150310 ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Δεν είναι πάντως κακή ιδέα.

Το λέω επειδή κάποιοι, χθες, δεν κατάλαβαν  πού ακριβώς το πάω με την ιστορία του φίλου μου του δασκάλου.

Υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας. Διότι, όλα τα άλλα τα δοκιμάσαμε και είδαμε τα χαΐρια μας.

Έχω όμως να κάνω κάποιες παρατηρήσεις, σχετικά με το «άναμμα των φώτων». Ξέρετε, την αγαπημένη συνήθεια των οδηγών να προειδοποιούν όσους έρχονται από απέναντι για την ύπαρξη «μπλόκου» της τροχαίας.

Έτσι, στην πράξη, μετά από λίγη ώρα ακυρώνεται η ύπαρξή του και μόνο μερικοί αφελείς και άτυχοι την πατάνε.

Βεβαίως κάποτε, όταν η αστυνομία είχε μπόλικο προσωπικό, έστηναν ένα «μπλόκο» και από απέναντι, προκειμένου να γράφει εκείνους που «έπαιζαν τα φώτα» χωρίς λόγο, παρ’ όλο που κάποιοι ισχυρίζονταν πως είδαν έναν γνωστό τους και το χαιρέτησαν.

(Πόσους γνωστούς στη σειρά μπορείς να συναντήσεις;)

Τώρα, λοιπόν, η τροχαία σε γράφει και δεν το παίρνει είδηση κανείς. Σου έρχεται το μαντάτο στο σπίτι, ότι την τάδε ημέρα και ώρα στο τάδε σημείο, οδηγούσατε υπερβαίνοντας το όριο ταχύτητας, οπότε περάστε να πληρώσετε τον λογαριασμό.

Αφού δεν τους κατάλαβες εσύ, πώς να (προ)ειδοποιήσεις και τους άλλους;

Κάτι τέτοιο πρέπει να γίνεται και με τους ελέγχους στα εμπορικά καταστήματα και τους επαγγελματίες παροχής υπηρεσιών.

Διότι τώρα, με το υπάρχον σύστημα, όλοι «παίζουν τα φώτα». Ακόμη κι αν ο έλεγχος καταφτάνει από άλλη πόλη, σε δέκα λεπτά πέφτουν τα τηλέφωνα και το μαθαίνει όλη η πιάτσα.

Πληροφοριακά σας λέω πως στα νησιά το μαθαίνουν με το που… ανεβαίνουν οι εφοριακοί στο πλοίο. Επειδή όμως το πλοίο πιθανόν να πιάνει πολλά λιμάνια, το οριστικό σήμα πέφτει όταν αποβιβάζονται. Τι, αν είναι να κόβουν αποδείξεις όλοι όσοι βρίσκονται στους πιθανούς προορισμούς τι να το κάνουμε.

Η νέα πρόταση λοιπόν, εκ πρώτης όψεως, μοιάζει με εκείνη που είχαμε κάνει κάποτε από αυτή τη στήλη για την «επιστράτευση» οδηγών, οι οποίοι κάθε τόσο θα «παίζουν» τα φώτα σε όσους έρχονται από απέναντι, προκειμένου να κόβουν ταχύτητα. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Όταν οι οδηγοί δεν κάνουν παραβάσεις το κράτος δεν κερδίζει τίποτε. Όταν όμως οι φορολογούμενοι δεν κάνουν, το κράτος κερδίζει πολλά.

Το άλλο πουλάκι:

Έλεγχος στα σιωπηλά!

Πάει ο… συμβασιούχος ελεγκτής, η νοικοκυρά ή ο φοιτητής, ο τουρίστας ή ο αργόσχολος και διαπιστώνει ότι το τάδε μαγαζί δεν κόβει αποδείξεις. Εδώ βρίσκεται η δυσκολία του πράγματος, που μπορεί να λυθεί μόνο μέσω της τεχνολογίας. Θα πρέπει με κάποιο τρόπο να μπορεί να βεβαιώσει την παράβαση, χωρίς να τον πάρουν είδηση εκείνη την ώρα.

Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Πώς να αποδείξεις ότι «την τάδε ημέρα και ώρα, εξυπηρετήσατε κάποιον πελάτη και δεν εκδώσατε νόμιμα παραστατικά για την αμοιβή σας»;

Κάποια λύση θα υπάρχει. Ας πούμε ότι την παράβαση δεν τη βεβαιώνει κάποιος μοναχικός καβαλάρης, αλλά ένα ολόκληρο «κλιμάκιο».

Μια εύκολη λύση θα ήταν να αποτελούνται τα κλιμάκια από πολλά μέλη, ώστε να υπάρχουν μάρτυρες. Έτσι παρέες παρέες οι νοικοκυρές ή οι τουρίστες θα μπορούν να πραγματοποιούν τους ελέγχους τους και να στέλνουν μετά τις λυπητερές σε όσους δεν κόβουν… λυπητερές. Αφήστε που ένας καταστηματάρχης που αποφεύγει τις αποδείξεις είναι πιο πιθανόν να δράσει όταν εξυπηρετεί μια παρέα, παρά έναν μόνο του.

Εξάλλου, οι μοναχικές περιπτώσεις εμπεριέχουν πάντοτε έναν μεγάλο κίνδυνο. Αντί να πιάσουν τον παραβάτη να… τα πιάσουν από εκείνον και να κάνουν το κορόιδο. Όλο και θα έχει να τους κάνει μια πιο δελεαστική προσφορά, σε σχέση με εκείνα που θα βγάζουν ως… συμβασιούχοι του ΥΠΟΙΚ.

Ενώ στις μεγάλες παρέες όλο και θα υπάρχει κάποιος που αντιστέκεται ακόμη και μόνο για να την πει στους υπόλοιπους.

Αφήστε που, σύμφωνα με την πρόταση, οι ελεγκτές αυτοί θα είναι εφοδιασμένοι και με σύγχρονα μέσα τα οποία θα καταγράφουν όλη τη σκηνή της επίσκεψης στο κατάστημα και θα προσφέρουν έτσι αποδεικτικό υλικό όταν απαιτείται.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να ένας λόγος!

Δεν ξέρω για τους τουρίστες, πιστεύω όμως πως για πολλούς φοιτητές και πολλές νοικοκυρές και μόνο η ιδέα απόκτησης ενός κινητού τελευταίας γενιάς αποτελεί ισχυρότατο δέλεαρ, προκειμένου να ενταχθούν ως εθελοντές στο νέο σώμα του ΥΠΟΙΚ.

Ένα άλλο δέλεαρ είναι η επιθυμία κάποιων (μπορείς να την πεις και κακία) να δείξουν τι εστί βερίκοκο σε επαγγελματίες που χρόνια κοροϊδεύουν το κράτος και τους πελάτες τους.

Έχω όμως ένα ερώτημα, βρε παιδιά.

Σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τι χρειάζεται ένα τέτοιο ειδικό σώμα ελεγκτών, τι χρειάζεται η επιστράτευση φοιτητών ή νοικοκυρών -για τους τουρίστες δεν το συζητώ- δεν θα έπρεπε το πράγμα να δουλεύει από μόνο του. Ο κάθε πολίτης να πραγματοποιεί τον νόμιμο «έλεγχο», αν του δίνουν την απόδειξη.

Σε διαφορετική περίπτωση να κάνει το αυτονόητο. Ή να απευθυνθεί στις αρχές ή να εξασκήσει το δικαίωμα που του δίνει ο νόμος να μην πληρώσει τον λογαριασμό!

Α, και πριν το ξεχάσω. Γνωρίζει κανείς καμιά χώρα που να ζητά τουρίστες για να πραγματοποιούν φορολογικούς ελέγχους σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ κ.λπ.;

Γνωρίζω τρεις ενδιαφερόμενους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους!

Εναλλακτικός τουρισμός!