151030 ΔΙΑΓΡΑΜΜΙΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Για την καθημερινότητα…

Όλοι εμείς οι σοβαροί σχολιαστές (ΧΑ!) ασχολούμαστε συνήθως με τα σημαντικά και τα υψηλά, αδιαφορώντας για τα πεζά και τα τετριμμένα, τα οποία αφήνουμε σε άλλους, μικρότερου δημοσιογραφικού διαμετρήματος (ξαναΧΑ!)

Νομίζουμε ότι μ’ αυτό τον τρόπο επιτελούμε σοβαρό έργο και έχουμε την εντύπωση ότι διαμορφώνουμε την κοινή γνώμη. Καμιά φορά μπαίνουμε στον πειρασμό να σκεφτούμε ότι μπορεί να μας λαμβάνουν υπόψη τους και εκείνοι που ασκούν εξουσία. Ότι μπορεί κατά κάποιο τρόπο να επηρεάζουμε και συγκεκριμένες αποφάσεις τους…

Όνειρα θερινής νυκτός. Το μόνο που κάνουμε είναι να εκτονωνόμαστε, να βγάζουμε τίποτα απωθημένα και να δίνουμε τη δυνατότητα σε κάποιους που μας παρακολουθούν να βγάζουν τα δικά τους, είτε συμφωνώντας με κάποιον που λέει δημοσίως αυτά που θα ήθελαν και οι ίδιοι, είτε βρίζοντάς μας που λέμε ένα σωρό ανοησίες με τις οποίες διαφωνούν καθέτως.

Σε δουλειά να βρισκόμαστε, δηλαδή.

Δεν είναι τυχαίο που το διαδίκτυο έχει γεμίσει με σελίδες και ιστότοπους σχολιαστών! Ο κάθε πικραμένος αυτά που θα έλεγα στο καφενείο τα βγάζει τώρα στο διαδίκτυο, περιμένοντας πως θα τον διαβάσουν πολλές χιλιάδες άλλων πικραμένων και θα εκστασιαστούν από τις βαθυστόχαστες αναλύσεις και τις πρωτότυπες ιδέες τους.

Ευτυχώς ο καλός Θεός μας φύλαξε από τα… «σουξέ», που έλεγε κι ο Νιόνιος και δεν έχουμε κανενός είδους τέτοιες αυταπάτες. Τρία μικρά, συνηθισμένα πουλάκια είμαστε, που συζητάμε εδώ μαζί σας και λέμε δειλά δειλά κι εμείς τη γνώμη μας για όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Όχι για όλα, είπαμε, για εκείνα που θεωρούμε σοβαρά. Εκτός όμως από τον καλό Θεό, υπάρχουν και οι καλοί φίλοι που μας θυμίζουν πως εξίσου σοβαρά, ίσως και σοβαρότερα, μπορεί να είναι κάποια καθημερινά θέματα που επηρεάζουν την… καθημερινότητά μας. Που όσο πεζά κι αν φαίνονται, μπορεί να έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις ακόμη και σε ανθρώπινες ζωές.

Να, ένα τέτοιο θέμα για το οποίο μας κάλεσε να μιλήσουμε ένας εκλεκτός φίλος είναι η κατάσταση των δρόμων, οι οποίοι, τώρα, με την έλευση του χειμώνα, γίνονται τρομερά επικίνδυνοι για τους οδηγούς και τους επιβάτες που κινούνται σε αυτούς.

Το άλλο πουλάκι:

Υπάρχουν και καλά νέα.

Αν κινηθήκατε τελευταία προς την Καβάλα, ίσως να διαπιστώσατε ότι μεγάλο μέρος του οδοστρώματος έχει στρωθεί με νέα άσφαλτο και, το κυριότερο, έχουν ανανεωθεί οι διαγραμμίσεις που τόσο πολύ βοηθούν τους οδηγούς, τώρα που σκοτεινιάζει νωρίς και βρέχει τόσο συχνά.

Το ίδιο και στον δρόμο προς Σέρρες. Μετά την Αλιστράτη, έχει διορθωθεί σε μεγάλο βαθμό το οδόστρωμα, έκλεισαν οι λακκούβες, στρώθηκε νέα άσφαλτος και έγιναν διαγραμμίσεις που κάπως βοηθούν να μην σκοτωθείς, όπως μας εξομολογήθηκε νέα οδηγός που επέστρεφε μια νύχτα με βροχή και κόντεψε αρκετές φορές να βγει από το δρόμο.

Τι γίνεται όμως με τον άλλο «άξονα» (μέρες που είναι) που δεν μπορούμε να τον… πολεμήσουμε με τίποτα. Καταλάβατε ότι εννοώ τον δρόμο για την Αμφίπολη, στον οποίο κινείται ένας μεγάλος αριθμός οχημάτων, ΙΧ μαζί με μεγάλα φορτηγά.

Αυτός είναι ένα μόνιμο πρόβλημα.

Έχει βέβαια μια ιδιαιτερότητα. Ενώ εξυπηρετεί κυρίως τους Δραμινούς, ανήκει στο μεγαλύτερο μέρος του στον νομό Σερρών. Έλα όμως που τους Σερραίους δεν τους «ενδιαφέρει» καθόλου…

Την περίπτωση κάνει ακόμη πιο δύσκολη το γεγονός ότι ο νομός Σερρών ανήκει και σε διαφορετική περιφέρεια.

Υποτίθεται ότι ο… άξονας αυτός συνδέει τον νομό και την πόλη μας με την Εγνατία και θα έπρεπε να είναι ανάλογων προδιαγραφών. Όπως, ας πούμε, όλοι οι άλλοι δρόμοι που οδηγούν από τις πρωτεύουσες των νομών που δεν διασχίζει η Εγνατία προς αυτήν.

Αν θέλετε, δεν είναι θέμα ζήλιας ή ανταγωνισμού, αλλά ίσης μεταχείρισης.

Αφήνω το γεγονός ότι, με το τελωνείο της Εξοχής, ο δρόμος αυτό ενώνει και τη Βουλγαρία με… την Τούζλα και την υπόλοιπη Ελλάδα. Θα μπορούσε δηλαδή να χαρακτηριστεί και «διεθνής δρόμος». Το μόνο διεθνές που βλέπω εγώ είναι το χάλι του.

Φυσικά και η επικινδυνότητά του.

Το κακό είναι ότι δεν το βλέπω μόνον εγώ αλλά όλοι όσοι τον χρησιμοποιούν καθημερινά και δεν είναι λίγοι. Και, όταν λέμε καθημερινά, να σκέφτεστε και τα βράδια που τώρα είναι μεγάλα, αφήνω τις περιπτώσεις βροχής που δρόμος και χωράφια γίνονται ένα, με αποτέλεσμα να κινείσαι με το ένστικτο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Από λόγια είμαστε χορτάτοι!

Φαίνεται όμως πως… ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Να σας πω και το αντίστροφο; Εχθρός του καλύτερου είναι το καλό. Τα λέω και τα δυο γιατί η φράση χρησιμοποιείται με διαφορετικές και αντίθετες ερμηνείες. Γι’ αυτό καλύτερα να σας εξηγήσω πώς την εννοώ εγώ.

Περιμένοντας αυτό τον πολλά υποσχόμενο (δηλαδή που μας τον υπόσχονται πολλοί) «κάθετο άξονα», αφήνουμε έναν δρόμο πολύ χρήσιμο να ρημάζει κυριολεκτικά. Ο δρόμος Δράμας Αμφίπολης έχει αρκετά καλό φάρδος και δεν περνάει μέσα από χωριά, με την έννοια ότι τα Κουδούνια είναι προάστιο της Δράμας.

Θα μπορούσε λοιπόν με μια καλή στρώση νέας ασφάλτου και τις σωστές διαγραμμίσεις να γίνει και… γρήγορος και, το κυριότερο, ασφαλής. Τουλάχιστον να γλιτώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε και να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη, μέχρι να δούμε τον «κάθετο άξονα», που θα μας… συνδέσει με την Ελλάδα.

Δύσκολο είναι;

Μας έχουν συνδέσει ήδη!