131021 ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΟ

Το ένα πουλάκι:

Ακόμη εκεί είμαστε;

«Αφήστε τον αυτόν, μην τον ακούτε, είναι δεξιός»!

Μια φράση που δεν ξεστομίστηκε την εποχή των πράσινων και γαλάζιων καφενείων, αλλά μόλις προχθές.

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν ακούν, δεν μπαίνουν στον κόπο να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι λέει κάποιος «δεξιός», τον οποίο όμως έχουν χαρακτηρίσει έτσι από… αυτά που λέει!

Δεν είμαστε για κλάματα;

Και τι σημαίνει πλέον στις μέρες μας δεξιός και αριστερός; Άντε, να δεχτώ τον διαχωρισμό μνημονιακός αντιμνημονιακός, παρόλο που δεν βοηθάει καθόλου τη συζήτηση, αφού βάζει στην ίδια πλευρά τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμένου και της Χρυσής Αυγής.

Ποιος όμως είναι δεξιός και ποιος αριστερός;

Ας το διερευνήσουμε λίγο με βάση μια αρχή που θα έπρεπε να μας καθοδηγεί σε πολλές περιπτώσεις στη ζωή μας:

Έργα και όχι λόγια!

Δεν μ’ ενδιαφέρει, ρε φίλε, πού τοποθετείς εσύ τον εαυτό σου ή πού θέλεις να σε τοποθετήσουν οι άλλοι με βάση αυτά που λες. Άφησέ μας να σε κρίνουμε από τις πράξεις και τα έργα σου.

Δείξε μας πώς συμπεριφέρεσαι στην εργασία σου, ποιες είναι οι σχέσεις σου με προϊσταμένους και υφισταμένους, πόσο σε εκτιμούν οι συνεργάτες σου, τι πρόσωπο έχεις στην αγορά…

Δείξε μας τη θέση σου στην κοινωνία, τη συμμετοχή σου (την ουσιαστική συμμετοχή, όχι μέλος σε εβδομήντα συλλόγους) στα κοινά, τη δραστηριοποίησή σου μέσα από συλλογικές δράσεις, την εθελοντική προσφορά σου…

Θέλεις να μας δείξεις και το σπίτι σου, πώς συμπεριφέρεσαι στην οικογένειά σου, με ποιο τρόπο ανατρέφεις τα παιδιά σου, τι αρχές και τι αξίες του δίνεις, ποια πρότυπα τους παρέχεις, πώς τα ετοιμάζεις να γίνουν άξιοι και χρήσιμοι πολίτες στην κοινωνία;

Με τέτοια κριτήρια, φίλοι μου, θα έπρεπε να αξιολογούμε τους ανθρώπους και, αφού έχουμε την αληθινή τους εικόνα, μετά μπορούμε να τους τοποθετήσουμε πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, μπρος, πίσω ή όπου αλλού γουστάρουμε.

Το άλλο πουλάκι:

Θα φέρω ένα παράδειγμα.

Το διάβασα πρόσφατα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση γι’ αυτό νομίζω αξίζει να το συζητήσουμε.

Από τον Δήμο Αθηναίων πέρασαν πολλοί δήμαρχοι, οι περισσότεροι στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που (υποτίθεται ότι) ασπάζονται τη δεξιά πολιτική.

Οι άνθρωποι αυτοί δημιούργησαν έναν δήμο τέρας, με χιλιάδες αργόσχολους ή αργόμισθους υπαλλήλους, με τεράστια χρέη, με ανύπαρκτο έργο, με χίλια δυο προβλήματα στην καθημερινή του λειτουργία.

Στις τελευταίες εκλογές εξελέγη ένας δήμαρχος (υποτίθεται) αριστερός, υποψήφιος της ΔΗΜΑΡ και με τη στήριξη (υποτίθεται, επίσης) του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Καμίνης. Διαβάστε μαζί μου μια σύνοψη του έργου του.

Παρέλαβε τον δήμο με έλλειμμα 46,7 εκατ. ευρώ και την περασμένη χρονιά παρουσίασε πλεόνασμα 12,5 εκατομμύρια. Αυτό από τη στιγμή που η κρατική επιχορήγηση μειώθηκε κατά 60%, ενώ και ο δήμος μείωσε και τα τέλη που εισπράττει κατά 20%!

Παρέλαβε έναν δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό ο οποίος, το 2010 είχε κόστος λειτουργία γύρω στα 16 εκατομμύρια ετησίως και το κατέβασε, το 2013 στα 4,3 εκατομμύρια, απολύοντας και πολλούς, μεταξύ των οποίων και δημοσιογράφους!

Παρέλαβε ένα προσωπικό 12.500 υπαλλήλων και το μείωσε στους 7.500, ενώ την ίδια στιγμή φαίνεται πως δεν έχει κάνει καμιά έκπτωση στο τομέα τουλάχιστον της πρόνοιας, αφού καθημερινά ετοιμάζονται 3.000 γεύματα για αναξιοπαθούντες, ενώ κλιμάκια ψυχολόγων, γιατρών και κοινωνικών λειτουργών έρχονται σε επαφή με όλους τους άστεγους του δήμου παρέχοντας υποστήριξη.

Εσείς, μετά από όλα αυτά που θα τον τοποθετούσατε; Στους δεξιούς ή τους αριστερούς; Απολύσεις από τη μια κοινωνικό έργο από την άλλη. Νοικοκύρεμα από τη μια μείωση προσλήψεων αλλά και τελών από την άλλη.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μη βιαστείτε να απαντήσετε.

Διότι υπάρχουν και άλλες πρακτικές που ίσως σας μπερδέψουν περισσότερο. Ας πούμε ο κύριος Καμίνης συνεργάστηκε με την Αστυνομία προκειμένου να ανοίξει τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, η οποία τελούσε υπό κατάληψη από το 2007!

Φρόντισε να απομακρύνει από το Θησείο το «παζάρι των ρακοσυλλεκτών» που αποτελούσε πληγή για την περιοχή και τους κατοίκους της, αλλά, όπως διαβάζω, μετέφερε και την πίστα όσων ασχολούνται με τα λεγόμενα extreme sports σε ένα ασφαλές μέρος, σε ελεγχόμενο χώρο!

Όπως βλέπετε, φίλοι μου, είναι δύσκολο να κατατάξουμε πλέον τους ανθρώπους με βάση τους παλιούς διαχωρισμούς σε δεξιούς και αριστερούς, ακόμη κι αν τους κρίνουμε όχι από εκείνα που διακηρύσσουν, αλλά από όσα κάνουν.

Κι αυτό γιατί πρέπει να απαλλαγούμε επιτέλους από τους δογματισμούς, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα του παρελθόντος.

Όποιος, ας πούμε, χάιδευε τα αφτιά των εργαζομένων, συνήθως μέσω των συνδικαλιστικών τους ηγεσιών, ήταν αριστερός, ενώ όποιοι τους έλεγε πως χρειάζονται θυσίες προκειμένου να συνεχίσει να υφίσταται η εργασία τους ήταν δεξιός.

Και, ξέρετε ποιο είναι τελικά το αστείο;

Σε μεγάλο βαθμό, δεξιοί κι αριστεροί, είχαν περίπου την ίδια πρακτική. Αντίληψη ιδιοκτησίας για το δημόσιο, βόλεμα ημετέρων, λαϊκισμός, πελατειακές σχέσεις και πάει λέγοντας…

Αριστεροδεξιά!