131016 ΑΝΑΚΥΚΛΩΜΕΝΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Ήμουνα νιος και γέρασα…

Το λέμε συνήθως για πράγματα τα οποία δεν αξιωθήκαμε να τα δούμε, ενώ τα περιμέναμε μια ολόκληρη ζωή.

Στην περίπτωσή μας όμως φαίνεται πως υπάρχει ένα αίσιο τέλος, αφού ζήσαμε για να δούμε… ανακύκλωση στη Δράμα!

Θυμάμαι ήταν σε ένα από τα πρώτα φύλλα της εφημερίδας μας, στα εβδομαδιαία τότε ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας που κυκλοφορούσαν κάθε Δευτέρα, όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο κείμενο που παρουσίαζε τα οικολογικά προβλήματα της Δράμας κι έκανε λόγο για «διαχείριση σκουπιδιών (περισυλλογή-κάδοι-ανακύκλωση)».

Ήταν 16 Δεκεμβρίου του 1988!

Η νεοσύστατη τότε Οικολογική Κίνηση, αξιοποιούσε τον χώρο που της διέθετε η εφημερίδα μας, πάντα φιλόξενη και ευαίσθητη σε θέματα περιβάλλοντος, και προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τους πολίτες και να τους μεταφέρει την εμπειρία άλλων χωρών που από τότε ανακύκλωναν ένα σωρό υλικά.

Λίγο αργότερα δημοσιεύτηκε και το πρώτο κείμενο αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στην ανακύκλωση που εξηγούσε στους αναγνώστες τι κερδίζει κανείς ανακυκλώνοντας τα σκουπίδια που παράγει. Είχε μάλιστα και ένα χειροποίητο σκίτσο –πού κομπιούτερ και διαδίκτυα τότε;- με ένα φανταστικό μηχάνημα στο οποίο έβαζες χαρτιά και έβγαζε δέντρα!

Μιλάμε για 25 χρόνια πριν!

Οι σημερινοί πενηντάρηδες ήταν νέοι και οι σαραντάρηδες ήταν ακόμη παιδιά του σχολείου.

Έκτοτε έγιναν πολλές προσπάθειες, με πρωτοπόρα πάντοτε την Οικολογική Κίνηση Δράμας (όχι, να τα λέμε αυτά) η οποία μάλιστα, αφού είδε κι απόειδε, ξεκίνησε κάποτε μόνη της την ανακύκλωση χαρτιού, αλουμινίου και πλαστικού, μια προσπάθεια που δεν είχε συνέχεια, αφού κανείς από τους Δήμους δεν «ακολούθησε» κι έτσι το μεγαλόπνοο σχέδιο ναυάγησε.

Όχι εντελώς δηλαδή, αφού από εκείνη την περίοδο απέμειναν κάποιοι ιδιώτες οι οποίοι κατάλαβαν πως η ανακύκλωση έχει «ψωμί» και αποφάσισαν να ασχοληθούν επαγγελματικά.

Το περίεργο είναι ότι η ανακύκλωση στο Δήμο της Δράμας «ξεκίνησε» πολλές φορές. Σχεδόν σε κάθε προεκλογική περίοδο είχαμε μια εξαγγελία από έναν τουλάχιστον υποψήφιο δήμαρχο, συνήθως εκείνον που κατείχε ήδη το αξίωμα, και μας γέμιζαν διαβεβαιώσεις πως το πράγμα «έχει μπει στην τελική ευθεία».

Βεβαίως, όπως συμβαίνει συνήθως, μετά τις εκλογές το πράγμα αμέσως ξεχνιόταν, αφού οι εκλεγμένοι έβρισκαν ένα σωρό εμπόδια που τα θεωρούσαν αξεπέραστα και έτσι παρέπεμπαν το θέμα στην επόμενη προεκλογική περίοδο.

Το άλλο πουλάκι:

Το αβγό στον… πισινό.

Κάποτε έφτασε εκεί το αβγό και οι δήμοι έπρεπε να δώσουν λόγο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία πίεζε με πολύ βαριά πρόστιμα για το κλείσιμο των χωματερών.

Δυστυχώς, ακόμη και τότε προσπαθούσαμε να κοροϊδέψουμε τους κουτόφραγκους, διαβεβαιώνοντάς τους πως οι χωματερές, οι παράνομες χωματερές, έπαψαν να λειτουργούν.

Το αστείο ήταν πως ΟΛΕΣ οι χωματερές ήταν παράνομες πράγμα που σήμαινε ότι οι Δήμοι της χώρας μας είχαν βρει ένα μαγικό τρόπο να εξαφανίζουν τα σκουπίδια, αφού ούτε τα έθαβαν, ούτε τα έκαιγαν, ούτε τα ανακύκλωναν…

Αυτό ήταν δύσκολο να το χάψουν ακόμα και οι πλέον αφελείς κουτόφραγκοι κι έτσι πίεσαν ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Ας το κρατήσουμε αυτό στο νου μας, κυρίως εκείνοι που υποστηρίζουν την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού είναι βέβαιο πως αυτή, τουλάχιστον από περιβαλλοντικής άποψης, θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και θα μας ξαναρίξει στις «χωματερές».

Με τις πιέσεις της Ευρώπης, η μπάλα πήγε πάλι να χαθεί, αφού ξεκίνησε ένας σχεδιασμός σε περιφερειακό επίπεδο, όπου αρμόδιοι ήταν όλοι και κανένας και όπου κανείς δεν ήθελε στην περιοχή του ούτε τα «υπόλοιπα» της ανακύκλωσης, ούτε ακόμη και τη διαλογή.

Ξανά η μπάλα στην κερκίδα, νέο χάσιμο χρόνου νέες απειλές για πρόστιμα, νέα μεγαλόπνοα σχέδια δημάρχων μέχρι και για «συνεργασίες» με δήμους από την άλλη πλευρά των… εθνικών συνόρων.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τέλος καλό…

Παρόλο που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο φαίνεται πως αυτή τη φορά τελείωσαν τα ψέματα.

Οι κάδοι έχουν τοποθετηθεί, το ενημερωτικό υλικό έχει φτάσει σε κάθε σπίτι, το Κέντρο Διαλογής είναι έτοιμο, μπορούμε να πούμε ότι η ανακύκλωση είναι γεγονός.

Είναι όμως έτσι;

Έχει μεγάλη διαφορά το να λες «έχω στήσει ένα δίκτυο ανακύκλωσης», από το να λες «γίνεται ανακύκλωση».

Αυτό διότι, ενώ το πρώτο είναι θέμα του Δήμου και των υπηρεσιών που, το δεύτερο είναι υπόθεση όλων των πολιτών και, όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν είναι κάτι εύκολο.

Ο Δήμος έκανε το καθήκον του. Στην πραγματικότητα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να αποδείξουν εμπράκτως την ευαισθησία του προς το περιβάλλον και να ανακυκλώσουν τα «σκουπίδια» που παράγουν στα σπίτια τους.

Το αν θα το κάνουν και σε ποιον βαθμό, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, κυρίως από την «παιδεία» που έχουν και τη διάθεση να αλλάξουν νοοτροπία και πρακτική και να ξεβολευτούν κάπως.

Σας φαίνονται εύκολα όλα αυτά;

Μακάρι να αποδεχθούν, πολύ φοβάμαι όμως ότι έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας.

Και πολλά να πούμε.

Καλή αρχή!