλατάνια φαίνεται να σώθηκαν και αυτό μας τιμά όλους.

Ήδη έχει παρέλθει η ημερομηνία που όριζε το χρονικό περιθώριο για την κοπή τους και οι υπηρεσίες του Δήμου εργάζονται πλέον στην κατεύθυνση υλοποίησης λύσεων που θα περιλαμβάνουν και τα πλατάνια.

Αυτό, ξαναλέω, μας τιμά όλους. Και τους πολίτες που ενδιαφέρθηκαν για το θέμα, και την Οικολογική Κίνηση που το «σήκωσε» και συνέβαλε με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις στην εξεύρεση λύσεων…

Και τον Δήμο, που, προς τιμήν του, δεν… μουλάρωσε και έδειξε να αντιλαμβάνεται πόσο βιαστική και λάθος ήταν η αρχική του απόφαση και να είναι έτοιμος να διορθώσει την κατάσταση και να αναζητήσει άλλες λύσεις. 

Είχαμε κι εμείς από εδώ μια μικρή συμβολή, προσπαθήσαμε να πούμε τη γνώμη μας και να προβάλουμε ό,τι ενδιαφέρον έπιασε το αφτί μας στις κουβέντες που πραγματοποιήθηκαν εκείνες τις μέρες.

Φαίνεται πως αυτό παρακίνησε και τον φίλο της στήλης να ζητήσει να θίξουμε και ένα παρεμφερές ζήτημα που απασχόλησε τον ίδιο και άλλους συμπολίτες, ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ κόσμο∙ όλη την πόλη.

Το άλλο πουλάκι:

Πες και ένα ευχαριστώ!

Διότι, στην επιστολή που μας απηύθυνε, έλεγε ένα σωρό καλά λόγια για τη στήλη μας, αυτό όμως έχει να κάνει περισσότερο με τη δική του ευγένεια, παρά με τη δική μας αξιοσύνη. Περνάμε, χωρίς άλλη καθυστέρηση, στο θέμα.

Τι γίνεται εκεί στην περιοχή της «ανάπλασης»; Ξέρετε για πού μιλάω. Για τον άξονα που πήγε να δημιουργηθεί από το Ωδείο μέχρι το αθλητικό κέντρο Κραχτίδη, και ο οποίος προσπαθεί να μας πει κάτι.

Ότι δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε μια σωστή δουλειά! Ακόμη κι αν κάτι πάει να γίνει αξιοπρεπές, θα βρούμε τον τρόπο να το υποβαθμίσουμε, να το παρατήσουμε στη τύχη του και να το… καταντήσουμε (μεταβατικό) σαν τα μούτρα μας.

Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Δείτε, για παράδειγμα τι γίνεται με το παρκάρισμα των αυτοκινήτων και συγκεκριμένα των βαρέων οχημάτων όχι μόνο στην οδό Χελμού, αλλά και στους κάθετους δρόμους.

Υποτίθεται ότι σε κάποιο σημείο έχει δημιουργηθεί ειδικός χώρος, ακριβώς για να σταθμεύουν αυτά τα οχήματα. Και όμως, κάποιοι ιδιοκτήτες τους προτιμούν να τα αφήνουν οπουδήποτε αλλού, εκτός από εκεί.

Κάποια στιγμή η δικαιολογία από πλευράς το Δήμου είναι ότι «περιμένουμε τις απαγορευτικές πινακίδες που θα τοποθετηθούν, ώστε να μπορεί να γίνεται και έλεγχος». Ισχύει ακόμη αυτό;

Πάμε όμως να δούμε και την κατάσταση που επικρατεί στα δενδρύλλια που τοποθετήθηκαν στην περιοχή. Η οποία κατάσταση απλώς δεν υφίσταται, αφού τα δενδρύλλια έχουν εξαφανιστεί αφήνοντας μόνους τους τους υποστηρικτικούς πασσάλους.

Όπου δεν έχουν «χαθεί» και αυτοί. Δεν ξέρω τι φταίει, όμως η εικόνα είναι απαράδεκτη. Υποτίθεται ότι τα δέντρα αυτά, όταν θα μεγάλωναν, θα έκαναν σκιά και στον (ο Θεός να το κάνει) ποδηλατοδρόμο.

Γι’ αυτό και τοποθετήθηκαν στην διαχωριστική νησίδα. Όμως, αντί να κάνουν σκιά, έγιναν τα ίδια καπνός. Και τώρα, τι περιμένουμε να γίνει; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πραγματικά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Φταίμε όμως κι εμείς!

Πολλές φορές εμείς οι πολίτες πολύ κακώς διαμαρτυρόμαστε και τα περιμένουμε όλα από τις υπηρεσίες και τους αρμόδιους υπαλλήλους. Θα μπορούσαμε ίσως να φροντίζουμε οι ίδιοι τα μέρη όπου δραστηριοποιούμαστε.

Και την «ανάπλαση» την… χρησιμοποιούν (την απολαμβάνουν θα έπρεπε να πούμε, αλλά…) πολλοί συμπολίτες μας. Και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Όμως, μέσα στους πολλούς, υπάρχουν… πολλοί που είναι απολίτιστοι.

Ξέρω, θα μου πείτε κι εσείς πως είναι θέμα εκπαίδευσης ή γενικότερης παιδείας. Κι εγώ θα σας πω για άλλη μια φορά ότι στη χώρα μας ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό. Πως ένα αποτελεσματικότατο παιδαγωγικό μέσο είναι και οι ποινές.

Κανείς ποτέ δεν τιμωρείται, ακόμη κι αν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω να ρημάζει τις εγκαταστάσεις, να καταστρέφει το πράσινο, ακόμη και να… παίρνει για το σπίτι του άνθη και φυτά που τοποθετήθηκαν σε κοινόχρηστους κήπους.

Κάντε μια βόλτα από την «ανάπλαση». Πεζοί βαδίζουν στον ποδηλατόδρομο. Ποδηλάτες κόβουν βόλτες στους δρόμους. Τα αυτοκίνητα παρκάρουν στα πεζοδρόμια. Οι νέοι κάνουν σκέιτ πάνω στο άγαλμα…

Οι σκύλοι συντροφιάς, δηλαδή τα αφεντικά τους, θεωρούν ότι όλος ο χώρος είναι δικός τους και δεν περιορίζονται στον προκαθορισμένο. Τα βαρέα οχήματα… αυτό το είπαμε πριν. Πινακίδες τοποθετούνται αυθαίρετα…

Όλα αυτά, και πολλά ακόμη, δίνουν την ειδυλλιακή εικόνα ενός ξέφραγου αμπελιού.

Κανείς δεν είναι (ο) νοικοκύρης; 

 Η ανάπλαση της ανάπλασης!