150910 ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Αποκατάσταση…

Μπορεί η λανθάνουσα γλώσσα να λέει (κάποιες φορές) την αλήθεια, όμως αυτό το λάθος στο οποίο θέλουμε να αναφερθούμε είναι απλώς μια αφορμή για να σχολιάσουμε μια πολύ δυσάρεστη για εμάς κατάσταση.

«Αποκαταστήσαμε το μαύρο στις οθόνες», είπε προχθές ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, καθώς απαριθμούσε τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του. Προφανώς άλλο ήθελε να πει, διότι η αποκατάσταση του μαύρου μόνο μαύρο αποτέλεσμα μπορεί να έχει, πράγμα που δεν συμφέρει στον ομιλητή.

Ας έρθουμε όμως στην ουσία. Εσείς είδατε κανενός είδους… αποκατάσταση στην ΕΡΤ; Όλα τα κανάλια της επαναλειτουργούν, τα έξοδα –εννοείται- τρέχουν, οι λογαριασμοί έρχονται φουσκωμένοι μέσω ΔΕΗ, αλλά από αποτέλεσμα μηδέν.

Σας το λέω εγώ που είμαι ένας από τους πιο πιστούς «φίλους» της κρατικής ραδιοτηλεόρασης.

Το ραδιόφωνο στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο είναι κολλημένο αποκλειστικά στους κρατικούς σταθμούς και η τηλεόραση παίζει επί το πλείστον στα κρατικά κανάλια. Ε, λοιπόν, σας το δηλώνω ευθύς εξ αρχής, έχω πήξει στην «κονσέρβα». Αν αυτό αποκαλούμε «αποκατάσταση του μαύρου», τότε τι να πω;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Δεν θα σχολιάσω παρά ελάχιστα τον πολιτικό προσανατολισμό που πήραν οι δημοσιογραφικές και όχι μόνο εκπομπές της ΕΡΤ. Αυτό φάνηκε κυρίως στις μέρες πριν από το δημοψήφισμα, όταν ακόμα και οι μουσικοί παραγωγοί έπαιρναν ανοιχτά θέση υπέρ του ΟΧΙ, ξεπληρώνοντας ίσως την υποχρέωση της επαναπρόσληψής τους.

Για την τηλεόραση δεν θέλω να πω τίποτα, βλέπετε καθημερινά τους δημοσιογράφους που θέλουν να κρυφτούν όμως η… χαρά δεν τους αφήνει. Συνεχής και ανυπόκριτη αβάντα στην κυβέρνηση. Δεν πειράζει. Εμείς άλλωστε ποτέ δεν πιστέψαμε σε μια ουδέτερη και αντικειμενική ΕΡΤ, ούτε περιμέναμε κάτι τέτοιο, ώστε να αισθανόμαστε τώρα απογοήτευση.

Ας συζητήσουμε για τα προβλήματα λειτουργίας της αποκαταστημένης ΕΡΤ, αρχίζοντας από το ραδιόφωνο. Πού είναι οι σταθμοί, οέο; Για να πιάσεις Δεύτερο Πρόγραμμα πρέπει να μετακινείς όχι μόνο τη βελόνα, αλλά και το ραδιοφωνάκι από γωνιά σε γωνιά του σπιτιού. Για το αυτοκίνητο δεν το συζητώ, κάθε στροφή και άλλο τραγούδι!

Το τελευταίο τεχνικό τους επίτευγμα είναι να ακούμε συγχρόνως Δεύτερο και Τρίτο Πρόγραμμα, δύο σε ένα, ή ένα πάνω στο άλλο. Όπως το προτιμάτε! Το ερώτημα ξεπηδά αβίαστα: Γι’ αυτό το ραδιόφωνο έγινε τόση φασαρία και γι’ αυτό πληρώνουμε την υποχρεωτική μας συνδρομή; Πού είναι οι χιλιάδες τεχνικοί που… αποκαταστάθηκαν; Πώς γίνεται να πιάνουμε όλους τους άλλους ιδιωτικούς σταθμούς, εκτός από το πανάκριβο κρατικό ραδιόφωνο;

Το άλλο πουλάκι:

Και όταν το πιάνουμε;

Οι παραγωγοί εργάζονται μία ή το πολύ δύο ώρες την ημέρα, όμως αυτό ας μην το σχολιάσουμε, ας πούμε ότι έτσι είναι η φύση της δουλειάς τους. Δεν είναι όμως προκλητικό να ξεκινούν την εκπομπή με καθυστέρηση, ή να φεύγουν δέκα λεπτά πριν τελειώσει, αφήνοντας ένα (και δεύτερο) τραγούδι να παίζει; Δεν είναι προκλητικό να μας λένε κάθε Παρασκευή με πόση λαχτάρα περιμένουν το Σαββατοκύριακο για να ξεκουραστούν;

Το πιο προκλητικό όμως ήταν η ομαδική τους απόδραση με άδεια μέσα στον Αύγουστο, με αποτέλεσμα να ακούμε αποκλειστικά κονσέρβες, εκπομπές από τα παλιά σε επανάληψη, συχνά χωρίς καν να δηλώνεται κάτι τέτοιο. Τόσο δύσκολο ήταν να ρυθμίσουν τις άδειές τους, να καλύπτουν τις ώρες των απόντων κάποιοι άλλοι, ώστε να εξακολουθήσει να υπάρχει ένα «ζωντανό» πρόγραμμα;

Είναι η ερώτηση που κάνω συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν το μαγαζί ήταν δικό τους, όπως εξάλλου ισχυρίστηκαν όταν τους απέλυσαν, θα το έκλειναν και θα έφευγαν για διακοπές; Δεν θα φρόντιζαν να αφήσουν κάποιον υπεύθυνο, ώστε να μην διακοπεί εντελώς η λειτουργία του σταθμού;

Θα μου πείτε πως έτσι κάνουν και πολλοί ιδιωτικοί σταθμοί. Δεν μ’ ενδιαφέρει. Δεν τους παρακολουθώ, δεν τους πληρώνω και είμαι βέβαιος πως κανείς από αυτούς δεν έχει τους χιλιάδες (αποκαταστημένους) υπαλλήλους που διαθέτει η ΕΡΤ.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Θέλετε να σας πω και για την τηλεόραση;

Νομίζω πως γι’ αυτήν έχετε όλοι μια εικόνα. Την ίδια που είχατε και πριν από δέκα ή περισσότερα χρόνια, αφού ένα μεγάλο μέρος των εκπομπών είναι απλώς επαναλήψεις, που τις έχουμε δει μάλιστα περισσότερες από πέντε φορές. (Όσοι είμαστε «πιστοί» της ΕΡΤ.) 

Τα ερωτήματα που προκύπτουν πολλά. Αυτό εννοούσαμε όταν λέγαμε ότι «θα επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ με όλες τις δομές της»; Αφού έχουμε αυτή την «εικόνα» του εθνικού μας ραδιοτηλεοπτικού φορέα, ποιος μπορεί να μας πει ποια ακριβώς δουλειά κάνουν όλοι εκείνοι οι υπάλληλοι που επαναπροσλήφθηκαν; Διότι, αν θυμάμαι καλά, με την λιγοπρόσωπη ΝΕΡΙΤ τα πράγματα δεν ήταν και πολύ χειρότερα.

Το ερώτημα όμως που με απασχολεί εμένα προσωπικά είναι άλλο. Πού βρίσκονται όλοι εκείνοι, οι χιλιάδες φίλοι της ΕΡΤ, που είχαν κατακλύσει τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο, όταν έπεφτε το «μαύρο»; Πού βρίσκονται οι τόσοι καλλιτέχνες που έτρεχαν να δώσουν το παρών, προκειμένου να ξανανοίξει η ΕΡΤ, δηλαδή να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι; Είναι τόσο ευχαριστημένοι με τη σημερινή λειτουργία, ώστε σιωπούν σαν να είναι όλα καλά;

Το θέμα της ΕΡΤ, φίλοι μου, μας δείχνει κάτι περισσότερο από την επαναλειτουργία ενός οργανισμού. Μας δείχνει πως πολλοί από εκείνους που μιλούν για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις δεν εννοούν τίποτε περισσότερο από την επιστροφή στις παλιές ξένοιαστες μέρες που όλα κυλούσαν ήρεμα με χάρη στα δανεικά λεφτά.

Να λοιπόν ακόμη ένα θέμα που θα μπορούσαν να αναπτύξουν προεκλογικά τα κόμματα, πέρα από τις γενικόλογες εξαγγελίες.

 

Ασπρίσαμε!