140207 ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Τι λέγαμε;

Α, ναι. Για τις εστίες διαφθοράς στη χώρα μας, όπως τις εντόπισε μεγάλη έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το θέμα.

Αναφέραμε τον τομέα της υγείας, τη χρηματοδότηση των κομμάτων και τις μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης σε παρόμοια θέματα.

Ας έρθουμε στην τέταρτη εστία διαφθοράς, που εντοπίζεται στις δημόσιες συμβάσεις. Ρωτήθηκαν πολλοί επιχειρηματίες και ένα 76% απάντησε πως στον τομέα αυτό η διαφθορά δίνει και παίρνει.

Θα ήθελα να συναντήσω κάποιον επιχειρηματία από το υπόλοιπο 24%, δεν το κάνω όμως θέμα, αφού δεν γνωρίζω πώς ακριβώς τέθηκε το ερώτημα.

Για το θέμα απευθύνθηκα κι εγώ, σε ανύποπτο χρόνο, σε κάποιον καλό φίλο, πετυχημένο έμπορο. Να η απάντηση του:

Ξέρεις ότι η επιχείρησή μου πάει καλά και βγάζω πολλά. Αυτό όμως δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με την περιουσία που θα αποκτούσα, αν, για παράδειγμα, αναλάμβανα να προμηθεύω τη Βουλή με προϊόντα δικά μου.

Θα είχα λύσει το πρόβλημα και για τα τρισέγγονά μου.

Έτσι είναι, φίλοι μου.

Φανταστείτε τώρα πόσα θα μπορούσε να δώσει σε «μίζα» ένας έμπορος, προκειμένου να πάρει αυτός μια προμήθεια ανάλογου (μικρού) μεγέθους.

Καλά, θα ρωτήσει κάποιος, έτσι δίνονται οι προμήθειες, έτσι υπογράφονται οι συμβάσεις, χωρίς κάποιον έλεγχο;

Ναι, ας είναι καλά το Μνημόνιο (φαντάζομαι τι ακούω τώρα), λέει η Επιτροπή, που υποχρέωσε τη χώρα μας να πάρει κάποια μέτρα, όπως την προετοιμασία νομοθετικής ρύθμισης για τη χρησιμοποίηση κεντρικής αρχής προμηθειών. Προετοιμασία, έτσι; Μη χαίρεστε ακόμη.

Επίσης, λέει η ίδια Επιτροπή, πολύ θετικό δείγμα είναι και το ότι αρχίζουν δειλά δειλά να γίνονται κάποιες ενέργειες, όπως η αιφνιδιαστική έρευνα που πραγματοποίησε η Ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού στις πιο μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες της χώρας.

Μια στάση εδώ. Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, η πίεση από τις χώρες που μας δανείζουν έχει οδηγήσει στο να παρθούν κάποια θετικά μέτρα στον τόπο μας, από τα οποία μάλιστα βλέπουμε και αποτελέσματα.

Θέλετε να υποστηρίξουμε πως δεν το έκανε η πίεση των ξένων, αλλά εκείνη, ας πούμε, των αγανακτισμένων;

Να το δεχτώ. Πάντως είναι γεγονός ότι βλέπουμε πράγμα που, πριν από την κρίση, όταν, για παράδειγμα λέγαμε πως «ούτε ένας πολιτικός έχει πάει φυλακή, έτσι για δείγμα», σήμερα να γίνονται πραγματικότητα.

Το άλλο πουλάκι:

Θέλει δουλειά ακόμη.

Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εντοπίσει ως πέμπτη πηγή διαφθοράς το γεγονός της αποσπασματικής αντιμετώπισης του φαινομένου. Γίνονται δηλαδή ενέργειες από μεμονωμένα όργανα ή φιλότιμους ελεγκτές, όμως όχι κάτω από ένα οργανωμένο πλέγμα.

Πρώτα πρώτα, λένε, έχουμε μια υπερβολικά περίπλοκη νομοθεσία, η οποία μάλιστα μεταβάλλεται μέρα με τη μέρα, με συνεχείς προσθήκες, διορθώσεις, τροποποιήσεις και δεν συμμαζεύεται.

Αυτό τι ρόλο παίζει; Τεράστιο.

Φτάσαμε να πρέπει ο κάθε υπάλληλος να είναι ένας καλός…δικηγόρος, όχι μόνο για να γνωρίζει την τεράστια νομοθεσία που αφορά στο αντικείμενό του, αλλά για να μπορεί να ελίσσεται, διαφορετικά θα είναι αδύνατον να λειτουργήσει.

Ε, αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πολλοί πολίτες επιθυμούν να… κόψουν δρόμο, προκειμένου να τελειώσουν τη δουλειά τους μια ώρα αργότερα, γίνεται μεγάλο κίνητρο «λαδωμάτων».

Η έκφραση «πού να μπλέκεις, τώρα…» μας δίνει το μέτρο του πράγματος «Λαδώνεις» και ξεμπλέκεις αμέσως.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη.

Η πολυνομία και η πολυπλοκότητα των διαδικασιών οδηγούν επίσης συχνά στην ατιμωρησία. Ακόμη και η έκθεση της Επιτροπής αναφέρει πως υπάρχουν πάνω από 2.000 υποθέσεις δημοσίων υπαλλήλων για πειθαρχικά παραπτώματα οι οποίες εκκρεμούν.

Η έκτη και τελευταία εστία διαφθοράς εντοπίζεται στη φορολογική διοίκηση, καθώς μόνο το 20% των προστίμων που επιβάλλονται καταλήγουν στα ταμεία του κράτους. Ένα 40% συνήθως διαγράφεται, ενώ το υπόλοιπο 40% κατακρατείται από εφοριακούς.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τελειώσαμε;

Όχι, βέβαια. Η έρευνα έρχεται να καταδείξει κι ένα άλλο στοιχείο, για το οποίο σας μιλήσαμε κι εμείς.

Κάνει λόγο για την «μικρή διαφθορά». Θυμόσαστε που λέγαμε πως αν αθροίσουμε αυτά τα μικρά μικρά ποσά γίνονται πολύ μεγαλύτερα απ’ όσο φανταζόμαστε;

Ας πούμε όμως πώς ορίζουν  τη «μικρή διαφθορά» τα μέλη της Επιτροπής. Μιλούν για τις μικρής κλίμακας, δωροδοκίες, όπως το «γρηγορόσημο», τη δωροδοκία για απόκτηση πολεοδομικής άδειας, δίπλωμα οδήγησης ή τακτοποίηση οικονομικών βιβλίων κ.λπ.

Όλα αυτά τα λίγα λίγα και τα μικρά μικρά κόστισαν στη χώρα μας, για το 2011, 554 εκατομμύρια, ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο, αν σκεφθείτε ότι πανηγυρίζουμε για τα 17 εκατομμύρια από τα «κλεμμένα» που θα μπουν πίσω στα ταμεία του κράτους.

Συνολικά στην Ε.Ε. η διαφθορά στοιχίζει ετησίως πάνω από 120 δισ. ποσό που ισοδυναμεί με τον ετήσιο προϋπολογισμό της Ευρωζώνης. Αυτό μάλλον το ήξεραν από πριν οι Γερμανοί, γι’ αυτό, παρόλο που μόνο το 6% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν έρθει σε επαφή με τη διαφθορά, το 59% τη θεωρεί τεράστιο πρόβλημα.

Θυμίζω τα αντίστοιχα δικά μας ποσοστά 19% και 99%.

Και εις ανώτερα!

Είστε της μικρής ή της μεγάλης;