150305 ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Με αφορμή ένα φανάρι…

Καθημερινά «χρησιμοποιούμε» αρκετές φορές το φανάρι που βρίσκεται στην διασταύρωση των Εκπαιδευτηρίων, η λειτουργία του οποίου αποκαταστάθηκε προχθές.

Όσο καιρό δεν λειτουργούσε, κυρίως όμως τώρα που είναι και πάλι σε χρήση, μας έκανε να σκεφτούμε διάφορα.

Για ποιο λόγο χρειάζονται τα φανάρια;

Οι λόγοι είναι κυρίως δύο. Ο πρώτος η ρύθμιση της κυκλοφορίας. Δίνουν με τη σειρά δυνατότητα διέλευσης και απαγορεύουν αντίστοιχα κάποια οχήματα, ανάλογα με το είδος της διασταύρωσης, προκειμένου να μην περνούν μόνο κάποιοι και οι άλλοι να περιμένουν να αδειάσει ο δρόμος.

Έπειτα κάνουν το ίδιο με τη διάβαση των πεζών.

Ο δεύτερος λόγος είναι η ασφάλεια. Υποτίθεται πως (σημειώστε το το «υποτίθεται») με τη λειτουργία των σηματοδοτών μηδενίζεται η πιθανότητα ατυχήματος.

Θέλετε να τα δούμε ένα ένα;

Όσον αφορά το πρώτο, η εμπειρία μας από την κυκλοφορία κατά τις ημέρες –δεν ήταν και λίγες- που τα φανάρια ήταν εκτός λειτουργίας μας έδειξε ότι τα οχήματα κινούνταν πολύ πιο άνετα, χωρίς να σχηματίζονται οι γνωστές ουρές, οι οποίες επανήλθαν μαζί με τους σηματοδότες.

Περνούσαν όλοι, με λίγη προσοχή, χωρίς να περιμένουν στην «ουρά» να περάσουν οι άλλοι που δεν υπάρχουν το φανάρι τους όμως δεν το ξέρει.

Με το που έφτανε στη διασταύρωση περνούσες, άντε να περίμενες να περάσουν ένα, το πολύ δύο άλλα αυτοκίνητα.

Τώρα περιμένεις το πράσινο, το οποίο αργεί, αφού πρέπει να δοθεί η ελεύθερη διέλευση σε τρεις διαφορετικές προέλευσης και κατεύθυνσης ουρές οχημάτων, χώρια οι πεζοί. (Έξυπνα φανάρια είπατε; Πού είναι;)

Πολλές φορές περιμένεις χωρίς λόγο, αφού βρίσκεσαι μόνος στη διασταύρωση και δεν υπάρχει ούτε αυτοκίνητο από άλλη διεύθυνση, ούτε πεζός. Μαζί μ’ εσένα περιμένουν και όσοι βρίσκονται ή μαζεύονται πίσω σου, με αποτέλεσμα να μην προλάβουν να περάσουν όλοι όταν θα ανάψει το πράσινο.

Κι έτσι φτάνουμε στον δεύτερο λόγο ύπαρξης των φαναριών, την ασφάλεια.

Τα φανάρια εγγυώνται την ασφάλεια, ακόμη και την απόλυτη, με την προϋπόθεση ότι τα σέβονται όλοι. Πεζοί και οχήματα.

Παρεμπιπτόντως, σέβομαι τους σηματοδότες σημαίνει σταματώ όχι μόνο στο κόκκινο, αλλά και στο πορτοκαλί!

Το άλλο πουλάκι:

Δηλαδή πάει κι η ασφάλεια!

Διότι στην όμορφη και υπερήφανη (και αξιοπρεπή) χώρια που ζούμε, δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που στο πορτοκαλί γκαζώνουμε. (Κάποιοι γκαζώνουν και στο κόκκινο, όμως μην πιάνουμε τα άκρα).

Γκαζώνουμε είτε για να… προλάβουμε να περάσουμε, είτε για να μην καρφωθεί πίσω μας αυτός που ακολουθεί και… βιάζεται να προλάβει να περάσει.

Να καταργήσουμε, λοιπόν, τα φανάρια;

Όχι λέω, χωρίς όμως να είμαι βέβαιος. Σας είχα πει κάποτε για μια πόλη στην Ευρώπη, δεν θυμάμαι τώρα ποια ακριβώς, όπου είχαν καταργηθεί όλα τα σήματα και ίσχυε μόνο η προτεραιότητα του οχήματος που κινείται από δεξιά. Λοιπόν είχαν μειωθεί κατακόρυφα τα τροχαία.

Πάντως εγώ λέω όχι, να μην καταργηθούν, αλλά να δούμε λίγο καλύτερα πού ακριβώς και πότε χρειάζεται να λειτουργούν.

Στο παράδειγμα που αναφέραμε, υπάρχει βεβαίως το σχολείο και η κίνηση μικρών παιδιών από και προς αυτό. Έχουν όμως προσληφθεί δύο σχολικές τροχονόμοι, οι οποίες φροντίζουν για την ασφαλή διάσχιση του δρόμου από τα μικρά παιδιά.

Θα μπορούσε, φερ’ ειπείν, να λειτουργούν τα φανάρια συγκεκριμένες ώρες, όταν πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο και όταν σχολούν. Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα.

Τι θα πει ποιο αυτό. Όχι, φυσικά, η λειτουργία του σχολείου, για τη λειτουργία των φαναριών καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο μιλάω.

Θα σας φέρω ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Δεν ξέρω πόσοι έχετε πάει προς Σέρρες, στη διασταύρωση Μυλοποτάμου. Εκεί έχουν τοποθετηθεί φανάρια σε συνδυασμό με τον περιφερειακό, που τα αγνοούν κυριολεκτικά όλοι οι οδηγοί.

Αυτά όμως εξακολουθούν να «εργάζονται» μέχρι αργά τη νύχτα. Δουλεύουν και μας δουλεύουν, άσε που παίζουν με τα νεύρα μας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μήπως πρέπει να το ξαναδούμε το θέμα;

Σε άλλες πόλεις έχουν τοποθετηθεί φανάρια με χρονόμετρο, που σου δείχνει πότε θα αλλάξει η σήμανση ώστε να προετοιμαστείς.

Εδώ έχουμε σηματοδότες που τους έχουμε σε λειτουργία, σε σημεία που πιθανώς δεν χρειάζονται, ενώ από αλλού απουσιάζουν.

Δεν ξέρω πόσο σοβαρά το λαμβάνουν υπόψη τους οι αρμόδιοι, όμως η σωστή ρύθμιση της κυκλοφορίας σε μια πόλη είναι δείγμα πολιτισμού. Κυκλοφορία, βέβαια σημαίνει και παρκάρισμα. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η εικόνα της πόλης μας δεν είναι αυτή μιας πολιτισμένης πόλης.

Βέβαια, πολιτισμένη πόλη χωρίς πολιτισμένους πολίτες δεν γίνεται, όμως αυτά τα έχουμε ξαναπεί.

Ένα σύστημα αμοιβών –ποινών είναι μέσα στο πρόγραμμα διαπαιδαγώγησης των πολιτών. Μόλις πάρουμε μια δυο κλήσεις να δεις τι καλά που μαθαίνουμε…

Είδατε; Ξεκινήσαμε από τα φανάρια στα Εκπαιδευτήρια και καταλήξαμε στις κλήσεις, αφού περάσαμε από την επί εικοσιτετραώρου βάσεως λειτουργία των σηματοδοτών.

Πολύ σωστά το έγραψε κάποιος. «Εγώ δεν περιμένω πολλά πράγματα από την “πρώτη φορά Αριστερά” κυβέρνηση. Μπορεί να μας μάθει να μην παρκάρουμε στα πεζοδρόμια και να σεβόμαστε τον αντικαπνιστικό νόμο; Εμένα θα μου αρκούσε».

Έτσι είναι. Ας ξεκινήσουμε, Δήμος και Κυβέρνησης (και πολίτες) από τα βασικά –όχι τα απλά- τα βασικά. Μετά προχωράμε και στα δύσκολα…

Γρηγόρης!