131007 ΜΠΑΦΙΑΣΜΕΝΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Οι συνέπειες του κρύου.

Μπορεί ο χειμώνας να μην ήρθε ακόμη, μπορεί οι κρύες μέρες που περάσαμε και περνάμε να σήμαναν απλώς το οριστικό τέλος του καλοκαιριού, μπορεί να έχουμε μπροστά μας το γλυκό αγιοδημητριάτικο καλοκαιράκι, ωστόσο, με τη μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας που ζήσαμε, αναδείχθηκε το πρόβλημα και πάλι.

Όχι, δεν εννοώ το πρόβλημα της θέρμανσης.

Αυτό, κατά τα φαινόμενα, θα το αντιμετωπίσουμε όπως και πέρσι, ίσως με κάπως καλύτερους όρους, όσον αφορά την επιδότηση αγοράς πετρελαίου.

Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει πως ο φετινός χειμώνας θα είναι το ίδιο ήπιος με τον περσινό, το πιθανότερο να μην είναι, όμως αυτό μόνο στη στατιστική και τις πιθανότητες μπορεί να το στοιχειοθετήσει κανείς. Δεν γίνεται δυο συνεχόμενες χρονιές να υπάρξει ένα «ακραίο» καιρικό φαινόμενο.

Από την άλλη όμως καλό θα είναι να μην ακούμε και τις «διάφορες Κασσάνδρες» που υποστηρίζουν πως ο φετινός χειμώνας θα είναι ιδιαίτερα δριμύς.

Τις «Κασσάνδες» είπα; Λάθος!

Τους «μάντεις κακών» έπρεπε να πω, αλλά βλέπετε έπεσα κι εγώ στο συνηθισμένο σφάλμα που κάνουν πολλοί ομιλητές.

Σας θυμίζω ότι η Κασσάνδρα, κόρη του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου και της Εκάβης, είχε αποκτήσει τη μαντική ικανότητα (κατά μία εκδοχή) ως χάρισμα από τον θεό Απόλλωνα, σε αντάλλαγμα του έρωτά της.

Όταν όμως αυτή αρνήθηκε, ο θεός, μη μπορώντας να πάρει πίσω το «δώρο» του, την καταράστηκε να μην πιστεύει κανείς τις προφητείες της.

Κακώς λοιπόν σήμερα, όταν θέλουμε να μιλήσουμε για προβλέψεις που θα διαψευστούν, λέμε ότι προέρχονται από «Κασσάνδρες», αφού οι προφητείες της Κασσάνδρας αποδείχθηκαν όλες σωστές, μόνο που οι Τρώες δεν τις είχαν πιστέψει κι έτσι δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τις συνέπιες.

Τι έλεγα όμως;

Α, ναι. Ασχέτως από το πώς θα εξελιχθεί ο φετινός χειμώνας, το πρώτο κρύο ήρθε να αναδείξει και πάλι ένα θέμα πολύ σοβαρό, όχι μόνο για έναν λόγο.

Το άλλο πουλάκι:

Είναι το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους.

Όσο είναι καλοκαιράκι και βγάζουμε τα τραπεζάκια μας έξω, που θα έλεγε κι ο Διονύσης, κανένα (σοβαρό) πρόβλημα.

Οι θεριακλήδες μπορούν να απολαμβάνουν το τσιγαράκι τους χωρίς να ενοχλούν (σοβαρά) τους υπόλοιπους, που τρώνε, πίνουν τον καφέ ή το ποτό τους.

Το κρύο όμως, που μας μάζεψε μέσα, σε συνδυασμό με τα ευρωπαϊκά ματς των περασμένων ημερών, ανέδειξε και πάλι το πρόβλημα.

Ποιο ακριβώς πρόβλημα; Εδώ χωράει μεγάλη κουβέντα.

Διότι τα προβλήματα είναι πολλά. Ας δούμε μερικά, χωρίς αξιολογική σειρά:

Υπάρχει ή δεν υπάρχει νόμος; Κι αν υπάρχει θα πρέπει να εφαρμόζεται, ή τον έχουμε μόνο για τα μάτια του (πολιτισμένου) κόσμου;

Υπάρχει. Και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να εφαρμόζεται.

Εδώ όμως έρχεται το αμείλικτο ερώτημα: Είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος νόμος σ’ αυτή τη χώρα που δεν εφαρμόζεται;

Δεν αρκεί παρά να ρίξει κανείς μια ματιά στο πού παρκάρουμε εμείς οι νεοέλληνες (διότι οι παλιοί δεν είχαν αυτοκίνητα για να παρκάρουν) για να διαπιστώσει πως τους νόμους τους έχουμε γραμμένους και μόνο με τον φόβο της βέβαιης επιβολής κυρώσεων μπορεί να συγκινηθούμε και να τους λάβουμε υπόψη.

Μια άλλη όψη του προβλήματος, η οποία αναδεικνύεται ακριβώς από τη μη εφαρμογή των νόμων, είναι πως δεν λειτουργεί ούτε η περίφημη αυτορρύθμιση.

Δηλαδή θα μπορούσε η παράβαση του νόμου να γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε οι παραβάτες να το κάνουν σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης και οι υπόλοιποι να δείχνουν ανοχή και κατανόηση ακριβώς γι’ αυτό.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μπα!

Ειδικά με το κάπνισμα, όπως και με το παρκάρισμα, οι περισσότεροι «παραβάτες» αποδεικνύονται απλώς… γαϊδούρια.

Δεν δίνουν δεκάρα αν ενοχλούνται οι υπόλοιποι. Δεν κάνουν και τον κόπο να ρωτήσουν πριν ανάψουν τσιγάρο, ή να πάνε λίγο παραπέρα, όπου υπάρχει θέση για παρκάρισμα αλλά το κάνουν επιδεικτικά, μπροστά σε όλους, σαν να τους λένε «εγώ είμαι ο μάγκας και σας έχω όλους γραμμένους».

Και μόνο γι’ αυτό, δηλαδή για τις περιπτώσεις που αποτελεί «μαγκιά», ο νόμος θα έπρεπε να είναι αυστηρότατος.

Δυστυχώς δεν είναι, παρά το ότι ακούγεται πως υπάρχει (ξανά) πολιτική βούληση για την «πιστή εφαρμογή» του.

Έχουμε ξανασυζητήσει για το θέμα, είδαμε πολλές επιπτώσεις του, στην παρούσα φάση ας σκεφτούμε τι σημαίνει ο «εθισμός» στη μη τήρηση των νόμων.

Από «παιδαγωγικής» δηλαδή σκοπιάς, θα ήταν προτιμότερο να ανασταλεί η λειτουργεί του συγκεκριμένου νόμου, παρά να εξακολουθήσει να είναι σε ισχύ και να μην εφαρμόζεται από κανέναν.

Υπάρχει και ακόμη χειρότερη περίπτωση.

Να γίνεται, όπως συμβαίνει και με τις τροχαίες παραβάσεις, αιφνιδιαστικός έλεγχος (ή και «αιφνιδιαστικός» έλεγχος) και να την πληρώνουν πάντα οι άτυχοι, οι ανυποψίαστοι και οι… κακά πληροφορημένοι.

Η υπόθεση (δεν) σηκώνει τσιγάρο.

Παφ!