151016 ΑΠΟΔΕΙΤΚΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πληρωμές με κάρτες…

Απλό; Απλούστατο, που θα έλεγε και η Βουγιουκλάκη Σοφερίνα. Απορώ πώς δεν το είχαμε σκεφτεί τόσο καιρό τώρα. Θα πληρώνουμε με κάρτες και… τέρμα η φοροδιαφυγή.

Να, κάτι τέτοια περίμενα εγώ προσωπικά από μια αριστερή κυβέρνηση. Τώρα, αν αυτά δεν είναι… αριστεριές, αλλά εκσυγχρονιστικές ενέργειες που τις συναντάς σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου.

Πάντως το μέτρο είναι πολύ θετικό, μη φαντάζεστε όμως ότι θα έχει τα αποτελέσματα που… φαντάζεστε. Ελάτε να το δούμε με ψυχραιμία και να σκεφτούμε με ποιους τρόπους μπορεί να γίνει πιο αποδοτικό. Μη ρωτήσετε τι μας νοιάζει εμάς! Ξέρετε, υπάρχει ένας απλός κανόνας τον οποίο, ως χώρα αλλά και ο καθένας ξεχωριστά, τον είχαμε ξεχάσει.

Μας λέει το αυτονόητο, ότι «τζάμπα φαΐ δεν υπάρχει»! Όταν κάποιοι δεν πληρώνουν τον λογαριασμό που τους αντιστοιχεί, αυτός πληρώνεται από κάποιους άλλους. Στα «καλά χρόνια» (της αστακομακαρονάδας) είχαμε βρει τον τρόπο να πληρώνουμε με δανεικά, όμως, όπως το έχετε αντιληφθεί όλοι (ακόμα και όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ) ο λογαριασμός ήρθε, έστω με καθυστέρηση.

Πληρωμές με κάρτες, λοιπόν. Ήδη, όπως θα έχετε μάθει, αντέδρασε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών με το επιχείρημα (!) πως οι γιατροί, που είναι εξαθλιωμένοι, δεν μπορούν να αντέξουν το μέτρο.

Θαυμάζω το επιχείρημα, όχι γιατί δεν υπάρχουν και γιατροί που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, αλλά γιατί, αν το ξαναδείτε προσεκτικά, είναι ευθεία παραδοχή τού γεγονότος ότι τώρα τα καταφέρνουν μόνο και μόνο επειδή δεν κόβουν αποδείξεις!

Μετά από αυτό ακολούθησε και δεύτερο επιχείρημα, ότι με τη σύνδεση της κάρτας με την εφορία καταργείται το ιατρικό απόρρητο. Φαίνεται ότι γι’ αυτό καταργήθηκε στην ουσία και το βιβλιάριο που είχαμε πριν, για να μην μένουν στοιχεία των επισκέψεων και των θεραπειών μας. Κάνεις την επίσκεψη στον γιατρό, πληρώνεις (χωρίς απόδειξη), φεύγεις και δεν το μαθαίνει ούτε… ο εφοριακός!

Υπάρχει και ένα τρίτο επιχείρημα, γνωστό και ταιριαστό σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού, που λέει ότι οι παππούδες και  οι γιαγιάδες δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις κάρτες πληρωμών, γι’ αυτό να μην εφαρμοστεί το μέτρο.

Το άλλο πουλάκι:

Έχει απαντηθεί κι αυτό.

Διότι, αν ήταν να σκεφτόμαστε τη δυσκολία των μεγαλύτερων να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία, τώρα δεν θα είχαμε πολλά από αυτά που κάνουν τη ζωή μας εύκολη. Προχωράει ο κόσμος (Χαρίλαε) και να είστε σίγουροι ότι οι μεγαλύτεροι ακολουθούν μια χαρά.

Μόνο ένα «σοβαρό» επιχείρημα άκουσα κατά του μέτρου. Θα είναι, λέει, υποχρεωτικό και, ως τέτοιο, απορρίπτεται από χέρι.

Θα ήθελα να τον γνωρίσω προσωπικά αυτόν που δείχνει τέτοια ευαισθησία στην… υποχρεωτικότητα, και να δω πώς αντιδρά τώρα που πληρώνει… υποχρεωτικά με μετρητά και μάλιστα σε φακελάκι. Το χωρίς απόδειξη δεν το συζητάω!

Είπαμε όμως ότι θα δούμε τις πραγματικές δυσκολίες εφαρμογής του μέτρου, καθώς και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα. Γι’ αυτό ας αφήσουμε τους γιατρούς και ας το δούμε γενικότερα. Θα πληρώνουμε υποχρεωτικά με κάρτα. Ωραία. Έρχεται  όμως ο άλλος και σου λέει: «Με κάρτα 50 ευρώ, με μετρητά 30».

Τι κάνεις; Μάλιστα, επειδή κάποιοι είναι αδύνατον να φαίνεται ότι δεν πληρώθηκαν καθόλου, συνεργεία αυτοκινήτων, συντηρητές, γιατροί όταν συνταγογραφούν ή παραπέμπουν σε εξετάσεις, δικηγόροι κ.λπ., θα σου παίρνουν ένα ποσό με την κάρτα και ένα υπόλοιπο (να είστε σίγουροι ότι θα είναι το μεγαλύτερο) με μετρητά.

Τι κερδίσαμε, λοιπόν;

Διότι και το επιχείρημα «ξέρετε, δεν κουβαλάω μετρητά μαζί μου» είναι χρήσιμο μόνο για την περίπτωση που θέλεις να πληρώσεις ολόκληρο το ποσό και να υποχρεώσεις τον επαγγελματία να το δηλώσει στην εφορία ακέραιο.

Αν όμως είσαι τέτοιος τύπος -πόσους γνωρίζετε;- τότε τίποτα δεν σε εμποδίζει και σήμερα να ζητάς πάντοτε απόδειξη.

Εκείνο, λοιπόν, που θα παίξει καθοριστικό ρόλο είναι το κίνητρο που θα έχει ο πελάτης,  ώστε να απαιτεί η πληρωμή να γίνεται με κάρτα, με αποτέλεσμα το κράτος να έχει πραγματική εικόνα της οικονομικής κατάστασης του καθενός.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ε, κάτι δίνει ο νέος νόμος!

Πρώτα πρώτα λέει πως το αφορολόγητο για κάθε έναν θα χτίζεται μόνο με πληρωμές που έγιναν μέσω καρτών. Τέρμα δηλαδή οι αποδείξεις που μαζεύαμε τόσα χρόνια. Ωστόσο, ισχύει πάλι αυτό που γίνεται και σήμερα. Από τη στιγμή που πιάνεις το όριο, μπορείς να (μην) πληρώνεις με μετρητά και να έχεις την… έκπτωση του επαγγελματία.

Γι’ αυτό υπάρχει και η… κλήρωση δώρων. Μέτρο που πιστεύω ότι θα πιάσει, διότι δώσε στον Έλληνα τζόγο και πάρε του την ψυχή. Όταν στην κάρτα μαζεύεται ένα ποσό… αποδείξεων, τότε θα πιστώνεται σ’ αυτήν ένας λαχνός, ο οποίος, μετά από σχετική κλήρωση, θα κερδίζει κάποιο ακίνητο από αυτά που διαθέτει το δημόσιο.

Επίσης, οι τράπεζες θα μπορούν και αυτές, σε συνεννόηση με το κράτος, να δίνουν δώρα πέραν αυτών που δίνουν σήμερα. Έτσι ο πελάτης θα έχει περισσότερα κίνητρα να χρησιμοποιεί την κάρτα πληρωμών, ώστε να έχει και η εφορία μια πιο αληθινή εικόνα του φορολογητέου υλικού.

Είπαμε, αρκεί τα κίνητρα να είναι μεγαλύτερα από το άμεσο κέρδος που προκύπτει από τη διαφορά τού τόοοσο (με κάρτα) από το τόσο (με μετρητά).

 

Κάρτα μία!