150319 ΕΞΕΤΑΣΤΕΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Νέες αλλαγές στην εκπαίδευση.

Όταν λέμε αλλαγές στην εκπαίδευση τι εννοούμε; Εξαρτάται για ποια χώρα μιλάμε. Πολύ σωστά. Αν πρόκειται για τη χώρα μας, αλλαγές στην εκπαίδευση σημαίνει νέος τρόπος διεξαγωγής των πανελληνίων εξετάσεων και εισόδου στα Πανεπιστήμια.

Θέλετε να το δούμε λίγο το θέμα από… εκπαιδευτική σκοπιά;

Δεν καταλάβατε τι εννοώ. Λέγοντας εκπαιδευτική σκοπιά εννοώ πως εμείς θα μάθουμε, θα διδαχθούμε κάτι και θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το πώς γίνονται αυτού του είδους οι αλλαγές. Που, αν είναι και λίγο πιο περίπλοκες, τις λες και «μεταρρυθμίσεις».

Ας ξεκινήσουμε από τα μαθήματα. Ξέρετε πώς παίζεται η κολοκυθιά; Ε, κάτι τέτοιο, χρόνια τώρα, παίζεται και με τα εξεταζόμενα μαθήματα. Να είναι έξι. Και γιατί να είναι έξι; Εμ, πόσα να είναι; Να είναι τέσσερα. Και γιατί να είναι τέσσερα; Εμ, πόσα να είναι; Να είναι οκτώ…

Βέβαια, αν τους ρωτήσεις όλους ποιο είναι το σκεπτικό τους, θα σου πουν -σωστά το μαντέψατε- ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Στόχος πάντοτε είναι «η αναβάθμιση του Λυκείου, η καταπολέμηση της παπαγαλίας και η πάταξη της παραπαιδείας».

Όπως όμως μπορεί να παρατηρήσει κανείς διά γυμνού οφθαλμού, τόσες και τόσες κολοκυθιές -με συγχωρείτε- «μεταρρυθμίσεις» και πάλι το Λύκειο είναι να το κλαις, όσο για την παπαγαλία και την παραπαιδεία ζουν και βασιλεύουν.

Ο αριθμός όμως των εξεταζόμενων μαθημάτων δεν είναι απλή υπόθεση. Πρώτα πρώτα έχει να κάνει και με το ποια μαθήματα θα εξετάζονται. Εσείς, ας πούμε, τι θα απαντούσατε στο ερώτημα «Χημεία ή Πληροφορική;» ένα ερώτημα που τίθεται έντονα αυτές τις μέρες που συζητιέται άλλη μια «μεταρρύθμιση».

Προσέξτε! Η απάντηση δεν είναι απλή, αν δεν είστε σίγουροι καλύτερα να μην πάρετε θέση, διότι θα βρεθείτε μπλεγμένοι.

Ξέρετε γιατί; Διότι το αν ένα μάθημα εξετάζεται στις πανελλήνιες ή όχι καθορίζει την αξία που έχει ως διδακτικό αντικείμενο. (Κανονικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, όμως στην Ελλάδα ζούμε.)

Δηλαδή, για να το καταλάβετε καλύτερα, τόσο ο σύλλογος Χημικών, όσο και ο σύλλογος καθηγητών Πληροφορικής τρέχουν και διαγκωνίζονται, ώστε το δικό τους μάθημα να μπει στις εξετάσεις.

Γιατί άραγε;

Το άλλο πουλάκι:

Μην πάει ο νους σας στο κακό.

Ασφαλώς και υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται τα ιδιαίτερα μαθήματα, όμως το θέμα είναι ακόμη πιο σύνθετο. Μου έδωσε να το καταλάβω φίλος καθηγητής, ο οποίος έπεσε πάνω σε μια τέτοια «μεταρρύθμιση».

Το μάθημά του ήταν εξεταζόμενο και, ως αποτέλεσμα αυτού, είχε μια τάξη στην οποία χαιρόσουν να διδάσκεις. Οι μαθητές πρόσεχαν, συμμετείχαν, εξέφραζαν απορίες, ζητούσαν επιπλέον ασκήσεις…

Κάποια στιγμή όμως ανακοινώθηκε ότι το μάθημα αυτό θα βγει από τις εξετάσεις. Είχε έρθει η «μεταρρύθμιση». Ε, αυτό την επόμενη κιόλας μέρα, η τάξη ήταν εντελώς διαφορετική. Ο ίδιος καθηγητής, οι ίδιοι μαθητές, το ίδιο διδακτικό αντικείμενο. Μόλις όμως έπαψε να είναι εξεταζόμενο, το γράψαν όλοι στα παλιά τους τα παπούτσια. Γι’ αυτό σας είπα είναι τα ιδιαίτερα, είναι όμως και η αξία που παίρνει το μάθημα.

Τώρα, μ’ αυτά που σας είπα, ίσως θα καταλάβατε και ποιοι άλλοι βρίσκονται πίσω από τις εκάστοτε μεταρρυθμίσεις. Σωστά. Οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων. Οι οποίοι έχουν κι αυτοί τον τρόπο τους να πιέζουν το υπουργείο, ο καθένας προς τη κατεύθυνση που τον συμφέρει.

Κανονικά, όσο περισσότερα είναι τα εξεταζόμενα μαθήματα τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη που υποστηρίζει ότι τα πολλά μαθήματα μειώνουν τα φροντιστήρια. Πού να προλάβει ο άλλος να πρωτοτρέξει και ποιο μάθημα να πρωτοπληρώσει. Αφήστε που είναι αδύνατον να «παπαγαλίσει» και τόσο πολλή και διαφορετική ύλη.

Η πράξη όμως δείχνει πως αυτό δεν ισχύει. Ο Έλλην γονιός μπορεί να μην πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, αλλά το παιδί του θα το στείλει στο φροντιστήριο, βρέξει χιονίσει, όσο αντέχει η τσέπη του.

Αφήστε που και οι δυνατότητες παπαγαλίας των νέων παιδιών είναι τέτοιες που δεν φαντάζεστε. Οπότε…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν είναι μόνο τα μαθήματα!

Τα φροντιστήρια, ιδιαίτερα τα «μονοθεματικά», πιέζουν και για τα πεδία και τον αριθμό των σχολών τις οποίες μπορεί να δηλώσει ένα… μάθημα.

Για να το καταλάβατε, άλλο είναι τα αρχαία να χρειάζονται σε ένα πεδίο επιλογής και είκοσι σχολές και άλλο σε δύο και πενήντα σχολές. Αμέσως αμέσως το μάθημα αναβαθμίζεται, αποκτά ζήτηση και έτσι ειδικά τα... «εξειδικευμένα φροντιστήρια» αποκτούν μεγαλύτερη πελατεία.

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος που θα παίξει ρόλο στην παρούσα φάση. Κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις τις πληρώνουν άλλοι, ας πούμε η κακιά Ευρώπη, όπως εκείνες του «Νέου Λυκείου». Αν λοιπόν τις καταργήσουμε, θα ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω, οι φραγκοφονιάδες (ευρωφονιάδες, για την ώρα).

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, καταλαβαίνετε, φίλοι μου, πως όση διάθεση για αλλαγές και αν έχει κάποιος, πέφτει επάνω σε αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα τα οποία είναι δύσκολο να αγνοήσει.

Εκτός αν είναι αριστερός, που, ως γνωστόν, τα συμφέροντα, τα κάθε λογής, τον πεισμώνουν περισσότερο και τον κάνουν πιο αποφασιστικό.

Εκτός αν τα συμφέροντα είναι κι εκείνα… αριστερά. Τότε το πράγμα περιπλέκεται και γι’ αυτό η αναμενόμενη «μεταρρύθμιση», που έπρεπε να είναι έτοιμη τη 1^η Μαρτίου, ώστε να ισχύσει από το επόμενο έτος, καθυστερεί.

Ας ελπίσουμε ότι η καθυστέρηση θα βγάλει κάτι καλό.

Κολοκυθιά!