140217 ΑΣΤΑΥΡΩΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Με σταυρό ή χωρίς;

Εσείς πώς προτιμάτε το ευρωψηφοδέλτιό σας; Σκέτο; Ή με σταυρό προτίμησης;

Μην ντρέπεστε, πείτε ό,τι σας αρέσει. Έτσι κι αλλιώς, στο τέλος θα φάτε ό,τι σας σερβίρει ο σεφ.

Το παν είναι να πιστεύει ο πελάτης ότι έχει λόγο. Το πιο… παν είναι να ξέρει πώς να χρησιμοποιεί τον λόγο που έχει κι όχι να τον πετάει στα χαμένα, χωρίς να σκέφτεται.

Επειδή σας μπέρδεψα λίγο, θα πάρω το πράγμα από την αρχή και θα πω πως οι εκλογές είναι μια δημοκρατική διαδικασία, κατά την οποία ο καθένας από τους συμμετέχοντες χρησιμοποιεί ό,τι νομίζει καταλληλότερο, προκειμένου να βγει κερδισμένος.

Ίσως είναι ένα πεδίο δράσης όπου μπορεί να ισχύει και η ιστορική φράση «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», αφού στις εκλογές, όπως άλλωστε και στον έρωτα και στον πόλεμο όλα (τα νόμιμα μέσα) επιτρέπονται.

Επομένως, δεν μπορείς να κατηγορείς τον άλλο ότι φέρνει έναν νόμο για την εκλογική διαδικασία, επειδή τον διευκολύνει στο να πετύχει κάποιο καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα.

Πολύ δε μάλλον, δεν μπορείς να τον κατηγορείς, όταν αυτό τον νόμο τον ζητούν σχεδόν όλοι, εδώ και χρόνια, και επιτίθενται στις κυβερνήσεις που δεν τον ψηφίζουν.

Καταλάβετε τι εννοώ;

Ασφαλώς τα κόμματα της συγκυβέρνησης, δηλαδή Σαμαράς και Βενιζέλος, έβαλαν τα πράγματα κάτω και υπολόγισαν πως, αν η εκλογή ευρωβουλευτών γίνει με σταυρό προτίμησης, έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάνε καλύτερα.

Αυτό το «καλύτερα» δεν ξέρουμε πώς ακριβώς το εννοεί ο καθένας, αφού δεν έχουν τεθεί ξεκάθαρα οι στόχοι του κάθε κόμματος, ακόμη και κείνων της αντιπολίτευσης.

Δηλαδή, με τι ποσοστό θα είναι ευχαριστημένα (τα κόμματα), ποια είναι η διαφορά από τους αντιπάλους που θα θεωρηθεί επιτυχία και ποια αποτυχία, με τι θα συγκρίνουν το αποτέλεσμα, ώστε να μιλούν για νίκη ή για ήττα το βράδυ των εκλογών.

Το άλλο πουλάκι:

Αυτά δεν λέγονται.

Για ευνόητους λόγους. Όταν δεν έχεις ανακοινώσει που στοχεύεις, κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει ότι δεν πέτυχες το στόχο. Μπορείς, ανάλογα με το αποτέλεσμα, να υποστηρίξεις ότι «ήσουν μέσα τους στόχους σου», αφού κανείς δεν ξέρει εκ των προτέρων ποιοι ακριβώς είναι αυτοί.

Δεν είναι τυχαίο ότι, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, το βράδυ των εκλογών όλοι μιλούν για νίκη. Των εθνικών εκλογών! Πόσο μάλλον των ευρωεκλογών που δεν παίζεται και το ποιος θα κάνει κυβέρνηση την άλλη μέρα.

Ας επανέλθουμε όμως στη σταυροδοσία, για να σας πω τι θα έκανα εγώ, αν ήμουν κόμμα της αντιπολίτευσης.

Με το που ανακοινώθηκε η πρόθεση Σαμαρά Βενιζέλου, θα έβγαινα να πανηγυρίσω.

Θα θύμιζα αμέσως από πότε το κόμμα μου ζητούσε τη δημοκρατική αυτή εξέλιξη, η οποία περιορίζει κάπως το ρόλο των αρχηγών και δίνει την ευκαιρία στους πολίτες να εκλέξουν ανθρώπους που πιστεύουν ότι θα τους εκπροσωπήσουν, χωρίς να μεταφέρουν απλώς εντολές.

Θα εξέφραζα την ικανοποίησή μου που η κυβέρνηση επιτέλους, κάτω από την πίεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης και τη λαϊκή απαίτηση, υποχρεώθηκε να ικανοποιήσει ένα χρόνιο αίτημα.

Θα τόνιζα επίσης πως έχω εμπιστοσύνη στη λαϊκή κρίση και πως το κόμμα μου θα παρουσιάσει ένα ψηφοδέλτιο με το οποίο οι ψηφοφόροι θα έρθουν σε πολύ δύσκολη θέση, αφού δεν θα ξέρουν ποιον να πρωτοσταυρώσουν.

Έτσι θα έκανα εγώ. Τι έκανα τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Το είδατε όλοι. Άρχισαν τις γκρίνιες και τις καταγγελίες. Από τη στιγμή που δεν μπορούσαν να βγουν και να πουν ανοιχτά ότι διαφωνούν με το μέτρο της σταυροδοσίας, έψαξαν να βρουν τι τους φταίει, αφού κάτι πρέπει να φταίει πάντα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Φταίνε πολλά!

Ο χρόνος, ας πούμε, που επέλεξε να φέρει η συγκυβέρνηση την ρύθμιση αυτή. Δηλαδή; Είπαμε να γίνονται οι εκλογές με σταυρό προτίμησης, όχι όμως τώρα! Ας γινόταν αργότερα.

Το ότι το κάνει προκειμένου να συσπειρώσει την κομματική της βάση. Το κάθε ένα από τα δύο κόμματα τη δική του, έτσι; Μην παρεξηγηθούμε. Αφού στις εκλογές (ακόμη) κατεβαίνουν ξεχωριστά.

Φταίει ακόμα ότι το κάνει προκειμένου να «βολέψει» όλους τους υποψήφιους που δεν θα ήταν ικανοποιημένοι αν η θέση τους στο ψηφοδέλτιο δεν οδηγούσε με βεβαιότητα στην ευρωβουλή.

Φταίει ακόμη το ότι οι υποψήφιοι θα ριχτούν στη μάχη προκειμένου να μαζέψουν ψήφους, οι οποίες όμως αθροίζονται και υπολογίζονται ως ψήφοι του κόμματος, παρ’ όλο που μπορεί να μην είναι ακριβώς τέτοιες.

Πολύ σωστά όλα αυτά!

Ισχύουν και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι Σαμαράς και Βενιζέλος τα λογάριασαν πριν προχωρήσουν στην αλλαγή.

Μόνο που… τα ίδια ακριβώς ισχύουν για όλα, χωρίς εξαίρεση, τα κόμματα.

Εκτός εάν υπάρχουν κάποια που θα δυσκολευτούν να βρουν προσωπικότητες τέτοιες που θα μπορούσαν να φέρουν ψήφους.

Θα το δούμε.

Σταυρωμένο!