120607 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Ας ξεκινήσουμε με τα προγράμματα.

Θα μιλήσουμε για τις βασικές θέσεις των… βασικών κομμάτων πάνω στα σημαντικότερα θέματα της οικονομίας.

Θα προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε ασχολίαστες τις αερολογίες και τα ευχολόγια, που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των προγραμμάτων, και να επικεντρωθούμε στα ουσιώδη.

Προειδοποίηση:

Θα υπάρξουν απλουστεύσεις, διότι δεν γίνεται διαφορετικά. Πιθανότατα να υπάρξουν και παρανοήσεις κάποιων θέσεων των κομμάτων.

Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι αυτό δεν γίνεται εσκεμμένα. Δεν υπάρχει πρόθεση να αδικήσουμε κανέναν. Αν από κάποιο κόμμα θεωρήσουν ότι οι θέσεις τους διαστρεβλώνονται, ας το σκεφτούν καλύτερα πρώτα οι ίδιοι.

Το ότι κάποια πουλάκια μέσης ευφυΐας και αντιληπτικότητας κατάλαβαν λάθος τις θέσεις τους, ίσως σημαίνει ότι πρέπει να τις αναδιατυπώσουν.

Αυτό γιατί, αν αρχίσουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, τότε πολύ εύκολα κι εμείς μπορούμε να κατηγορήσουμε τα κόμματα για εσκεμμένη ασάφεια και αοριστολογία.

Ξεκινάμε, λοιπόν, με δεδομένη την καλή πρόθεση και από τις δύο πλευρές για να δούμε κάποια ζητήματα.

Αρχίζουμε από τη Νέα Δημοκρατία που έχει ένα μικρό προβάδισμα, σύμφωνα με τις προηγούμενες εκλογές και (κάποιες) δημοσκοπήσεις, αλλά παρουσίασε και το πρόγραμμα της πρώτη.

Τι λέει, για το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση;

Χοντρικά μας λέει πως «δεν πάει άλλο» και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, θα πρέπει να γυρίσουμε στην προ του 2009 κατάσταση.

Δηλαδή όχι άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Αυτό ακούγεται καλό, αν δεν είχε στη μέση εκείνο το «οριζόντιες». Που σημαίνει ότι τίποτε δεν αποκλείει νέες περικοπές, όχι όμως οριζοντίως, αλλά καθέτως.

Δηλαδή, ποιοι και πόσο;

Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε πάμε… βλέποντας και κάνοντας. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την επόμενη προγραμματική εξαγγελία σχετικά με κάποιους κατώτατους μισθούς και συντάξεις.

Το άλλο πουλάκι:

Επαναδιαπραγμάτευση!

Η Νέα Δημοκρατία θα επαναδιαπραγματευτεί αποκατάσταση στα επίπεδα του 2009 κάποιων χαμηλών συντάξεων, όπως και των πολυτεκνικών επιδομάτων.

Εδώ, όπως καταλαβαίνετε τίθεται διάφοροι προβληματισμοί.

Πώς θα γίνει η επαναδιαπραγμάτευση; Ποιο είναι το νέο ισχυρό χαρτί που θα κρατάει στο χέρι της η ελληνική, νεοδημοκρατική, πλευρά;

Κι αν δεν…πιάσει;

Διότι, στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας δεν ισχύει το άλλοθι που πιθανώς να ισχύει για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι δηλαδή δεν γνωρίζει τι σημαίνει διαπραγματευτικό παιχνίδι.

(Εδώ που τα λέμε και ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μια πρώτη γεύση, από τη βόλτα που έκανε ανά τας Ευρώπας ο Αλέξης Τσίπρας, όπου δεν έτυχε και τις θερμότερες υποδοχής που θα φανταζόμασταν όλοι).

Η Νέα Δημοκρατία συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στα μέτρα που ισχύουν τώρα.

Με ποιο επιχείρημα, λοιπόν, θα πάει να θέσει και πάλι στο τραπέζι τους κατώτερους μισθούς και τις χαμηλές συντάξεις;

Ήδη αυτές τις μέρες ακούστηκε από ευρωπαϊκά στόματα πως δεν υπάρχει πρόβλημα με τις αμοιβές, το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι δεν έχουν πέσει καθόλου οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών.

Και μη μου πείτε ότι αυτό θα επέλθει με την μείωση του συντελεστή ΦΠΑ για τον οποίο θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Χρειάζεται χαρτί και μολύβι!

Να βάλεις κάτω και να πεις: Τόσα θα χρειαστώ για την αύξηση χαμηλών μισθών και συντάξεων και τόσα για τα ειδικά μισθολόγια που σχεδιάζω σε αστυνομικούς και (κάποιους) στρατιωτικούς.

Αυτό έπρεπε να το είχε υπολογίσει ήδη ένα κόμμα που ζητά την ψήφο του λαού για να κυβερνήσει.

Όπως θα έπρεπε να είχε υπολογίσει και από πού ακριβώς σκοπεύει να εξοικονομήσει αυτά τα λεφτά, ώστε να πάρει πραγματικά να επαναδιαπραγματευτεί σοβαρά.

Συνεχίζουμε όμως με την επέκταση του επιδόματος ανεργίας στα δύο χρόνια, πρόταση σωστή κι αυτή που όμως σκοντάφτει στο πρόβλημα που περιγράψαμε πριν.

Ενδιαφέρον έχει και η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη συγκράτηση των μισθών (εδώ που βρίσκονται τώρα) στον ιδιωτικό τομέα, ενώ θα πρέπει να κάνει πιο συγκεκριμένη την «αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν από το κούρεμα τόσο τα ασφαλιστικά ταμεία όσο και τα φυσικά πρόσωπα».

Όλα αυτά ακούγονται ωραία, το ερώτημα όμως παραμένει γιατί και μάλιστα πώς τώρα. Τι άλλαξε; Με ποιο τρόπο θα επιτευχθούν όλα αυτά;

Βλέπετε, η Νέα Δημοκρατία έχει μια διαπραγματευτική και «μνημονιακή» ιστορία την οποία είναι δύσκολο να αποποιηθεί.

Ποιος ξέρει; Ίσως να βασίζεται στο γεγονός ότι κάποιοι (πολλοί κάποιοι) την ψήφιζαν επί δεκαετίες όταν έλεγε και έκανε πολύ χειρότερα. Τώρα κάποια μαγιά θα έχει απομείνει!

Να κάνουμε κι εμείς το πρόγραμμά μας!