120618 ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Δεν είμαι αισιόδοξος!

Σας το έχουμε ξαναπεί, αυτό το πρωινό της Δευτέρας μετά τις εκλογές έχει μια ιδιαίτερη δυσκολία.

Οφείλεται στο γεγονός ότι εμείς, όταν σας λέμε αυτά που σας λέμε, δεν γνωρίζουμε ακόμη το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ εσείς, τη στιγμή που τα ακούτε, το γνωρίζετε.

Ασχέτως όμως αποτελέσματος, δεν υπάρχει αισιοδοξία και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί.

Λένε ότι μια περιπέτεια αλλάζει τον άνθρωπο. Συνήθως τον κάνει καλύτερο. Βλέπετε όμως εσείς καμιά βελτίωση σε όλους εμάς που περνάμε αυτή την «περιπέτεια» των τελευταίων χρόνων;

Υπάρχουν άνθρωποι που, μετά από μια δυσκολία στη ζωή τους, μετά από ένα πρόβλημα υγείας ή από κάποιο ατύχημα που κινδύνεψαν να σκοτωθούν, κυριολεκτικά μεταμορφώνονται.

Αλλάζει ο τρόπος που βλέπουν τη ζωή, αλλάζουν οι αξίες και οι προτεραιότητες που είχαν, αλλάζουν οι σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι περιπτώσεις που ακριβώς ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής ήταν εκείνος που τους οδήγησε στην περιπέτεια της υγείας τους.

Το πολύ φαγητό, η καθιστική ζωή, το κάπνισμα, το μεγάλο άγχος με τη δουλειά…

Έρχεται, λοιπόν, το σοκ, ένα έμφραγμα ας πούμε, και τότε όλα αλλάζουν. Το έμφραγμα αποδεικνύεται κυριολεκτικά… σωτήριο.

Κόβουν το κάπνισμα, κάνουν σωστότερη διατροφή, αθλούνται, το ρίχνουν λίγο έξω και ξεκινούν μια νέα ζωή πολύ πιο σωστή από την προηγούμενη.

Σε λίγο καιρό ξεχνάνε και το καρδιακό επεισόδιο, τους μένουν οι καλές συνήθειες και συνεχίζουν τη ζωή τους πιο υγιείς και πιο αισιόδοξοι.

Το άλλο πουλάκι:

Εσείς τα είδατε όλα αυτά;

Αν δεχτούμε πως η κατάσταση στην οποία βρέθηκε (βρίσκεται) η χώρα είναι αποτέλεσμα της «κακής ζωής» την οποία κάναμε, δεν θα έπρεπε κάτι να αλλάξει, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε με άλλους όρους και λιγότερους κινδύνους;

Ε, τι νομίζετε ότι άλλαξε;

Προσέξτε, για να μην μπερδευτούμε! Ασφαλώς και άλλαξαν πολλά, αφού η καταστροφή (ή η άφιξη μας στο χείλος της καταστροφής) επέφεραν τρομερά δεινά σε μια μεγάλη μερίδα των Ελλήνων.

Άλλαξε το βιοτικό μας επίπεδο, άλλων λίγο άλλων ριζικά.

Γίναμε όλοι φτωχότεροι. Γίναμε όμως σοφότεροι;

Εδώ είναι το ζητούμενο. Τι άλλαξε από τη νοοτροπία που είχαμε μέχρι τώρα, από τον τρόπο με τον οποίο βλέπαμε τον κόσμο, από τις αξίες στις οποίες στηρίζαμε τη ζωή μας;

Δυστυχώς τίποτε!

Θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο, που εμπεριείχε όμως πολλά άλλα. Ένα σημείο για το οποίο, χρόνια τώρα, από αυτή τη στήλη, λέμε πως πρέπει να το προσέξουμε.

Είναι η προτεραιότητα του ατομικού έναντι του συλλογικού.

Και είναι ο σημαντικότερος λόγος που οδήγησε τη χώρα μας εδώ που βρίσκεται.

Και είναι αυτό που φαίνεται να μην έχει αλλάξει καθόλου.

Ας το συζητήσουμε.

Εδώ και χρόνια, σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό, οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν πάψει να ενδιαφέρονται για οτιδήποτε δημόσιο, για οτιδήποτε συλλογικό, για οτιδήποτε θα βελτίωνε τη ζωή όλων.

Ας κτίσω εγώ ένα εξοχικό κι ας καεί το δάσος ολόκληρο. Ας γλιτώσω εγώ τη φορολόγηση κι ας πληρώσουν τα κορόιδα. Ας βολευτώ εγώ με το μέσον μου κι άσε τους άλλους να περιμένουν. Ας παρκάρω εγώ όπου με βολεύει κι ας κόψουν το λαιμό τους οι ανάπηροι…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Έτσι φτάσαμε στο… «έμφραγμα».

Ο καθένας για τον εαυτούλη του και, στην καλύτερη περίπτωση, για τα παιδιά του. Οι άλλοι ας πάνε να κουρεύονται.

Όσο πιο «ξύπνιος» πιο «μάγκας» ήταν κάποιος, τόσο περισσότερο μπορούσε να ξεφύγει από τους κανόνες που ίσχυαν για το σύνολο.

Ο καθένας στο βαθμό που τα κατάφερνε και στο μέτρο των δυνατοτήτων του κοίταζε να ρίξει τους άλλους και να κάνει το δικό του, γράφοντας, πολλές φορές, στα παλιά του τα παπούτσια ακόμα και τους νόμους.

Λοιπόν;

Τι από αυτά νομίζετε ότι άλλαξε; Δυστυχώς τίποτε. Και ξέρετε ποιο είναι το πιο τραγικό. Ότι βρισκόμαστε σε φαύλο κύκλο. Διότι, οι περίοδοι κρίσεων δυστυχώς επιτείνουν τέτοια φαινόμενα τα οποία οδήγησαν στη δική μας κρίση.

Διότι είναι άλλο, ας πούμε, ένας πόλεμος να φέρει μια κατοχή και πείνα και τότε να κοιτάξει ο καθένας πως θα σώσει τον εαυτό του και τα παιδιά του και άλλο η πείνα να έρθει επειδή ακριβώς κοίταζε επί χρόνια μόνο αυτά.

Από πού, λοιπόν, η αισιοδοξία;

Από το (όποιο) εκλογικό αποτέλεσμα;

Μαύρες σκέψεις!