140220 ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Προστατευτισμός!

Γενικώς, είμαστε κατά του προστατευτισμού, γενικότερα όμως δεν είμαστε δογματικοί. Κι αυτό είναι δόγμα.

Ο προστατευτισμός στην οικονομία είναι κακό πράγμα, περισσότερο επειδή, μακροπρόθεσμα, καταστρέφει εκείνους που πάει να προστατέψει.

Αυτό σε περιπτώσεις που έχουν να ανταγωνιστούν όμοια επαγγέλματα, προϊόντα ή υπηρεσίες που προσφέρονται από χώρες του εξωτερικού. Όταν μιλάμε για την ελληνική αγορά, τότε μακροπρόθεσμα αλλά και βραχυπρόθεσμα «καταστρέφονται» οι καταναλωτές και θησαυρίζουν οι… προστατευμένοι επαγγελματίες.

Εδώ όμως μιλάμε για ειδική περίπτωση.

Προλαβαίνω την ένστασή σας. Όλες οι περιπτώσεις στη χώρα μας είναι ειδικές, έχουν μια μοναδικότητα, η οποία πρέπει να προστατευτεί.

Δεν μιλάμε για επαγγέλματα, αλλά για λειτουργήματα. Δεν μιλάμε για προϊόντα, αλλά για αγαθά. Δεν μιλάμε για παροχές υπηρεσιών, αλλά για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Ο καθένας μας θεωρεί ότι το επάγγελμά του είναι ιδιαίτερο και πως ο ίδιος είναι σπάνιος και αναντικατάστατος. Επομένως, το κράτος έχει υποχρέωση να τον προστατεύει, δηλαδή να του εξασφαλίζει –βρέξει, χιονίσει- ένα σταθερό, μεγάλο και, συνήθως, αφορολόγητο εισόδημα.

Όπως είπα και πριν, αυτό βαίνει εις βάρος του, όταν εκτίθεται στον διεθνή ανταγωνισμό.

Ο λόγος είναι ότι η ασφάλεια του προστατευτισμού τον κάνει συνήθως αραχτό και εφησυχασμένο και την ώρα που οι άλλοι ψάχνουν νέους τρόπους και νέους τόπους για να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους, αυτός ψάχνει για νέες πολιτικές συμμαχίες, που θα διαιωνίσουν το καθεστώς του προστατευτισμού.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι κυβερνήσεις πέφτουνε, όμως κάποια επαγγέλματα (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε), ζουν και βασιλεύουν. Ούτε κρίση τους αγγίζει, ούτε διαρθρωτικές αλλαγές τους κάνουν τίποτα.

Πάμε όμως να ξεφύγουμε από το κυρίως θέμα του σχολίου μας που είναι η ενιαία τιμή στην πώληση του βιβλίου.

Όπως είπαμε και στην αρχή, εδώ πρέπει να γίνει μια εξαίρεση.

Το άλλο πουλάκι:

Για ποιον λόγο;

Το βιβλίο πράγματι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο προϊόν. Δεν χρειάζομαι ιδιαίτερα επιχειρήματα να σας πείσω γι’ αυτό. Αρκεί να σας πω πως είναι και «τροφή» και «φάρμακο» και «έργο τέχνης».

Πως είναι ευπαθές, αλλά και ανθεκτικό στο χρόνο. Πως μπορεί να είναι πολυτελέστατο, αλλά και τελείως απλό, χωρίς αυτό να καθορίζει την πραγματική του αξία. Πως έχει μαστοριά, όμως μπορεί να βγαίνει και φασόν. Πως απευθύνεται σε ευαίσθητη κοινωνικά ομάδα, σε ανθρώπους του περιθωρίου, αλλά χρησιμοποιείται και από τα επίσημα εκπαιδευτικά συστήματα. Πως έχει ένα σωρό ανταγωνιστές, οι οποίοι όμως έχουν εντελώς διαφορετική «υπόσταση», είναι άυλοι, σε αντίθεση με το βιβλίο που έχει σάρκα και οστά.

Χρειάζεστε κι άλλα;

Να σας πω ακόμη ότι το βιβλίο έχει πολλούς οπαδούς, πάρα πολλούς φίλους, όμως κανέναν εχθρό. Όχι στη χώρα μας, τώρα μιλάμε γενικώς.

Το βιβλίο το βλέπεις, το αγγίζεις, το μυρίζεις, το παίρνεις αγκαλιά, κοιμάσαι μαζί του, του διαλέγεις τόπο διαμονής, συντροφιά, το κρύβεις από το κακό μάτι, καμιά φορά -μετά φόβου Θεού- το δανείζεις και τότε εύχεσαι να το είχες χαρίσει…

Το βιβλίο σε αλλάζει, σε κάνει άλλο άνθρωπο, χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει το ίδιο. Είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου. Το βρίσκεις πάντα εκεί που το άφησες, δεν ζητά να το βγάλεις βόλτα, δεν απαιτεί να το τρέφεις ή να το καθαρίζεις.

Θέλετε να μιλήσουμε και με ψυχρούς οικονομικούς όρους;

Το βιβλίο έχει ορισμένη τιμή, όχι όμως προκαθορισμένη αξία. Αυτή την παίρνει από τη σχέση του μαζί σας.

Η αξία του μάλιστα αυξάνεται με τη χρήση που του κάνετε. Ένα μεταχειρισμένο βιβλίο είναι συνήθως ένα «ακριβό» βιβλίο.

Έχει όμως και ακόμη μια διαφορά από τα άλλα προϊόντα. Κατά έναν παράξενο τρόπο, τα μεγαλύτερα κέρδη σ’ εκείνους που το παράγουν και το εμπορεύονται τα φέρνει η… σαβούρα.

Αυτό συμβαίνει, ακόμη κι όταν οι ίδιοι δεν το επιδιώκουν, τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εδώ βρίσκεται και το μυστικό της τιμής.

Αν η τιμή πάψει να είναι ενιαία, αν δηλαδή ο καθένας πουλάει όσο θέλει, ακόμα και με ζημία, προκειμένου να προσελκύσει το «ευρύ κοινό», αυτό δηλαδή που έχει μια… φυσική τάση προς τη σαβούρα, στο τέλος εκείνη θα επικρατήσει πλήρως.

Το βιβλίο που έχει τη δική του αξία, σιγά σιγά θα εκλείψει, διότι, απλούστατα, κανείς δε θα ενδιαφέρεται να το εκδώσει και να το πουλήσει.

Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και το λένε όσοι έχουν σχέση με το αντικείμενο, αλλά κι εμείς που κάνουμε, καμιά φορά την απιστία και πατάμε το πόδι μας σε κάποιο από τα λεγόμενα «μεγάλα» βιβλιοπωλεία.

Εκεί βλέπουμε τι λανσάρεται, τι «φεύγει» και πώς διαμορφώνονται οι τιμές, οι εκπτώσεις και οι «προσφορές» που κάνουν αυτά τα πολυκαταστήματα - βιβλιοπωλεία.

Δεν ξέρουμε αν η γνώμη μας ακούγεται από κάποιους, αρμόδιους πιθανότατα όχι.

Εσείς όμως που μας ακούτε, αν περνά από το χέρι σας, πείτε μια κουβέντα υπέρ του ειδικού αυτού προστατευτισμού.

Ίσως πιάσει τόπο.

Ήρθαμε διαβασμένοι!