131031 ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Πού έχουν πάει όλοι;

Λέγαμε χθες για την κεντροαριστερά, η οποία προσπαθεί μέσα από διάφορες πρωτοβουλίες να ξανασυσταθεί ως χώρος, υπάρχει όμως ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί.

Αν υποθέσουμε ότι το μαγαζί ήταν κάποτε γεμάτο κόσμο, σήμερα πού έχουν πάει όλοι αυτοί;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι κρίσιμη και χρήσιμη για όσους ενδιαφέρονται για την επιστροφή τών μέχρι πρότινος κεντροαριστερών σε έναν νέο οίκημα που θα τους στεγάσει.

Ο πρώτος λόγος είναι πρακτικός. Αν γνωρίζεις πού έχει πάει ο άλλος, μπορείς πολύ πιο εύκολα να τον αναζητήσεις.

Ο δεύτερος λόγος είναι χρησιμοθηρικός. Μπορείς να δεις τι είναι εκείνο που τον τράβηξε κάτω από άλλη στέγη και να το αποκτήσεις κι εσύ, με κάπως παραλλαγμένα, εννοείται, χαρακτηριστικά.

Συγχρόνως μπορείς να διευκρινήσεις και τους λόγους που τον έκαναν να φύγει, διαδικασία που εμπεριέχει και το στοιχείο της αυτοκριτικής, στοιχείο απαραίτητο, αν σκοπεύεις αυτό το νέο που οραματίζεσαι να στηθεί σε στέρεες βάσεις.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, τη διερεύνηση του ζητήματος, αφού προηγουμένως κάνουμε κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις.

Γιατί «καιγόμαστε» για τον χώρο της κεντροαριστεράς; Ο λόγος είναι πως πιστεύουμε ότι η ύπαρξη του είναι πολύτιμη για την υγιή πολιτική ζωή του τόπου. Αυτό θα εξηγηθεί στη συνέχεια.

Επιπλέον, όπως έχουμε πει πάρα πολλές φορές, μας ενδιαφέρει ο κάθε πολιτικός χώρος να καταθέτει στον τόπο ό,τι καλύτερο διαθέτει, είτε πρόκειται για ιδέες, είτε για ανθρώπους.

Αφού, λοιπόν, θα γίνει που θα γίνει κάτι στο χώρο της κεντροαριστεράς, γιατί να μη συμβάλουμε κι εμείς, όσο μας κόβει, στο να στηριχθεί με καλές προδιαγραφές; Αυτό θα είναι οπωσδήποτε για το καλό του τόπου.

Τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε τη διερεύνηση. Σύμφωνα με βάσιμες εκτιμήσεις, η Κεντροαριστερά πήγε, κυρίως Αριστερά.

Αυτό μπορεί να μας το διαβεβαιώσει και μια απλή ανάγνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων.

Το άλλο πουλάκι:

Γιατί πήγαν εκεί;

Να ένα κρίσιμο ερώτημα, από την απάντηση στο οποίο εξαρτώνται πολλά.

Μήπως ήταν περισσότεροι αριστεροί παρά κεντρώοι και βρήκαν στην Αριστερά (για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε, έτσι;) τον… φυσικό τους χώρο;

Αν απαντήσουμε θετικά στο ερώτημα, τότε θα πρέπει ο φορέας της κεντροαριστεράς να δει πώς θα ενδυναμώσει τα χαρακτηριστικά του εκείνα που θα καλύπτουν τις ανάγκες «επαναπατρισμού» των συγκεκριμένων πολιτών. Δηλαδή να κινηθεί περισσότερο προς τα αριστερά και λιγότερο προς το κέντρο.

Το ζήτημα είναι αλλού. Μήπως οι «απόδημοι» αναγνώρισαν στον ΣΥΡΙΖΑ στοιχεία της φυσιογνωμίας που είχε το προηγούμενο «σπίτι» τους, από το οποίο έφυγαν δυσαρεστημένοι και πικραμένοι; Αν ναι, ποια είναι αυτά;

Και, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τι ήταν εκείνο που έκανε ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Η αριστερή πολιτική του δεύτερου; Η διάψευση των αριστερών οραμάτων που επένδυσαν στο ΠΑΣΟΚ; Ή μήπως η εντύπωση και η ελπίδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ, όπου μπορούν να ξαναβρούν όλα όσα εκείνο τους παρείχε, στην προ κρίσης εποχή;

Αν ισχύει αυτό το τελευταίο, πώς θα μπορέσει ο νέος κεντροαριστερός φορέας να τους επαναφέρει πίσω;

Αναζητώντας και αναπαράγοντας κι αυτός τα προ κρίσης χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ;

Τότε, λυπάμαι που θα το πω, αλίμονο στην κεντροαριστερά!

Αν, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για τους παλιούς κεντροαριστερούς ένα ΠΑΣΟΚ το οποί, αυτή τη στιγμή, καλύπτει τις… ψυχολογικές ανάγκες πολλών ψηφοφόρων του, αλλά και τις προσωπικές φιλοδοξίες πολλών στελεχών του, τότε πράγματι το δέλεαρ του «επαναπατρισμού» ίσως ήταν ένα ΠΑΣΟΚ κάπως καλύτερο, πάντοτε όμως των παλιών γνωστών προδιαγραφών.

Αυτό όμως θα ήταν καταστροφή για τη χώρα.

Όσοι το οραματίζονται ή το σχεδιάζουν έτσι καλά θα κάνουν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, πριν καν την ξεκινήσουν.

Ο τόπος δεν θέλει άλλες τέτοιες περιπέτειες, όπως αυτές που περνάμε σήμερα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τότε, τι;

Η νέα κεντροαριστερά πρέπει να έχει νέα χαρακτηριστικά κι ας μην την ακολουθήσουν τόσοι όσοι θεωρητικά θα μπορούσαν.

Σε πρώτη, τουλάχιστον φάση, θα πρέπει να προσπαθήσει να καλύψει τις ανάγκες ενός τμήματος της κοινωνίας το οποίο έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος και θέλει να αλλάξουν πολλά.

Υπάρχουν άνθρωποι που επαναπροσδιορίζουν τις ατομικές και τις οικογενειακές στρατηγικές τους, λαμβάνοντας υπόψη τους τις νέες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση.

Δεν έχουν αυταπάτες, δεν ονειρεύονται οικονομικά μεγαλεία, έπαψαν να στηρίζονται σε κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, δεν έχουν αποκλειστικό στόχο το δημόσιο, προσπαθούν να στήσουν μια επιχείρηση που θα τους προσφέρει μικρό αλλά σταθερό εισόδημα…

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλέον βέβαιοι ότι η αξιοκρατία είναι μονόδρομος, που δέχονται να αξιολογηθούν, που δεν έχουν αντίρρηση να ξεβολευτούν ή να χάσουν προνόμια, όταν δουν πως αυτό είναι για το κοινό καλό.

Αυτούς θα κληθεί να εκφράσει η νέα κεντροαριστερά. Από εκεί και πέρα, όσοι πιστοί…

Πίσω στο… μέλλον!