150909 ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω…

Πάνω που αποφασίζω να μην ασχοληθώ με τον προεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ και να δω το θέμα κάπως γενικότερα, έρχονται με δηλώσεις και με κεντρίζουν.

Θα μου πείτε, γιατί δίνεις σημασία; Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα για να σχολιάσεις, τόσα άλλα κόμματα, αν δεν θέλεις να ξεφύγεις από το πνεύμα της προεκλογικής περιόδου.

Όπως έχετε καταλάβει, φίλοι μου, και όπως σωστά πολλοί από εσάς με κατηγορείτε, έχω ένα θέμα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν χρειάζεται να αναζητήσετε ψυχαναλυτικές ερμηνείες, η εξήγηση είναι πολύ απλή και την έχω πει και παλαιότερα: είχα, όχι μόνο προσδοκίες, αλλά και απαιτήσεις από ένα κόμμα σαν αυτό.

Απαιτήσεις έχεις από κάποιον που θεωρείς ότι διαθέτει δυνατότητες, που πιστεύεις ότι μπορεί να σταθεί άξιος των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν στο πρόσωπό του και της ελπίδας που ενέπνευσε…

Απαιτήσεις έχεις από την εθνική ομάδα του μπάσκετ, όχι από την αντίστοιχη του ποδοσφαίρου!

Δυστυχώς, οι απαιτήσεις που είχαμε εγώ και πολλοί άλλοι από τον ΣΥΡΙΖΑ διαψεύστηκαν οικτρά. Και όσοι παρακολουθείτε χρόνια τη στήλη μας ξέρετε πως αυτό δεν έγινε με την μετεκλογική αλλαγή πορείας, την απογοητευτική διαπραγμάτευση, το φιάσκο του δημοψηφίσματος και την υπογραφή του τρίτου (του μακρύτερου) μνημονίου.

Για εμάς και για τους επί μακρόν συνομιλητές μας αυτή ήταν μια, λίγο έως πολύ, προδιαγεγραμμένη πορεία, ίσως όχι το τέλος της, αφού πάντοτε ενελόχευε ο κίνδυνος ενός ατυχήματος ή της επικράτησης των πιο «ριζοσπαστών», δηλαδή όσων έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο με την πραγματικότητα (και προσφάτως με το πρώην κόμμα τους).

Οι δικές μας απαιτήσεις άρχισαν να διαψεύδονται σταδιακά από την εποχή ακόμη των «αγανακτισμένων», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μυρίστηκε πως η υπόθεση έχει πολύ προεκλογικό ψωμί κι έσπευσε να πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο, μεταλλασσόμενος  σιγά σιγά σε ένα λαϊκιστικό κόμμα που υποστήριζε τις πιο εξωφρενικές διεκδικήσεις και υποσχόταν στους πάντες τα πάντα.

Συγχρόνως άρχισε όχι απλώς να «οραματίζεται» την επιστροφή στις παλιές καλές εποχές των αστακομακαρονάδων (με δανεικά), αλλά και να υποστηρίζει το πέραν πάσης λογικής δόγμα πως «για την κρίση φταίνε τα μνημόνια», για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως αρκεί να τα σκίσουμε για να επανέλθουν οι παλιές καλές ημέρες. Το αποκορύφωμα έφτασε πέρσι, τέτοιες μέρες, με το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Και αν κάθομαι τώρα και σας μιλάω γι’ αυτά είναι επειδή το έφερε η συγκυρία να το ξαναθυμηθούμε.

Τις ημέρες αυτές το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ξαναήρθε στη επικαιρότητα, παραδόξως, από εκείνους ακριβώς που έπρεπε να προσπαθούν να το ξεχάσουν και να κάνουν την πάπια, ελπίζοντας πως θα το ξεχάσουν και οι υπόλοιποι. Κι όμως, αυτοί προκαλούν, και, όπως είπα στην αρχή, δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω!

Το άλλο πουλάκι:

Εφαρμόστηκε σε ένα μεγάλο του μέρος (!)

Αυτό ισχυρίστηκαν τόσο η εκπρόσωπος του κόμματος, όσο και ο ίδιος ο αρχηγός. Ο οποίος σημείωσε επιπλέον πως οι υποσχέσεις εκείνες επρόκειτο να υλοποιηθούν σε έναν ορίζοντα τετραετίας -άρα υπάρχει ακόμη χρόνος για την υλοποίηση και του υπολοίπου προγράμματος- και πως ο ΣΥΡΙΖΑ σε τίποτε δεν φάνηκε ασυνεπής, θα κριθεί μετά από τέσσερα χρόνια. Τόσο ανυπόκριτο δούλεμα!

Επειδή όμως σήμερα είναι πολύ εύκολο να θυμόμαστε και να κρίνουμε, κι επειδή θέλουμε εσείς οι συνομιλητές μας να μην παρακινείστε από συναισθηματισμούς, αλλά να συζητάμε με δεδομένα και να επιχειρηματολογούμε με λογική, βρήκα και σας παρουσιάζω το επικαιροποιημένο προεκλογικά «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» από την ΑΥΓΗ εκείνων των ημερών:

«Σημειώνεται ότι οι 4 βασικοί πυλώνες του προγράμματος που είχε παρουσιαστεί από τον Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη περιλαμβάνουν: 1. Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. 2. Άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας. 3. Εθνικό σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας. 4. Θεσμικό και δημοκρατικό μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος.

Αναλυτικότερα, ο πρώτος πυλώνας περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες: Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες. Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης. Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων. Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικής μέσα μεταφοράς. Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.

Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει τα παρακάτω σημεία: Μέτρα για την άμεση άρση της καταστολής στην πραγματική οικονομία. Άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. "Νέα σεισάχθεια" για τη ρύθμιση των "κόκκινων" δανείων. Ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού. Επαναφορά κατώτατου μισθού.

Ο τρίτος πυλώνας προβλέπει τα παρακάτω: Άμεση επαναφορά της εργασιακής νομοθεσίας, της μετενέργειας, των εργασιακών δικαιωμάτων. Πρόγραμμα 300.000 νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα και κοινωνική οικονομία. Διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας.

Ο τέταρτος πυλώνας απαρτίζεται από τα εξής: Προώθηση της περιφερειακής συγκρότησης του κράτους. Ενίσχυση των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και εισαγωγή νέων θεσμικών εφαρμογών άμεσης δημοκρατίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της χώρας».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εσείς, είδατε κάτι από όλα αυτά;

Μην είστε βιαστικοί! Πώς να χτίσεις κάτι που οι άλλοι γκρεμίζουν σαράντα χρόνια; Κάντε λίγη υπομονή μέχρι το τέλος της τετραετίας.

Εξάλλου, περιμένατε εσείς ότι θα βρούμε τέτοια… «σθεναρή αντίσταση»; Πώς θέλετε να το περίμεναν οι σχεδιαστές του προγράμματος;

Δούλεμα κανονικό!