150911 ΝΙΚΗΦΟΡΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Νενικήκαμεν!

Φαίνεται πως το έχει η μοίρα μας να μη συμφωνούμε σε αυτό το θέμα. Βλέπετε, ακόμη δεν έχουμε καταλήξει οριστικά ούτε στο ποιος ήταν ο μαραθωνοδρόμος αγγελιοφόρος που μετέφερε το μήνυμα της νίκης. Ήταν ο Φειδιππίδης ή ο Ευκλής;

Άσε που δεν γνωρίζουμε και ποια ακριβώς ήταν η τελευταία του φράση. Νενικήκαμεν, ή χαίρετε νικώμεν;

Δεν είναι τυχαίο πως από τα αρχαία χρόνια μας κυνηγά αυτή η κατάρα, να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε σε τίποτε. Ο καθένας έχει την άποψή του, παρουσιάζει τη δική του εκδοχή, ακόμη και σε πράγματα που μπορούν, υποτίθεται, να μετρηθούν, πόσο μάλλον σε άλλα που είναι τελείως υποκειμενικά.

Σκεφθείτε λίγο ότι στις φοιτητικές εκλογές έβγαιναν επί χρόνια τόσα αποτελέσματα όσες ήταν και οι φοιτητικές παρατάξεις που έπαιρναν μέρος σ’ αυτές. Δεν γνωρίζω τι γίνεται σήμερα, έπαψα να παρακολουθώ, αν κρίνω όμως από την πρεμούρα κάποιων να μην ισχύσει η ηλεκτρονική ψηφοφορία που θα έλυνε τέτοια (και τέτοια) προβλήματα, τότε μάλλον το φαινόμενο ζει και βασιλεύει.

Για τον ίδιο λόγο δεν παρακολουθώ και τις τηλεοπτικές «μονομαχίες», τα γνωστά ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Είναι ανόητο να παρακολουθείς κάτι που δεν είναι αυτό που λέει και για το οποίο όλοι όσοι παίρνουν μέρος βγάζουν τα δικά ο καθένας το δικό του «αποτέλεσμα».

Έτσι έγινε και αυτή τη φορά. Αν τους ρωτήσεις όλοι είναι βέβαιοι πως η «νίκη» πήγε με το μέρος τους, πως συνέτριψαν τους αντιπάλους οι οποίοι έχασαν τα λόγια τους, ενώ ο δικός τους τα είπε νεράκι. Ξεχνούν ότι το νόημα τέτοιων ντιμπέιτ είναι ένας ακόμη τρόπος να ενημερωθούν προεκλογικά οι πολίτες. Ή μήπως δεν είναι;

Μήπως όλα γίνονται ακριβώς για να μην υπάρξει ενημέρωση, αλλά ένα παιχνίδι εντυπώσεων; Μήπως αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που οι περίφημες διακομματικές επιτροπές αποφασίζουν να στηθεί έτσι, με τέτοιους όρους, το παιχνίδι; Ποιος θα κερδίσει όχι την ουσία, αλλά τις εντυπώσεις;

Ξέρετε ποιο είναι το ειρωνικό; Όλοι γνωρίζουν τι θα γίνει, όλοι αγωνίζονται για να στηθεί έτσι ακριβώς, όλοι το παρακολουθούν και, στο τέλος, όλοι γκρινιάζουν γιατί έγινε… αυτό που ήθελαν από την αρχή! Τι  περίμεναν δηλαδή; Αφού δημιουργηθεί ένα αποστειρωμένο περιβάλλον και αφού οργανωθούν με κάθε λεπτομέρεια οι παράλληλοι μονόλογοι, να προκύψει ένα θεαματικό αποτέλεσμα «μάχης»;

Τώρα, θα μου πείτε, εσύ σχολιάζεις κάτι που δεν παρακολούθησες;

Αυτό ακριβώς κάνω. Απολογούμαι γιατί δεν το παρακολούθησα και σχολιάζω εκείνους που έχασαν τρεις ώρες ακούγοντας πράγματα που ήξεραν από πριν, για να καταλήξουν σε συμπεράσματα προδιαγεγραμμένα.

Το άλλο πουλάκι:

Ας σχολιάσουμε τους σχολιαστές.

Πολύ νωρίς το επόμενο πρωί, ακούγοντας το κρατικό ραδιόφωνο, κατάλαβα πολύ καλά πόσο ανούσια πέρασαν το βράδυ τους οι τηλεθεατές.

Ξέρετε ποιος ήταν ο νικητής, κατά τους σχολιαστές δημοσιογράφους της ΕΡΑ 1; Κρατηθείτε: ήταν η ΕΡΤ! Μάλιστα! Καμάρωναν που οι περισσότεροι τηλεθεατές επέλεξαν το δικό τους κανάλι για να παρακολουθήσουν το ντιμπέιτ, παρόλο που όλα τα κανάλια έδειχναν ακριβώς το ίδιο πράγμα.

«Προτίμησαν το αυθεντικό από τις απομιμήσεις», είπε κάποιος καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι. Βέβαια, μετά, επισήμαναν πως η ΕΡΤ ήταν η μόνη που έβγαζε χρονόμετρο στην οθόνη, επομένως κάποιος μπορούσε να παρακολουθήσει με κάπως μεγαλύτερο ενδιαφέρον τη διαδικασία… «παραβίασης από όλους του συμφωνημένου χρόνου», όπως χαρακτηριστικά είπαν.

Επιπλέον, βρήκαν την ευκαιρία να ευλογήσουν τα γένια τους λέγοντας ότι από το ντιμπέιτ αποδείχθηκε πόσο χρήσιμη είναι η ΕΡΤ και πόσο σωστά έγινε που επαναλειτούργησε (και επαναπροσλήφθηκαν οι ίδιοι), αφού «μόνο η κρατική τηλεόραση μπορεί να διοργανώνει τέτοιου είδους κρίσιμα γεγονότα». Όπως ακριβώς σας τα λέγαμε κι εμείς χθες, δηλαδή.

Άντε να βγάλεις άκρη!

Λες και χρειάζονται οι δεν ξέρω κι εγώ πόσοι περιφερειακοί σταθμοί της ΕΡΤ, με τους ένας Θεός ξέρει πόσους υπαλλήλους, προκειμένου να γίνει ένα σωστό ντιμπέιτ.

Καταλάβατε; Αφού κατηγόρησαν όλη τη διαδικασία, αφού μας είπαν ότι είναι χωρίς νόημα για τους πολίτες, στο τέλος φούσκωσαν από καμάρι που αυτοί και μόνο αυτοί θα μπορούσαν να διοργανώσουν κάτι τέτοιο!

Για να μην πω το άλλο. Κατέκριναν το γεγονός ότι υπήρχαν πολλοί δημοσιογράφοι, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύς χρόνος με τις ερωτήσεις τους, αλλά παραπονέθηκαν που δεν υπήρχε και ένας δικός τους συνάδελφος, της ΕΡΤ δηλαδή, ο οποίος να μπορεί και αυτός να υποβάλλει ερωτήσεις. Πέρα από τον συντονιστή!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Καλά είπες. Πού να βγάλεις άκρη;

Τώρα όλοι περιμένουμε το επόμενο ντιμπέιτ με την ίδια λαχτάρα που τα παιδιά περίμεναν τον σημερινό Αγιασμό στα Σχολεία.

Κυκλοφόρησε, μου άρεσε και σας το μεταφέρω:

-         Τι θα βάλεις στον Αγιασμό;

-         Τα κλάματα!

Δεν αναφέρεται αν ο διάλογος είναι μεταξύ μαθητών ή εκπαιδευτικών –θα μπορούσε να ισχύει και το ένα και το άλλο. Πάντως κάτι οι εκλογές, κάτι το ντιμπέιτ, δεν μας έμεινε καιρός να σχολιάσουμε το γεγονός πως σήμερα ξεκινά μια από τις χειρότερες, οργανωτικά, σχολικές χρονιές των τελευταίων ετών.

Γεγονός που αποδεικνύει ότι, πέρα από τις οικονομικές δυσκολίες, πέρα από τις γνωστές ευθύνες των άλλων, πρέπει κι εσύ να μπορείς στοιχειωδώς να μοιράσεις δυο γαϊδουριών άχυρο. Πράγμα που δεν το μπορούν όλοι και ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι αρέσκονται (και βολεύονται;) στα μεγάλα λόγια και τις εξαγγελίες.

 

Αρχίσαμε!